Το κόστος της κρίσης ήταν ασύγκριτα υψηλότερο για τους φτωχότερους [1] Έλληνες εξαιτίας κυρίως της επιλογής να αυξηθούν οι φόροι αντί να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες, διαπιστώνουν οι καθηγητές Τάσος Γιαννίτσης και Σταύρος Ζωγραφάκης.

Σύμφωνα με μελέτη τους, η φορολογική επιβάρυνση για το εισοδηματικά κατώτερο 50% του πληθυσμού αυξήθηκε 337%, ενώ για το ανώτερο 50%, μόλις κατά 9% την περίοδο της κρίσης.

Ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε κατά 19% ενώ στον δημόσιο κατά 8%.

Έτσι η διαφορά μεταξύ τους διευρύνθηκε από το 35% το 2009, στο 43% το 2013.

Η επιλογή της αύξησης των φορολογικών εσόδων αποτέλεσε «στρατηγική επιλογή για τη διατήρηση και προστασία ενός υπερμεγέθους δημοσίου τομέα με οποιοδήποτε κόστος».