Ειδήσεις - 2 ημέρες 21 ώρες πιο πριν
ΠΕΡΙ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ… ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Υποβλήθηκε στις Τρί, 02/02/2016 - 17:15.
Εκτυπώσιμη μορφή
Του Κωνσταντίνου Γ. Νούσιου
Δικηγόρου,
Περιφερειακού Συμβούλου Θεσσαλίας
Η φράση «αναδιανομή του πλούτου» χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο από πλευράς κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό. Οι γνωρίζοντες ωστόσο, αντιλαμβάνονται εύκολα πως πρόκειται για ένα ακόμα επικοινωνιακό τρικ από την παλέτα της λαϊκίστικης και σταλινικής ρητορικής που σταθερά υιοθετεί η κυβέρνηση. Γιατί είναι μια υπόσχεση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εφαρμοζόμενη πολιτική της και τη γενικότερη κατάσταση της χώρας.
Στην οικονομική ένδεια που βρίσκεται σήμερα ένα κράτος σαν το ελληνικό, είναι αδύνατον να γίνει αναδιανομή πλούτου από τη στιγμή που το ίδιο το κράτος δεν παράγει αυτόν τον πλούτο.
Η παραγωγή πλούτου στη σύγχρονη κοινωνία εξαρτάται αποκλειστικά από την κεφαλαιακή συσσώρευση. Η τελευταία, με τη σειρά της, επηρεάζεται από συγκεκριμένους κοινωνικούς παράγοντες, εξαρτήματα σε μια μηχανή που αν τα κομμάτια της δε δουλεύουν αρμονικά, δυσλειτουργεί και αχρηστεύεται.
Τα μέρη-μεταβλητές αυτής της εξίσωσης είναι οι εργαζόμενες τάξεις, οι κεφαλαιοκρατικές τάξεις και το κράτος. Μεταξύ τους «υπογράφεται» άρρητα ένα είδος «κοινωνικού συμβολαίου», σύμφωνα με το οποίο οι εργαζόμενοι αποδέχονται πως θα λαμβάνουν ένα μικρό μέρος από τα κέρδη του πλούτου που παράγουν, προς όφελος της μελλοντικής τους ασφάλειας, οι επιχειρηματίες καρπώνονται μεν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών αλλά δεσμεύονται να καταναλώνουν ελάχιστο και να το επανεπενδύουν συνεχώς και το κράτος οργανώνεται με τρόπο που εγγυάται τη μέγιστη δυνατή συσσώρευση κεφαλαίου.
Μέρος του παραγόμενου πλούτου καταλήγει μέσω της φορολογίας στο κράτος, το οποίο με διάφορους τρόπους (κοινωνικές παροχές, περιορισμός των δαπανών λειτουργίας του, φορολογική «προστασία» του κεφαλαίου που επανεπενδύεται), προωθεί την ανάπτυξη και εξασφαλίζει την ισορροπία και την ομαλή λειτουργία του συστήματος.
Στην Ελλάδα, καμιά από αυτές τις συνθήκες δεν εκπληρώνεται. Στην ουσία δεν υπάρχει καπιταλισμός, καθώς δεν έχουμε ούτε παραγωγή ούτε πόρους. Αν δεν έχεις ισχυρή οικονομία και αντίστοιχα κερδοφόρο ιδιωτικό τομέα που παράγει πλούτο, πώς ως κράτος θα εισπράξεις (μέσω φορολογίας) τα έσοδα που απαιτεί η αναδιανομή του και επιπρόσθετα η εκπλήρωση όλων των οικονομικών σου υποχρεώσεων;
Χωρίς παραγωγή, ειδικά σε μια οικονομία υπερχρεωμένη όπως η δική μας, η «αναδιανεμητική» λύση είναι ανέφικτη και καθόλου ενδεδειγμένη. Η Ελλάδα, αποδεδειγμένα, μισεί την επιχειρηματικότητα και με την υπερφορολόγηση, τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία και τα προβλήματα στη Δικαιοσύνη, οδηγεί τον παραγωγικό ιστό της χώρας σε καταστροφή και τις παραγωγικές επιχειρήσεις σε μετανάστευση.
Η αναδιανομή του πλούτου, με τη μεταφορά του από εκείνους που τα επενδύουν σε αυτούς που τα καταναλώνουν, διαρρηγνύει το άτυπο «συμβόλαιο» του τρίπτυχου εργαζόμενοι-επιχειρηματίες-κράτος, καθώς οι πρώτοι αδιαφορούν για την μελλοντική πρόοδο κι έτσι υπονομεύεται η διαδικασία της ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο μειώνονται οι επενδύσεις και αυξάνονται οι εισαγωγές και η ανεργία.
Πιθανή βίαιη, νομοθετική ή μη, απόπειρα από πλευράς κυβέρνησης να προχωρήσει σε αναδιανομή, θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Θα σήμαινε την κολεκτιβοποίηση των μέσων παραγωγής και την αναπόφευκτη πορεία προς τη χρεοκοπία.
Δεδομένων των συνθηκών, μοναδική διέξοδος της χώρας από το διαφαινόμενο οικονομικό και κοινωνικό Βατερλό, μοιάζει να είναι η υιοθέτηση των βασικών αρχών του φιλελευθερισμού. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι η θεσμοθέτηση μικρότερης φορολογίας, μικρότερου κράτος με σταθερή νομοθεσία και διαφάνεια, ελεύθερη αγορά, ελεύθερες εργασιακές σχέσεις και πολλή δουλειά για να επέλθει η (αν)οικοδόμηση του κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των συμβαλλόμενων «μερών», που θα θέσει τις βάσεις για την ορθή επανεκκίνηση της οικονομίας.
Μόνο αν παραχθεί εσωτερικά πλούτος, μπορεί κάποτε ιδανικά να αναδιανεμηθεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του «αέρα», μιας ανεπαρκούς και δημαγωγικής κυβέρνησης που ποτέ δεν πατούσε σε στέρεο πολιτικό και ιδεολογικό έδαφος.
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
