Οικονομία - Αγροτικά - 17 ώρες 33 λεπτά πιο πριν
ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ;» Σπύρου Ε. Λάππα, Βουλευτή Σύριζα Ν. Καρδίτσας
Υποβλήθηκε στις Πέμ, 07/06/2018 - 12:14.
Εκτυπώσιμη μορφή
«Δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας» (Ινδιάνικη Παροιμία).
Ολόκληρη η Ελλάδα ή σχεδόν ολόκληρη έχει κάποια στιγμή διαμείνει ή περάσει από την περιοχή των Αγράφων, και ασφαλώς έκθαμβη διέδωσε τις απίστευτου κάλλους, λιτότητας και μέτρου ομορφιές τους. Αυτό ήταν άλλωστε και η αιτία που προκάλεσε την τουριστική έκρηξη των τελευταίων χρόνων με θετικές συνέπειες στην ήπια τουριστική ανάπτυξη ολόκληρου του Νομού, και όχι μόνο.
Το 2010 είχε τεθεί σε δημόσιο διάλογο η απόφαση της τότε κυβέρνησης για τοποθέτηση-εγκατάσταση ανεμογεννητρικών(α/γ) στις κορυφές των Αγράφων, και η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών μαζί με την επιστημονική κοινότητα ανέστειλε την περιβαλλοκτόνο απόφαση. Τώρα επανέρχεται το θέμα στα πλαίσια της νέας αναπτυξιομανίας με κάθε τρόπο και κάθε κόστος για το περιβάλλον, ανάγοντας τις α/γ σαν το αναγκαίο όχημα για την ενεργοποίηση επενδύσεων και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, κάτι που υπό γενική έννοια μπορεί να ισχύει , δηλαδή ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες είναι μία λύση για την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξή του. Όμως δεν μπορεί στον γενικό αυτό κανόνα να «φυτρώνουν» α/γ παντού και πάντοτε, διότι όπως έκρινε παλαιότερα το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ(υπό την προεδρία Μιχάλη Δεκλερή, νυν προέδρου του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος) «καμία αξία και κανένα συμφέρον δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι, ανώτερο από την αξία της ελληνικής φύσης και των μοναδικών πολύτιμων στοιχείων της, όπως είναι τα δάση, τα βουνά, η θάλασσα, τα νησιά της κλπ.κλπ.». Μάλιστα ο ίδιος κ. Δεκλερής, με την σημερινή του ιδιότητα ως προέδρου του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος είπε ότι «η επιβολή των α/γ στα βουνά είναι οικολογικό έγκλημα», ενώ χρόνια επιμένει για την ανάγκη Ειδικής Χωροθέτησης των α/γ μετά από δημόσια διαβούλευση μεταξύ Πολιτείας-τοπικών κοινωνιών-επιστημονικής κοινότητας (γιατί όχι και διενέργεια δημοψηφισμάτων;). Είναι βέβαιο, υποστηρίζει και σήμερα, ότι η ανάπτυξη των αιολικών πάρκων (ΑΠ), όπως σχεδιάζεται, θα επιφέρει καίριο πλήγμα στο φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο του τόπου μας, και ασφαλώς έχει απόλυτο δίκαιο, αφού ο προστατευτέος χαρακτήρας των βουνών και των μνημείων τους κατοχυρώνεται στο σύνταγμα και τις αποφάσεις του ΣτΕ.
Η εγκατάσταση α/γ στις κορυφές των Αγράφων συνιστά προσβολή του τοπίου, κάτι που σημαίνει προσβολή της πολιτισμικής μας ταυτότητας, διότι χωρίς την λιτή και αρμονική ελληνική φύση δεν θα υπήρχε ο ελληνικός πολιτισμός, αυτός που διέσωσε την κοινωνική και εθνική συνοχή στις δυσκολότερες και σκοτεινότερες περιόδους του ελληνικού κράτους και κοινωνίας. Κατανοούμε ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας μας υποχρεώνει να αξιοποιούμε και τα ελάχιστα ευρωπαϊκά κονδύλια, όμως δεν μπορεί με αυτά να κτίζουμε βιομηχανικές εγκαταστάσεις που σκοτώνουν ανεπιστρεπτί το φυσικό και πολιτισμικό μας περιβάλλον («ο σύγχρονος άνθρωπος καταστρέφει περισσότερο το περιβάλλον όταν χτίζει, παρά όταν γκρεμίζει», λέει ο Nikolas Davila, αυτό δηλαδή που κράτησε και κρατά τη χώρα όρθια, αυτό που μέχρι σήμερα αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας, αυτό που όλοι καλλιεργούμε και προασπίζουμε. Μελαγχολικά θυμίζω τη φράση του Ούγκο Τσάβεζ: «Αν το κλίμα ήταν τράπεζα, θα το είχαμε ήδη σώσει», όμως και στην παγκόσμια θεσμική μνήμα έχει καταγραφεί ο πόθος όλων των ανθρώπων για προάσπιση των οικοσυστημάτων. Λέει μία Ινδιάνικη Παροιμία: «μόνο αν θα έχετε κόψει και το τελευταίο δένδρο. Μόνο όταν θα έχετε δηλητηριάσει και το τελευταίο ποτάμι. Μόνο όταν θα έχετε ψαρέψει και το τελευταίο ψάρι. Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται».
To ζήτημα των α/γ γεννά, εκτός από περιβαλλοντικά, και τεράστια νομικά ζητήματα, κυρίως υπό το πρίσμα των νέων αποφάσεων του ΣτΕ, που διολισθαίνουν, δυστυχώς, προς την έγκριση των σχετικών αναπτυξιακών πρωτοβουλιών, ξεκινώντας από την αρχική, ορθή βασικά, εκτίμηση ότι η ανάπτυξη των ΑΠ βοηθά στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και στην αειφόρο ανάπτυξη της ελληνικής φύσης, Όμως το ζήτημα δεν είναι αυτό το ζήτημα «αρχής», αλλά η χωροθέτησή τους, που επιβάλλεται να γίνεται σε τόπο και χρόνο που να διασφαλίζονται τα στοιχεία του ελληνικού τοπίου, δηλαδή η μικρή κλίμακα, η λιτή ομορφιά, οι ξεκάθαρες γραμμές του, μεσογειακή βλάστηση και η γεωλογία του. Και, δυστυχώς, η εγκατάσταση στις κορυφές των Αγράφων α/γ δεν διασφαλίζουν κανένα από τα στοιχεία αυτά του ελληνικού τοπίου.
Σαν κατακλείδα του παρόντος σημειώματος θέτω αυτό που λέει σήμερα η Δανία, η κορυφαία στον κόσμο από άποψη ανάπτυξης των ΑΠ: «παραδέχεται ότι στην προσπάθειά της για μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠ στον κόσμο, θυσίασε ένα μεγάλο μέρος της φύσης της χώρας τους(μελέτη Mason)». Να ευχηθούμε να μην επαναλάβει και η χώρα μας μία τέτοια θλιβερή ομολογία.Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
