Στο 1 τρις ευρώ ετησίως υπολογίζεται η απώλεια εσόδων του δημοσίου από την φοροαποφυγή των πολυεθνικών στην Ευρώπη.

Ο ευρύτερος προσανατολισμός της ασκούμενης φορολογικής πολιτικής είναι η εδραίωση ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού περιβάλλοντος όπου ο καθένας θα συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του, και θα λειτουργεί με διαφάνεια, κάτω από ενιαίους κανόνες, χωρίς αδικαιολόγητες εξαιρέσεις. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα ? 

Στο πλαίσιο τη δημοσιονομικής επιστήμης έχουν υιοθετηθεί δύο κατά βάση όροι, προκειμένου να αποδοθεί το φαινόμενο της μη καταβολής του οφειλόμενου φόρου, από όσους διαθέτουν φοροδοτική ικανότητα, αυτοί της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής. Αρχικά, ως φοροαποφυγή χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά εκείνη που εκμεταλλευόμενη κενά ή ατέλειες της φορολογικής νομοθεσίας, χωρίς ωστόσο να παραβιάζει άμεσα τις σχετικές διατάξεις, αποσκοπεί στην ολική ή μερική αποφυγή της φορολογικής υποχρέωσης. Επί της ουσίας δηλαδή, η φοροαποφυγή είναι μία συμπεριφορά η οποία αντίκειται στο πνεύμα και όχι στο γράμμα του νόμου. 

Πιο αναλυτικά, για να θεωρηθεί μια ενέργεια ως φοροαποφυγή, πρέπει να έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, να διέπεται από το στοιχείο της ανειλικρίνειας, της πλαστότητας ή της εικονικότητας. Δεύτερον, να έχει συντελεστεί στο πλαίσιό της εκμετάλλευσης των κενών, των ασαφειών και της κακής διατύπωσης  της φορολογικής νομοθεσίας, ή διαφορετικά εκμετάλλευση δυνατοτήτων («παράθυρα»), οι οποίες δεν ήταν στην πρόθεση του νομοθέτη να παρασχεθούν. Τρίτον, να χαρακτηρίζεται από μυστικότητα ώστε να αποτραπεί η λήψη μέτρων εκ μέρους του νομοθέτη, για την πάταξη της φοροαποφυγής συνολικά αλλά κυρίως μέσω της εν λόγω ενέργειας.

Γιατί δεν φορολογούνται οι Πολυεθνικές?                                                                                                                                            

 Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι, «η παράνομη αποφυγή φόρων ονομάζεται επίσημα φοροδιαφυγή, ενώ η νόμιμη αποκαλείται ωραιοποιημένα «φοροαποφυγή». Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους είναι ουσιαστικά το ότι, η μεν πρώτη χρησιμοποιείται από αδαείς ιδιώτες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, συνιστώντας ποινικό αδίκημα, ενώ η δεύτερη από τις μεγάλες επιχειρήσεις ,εκμεταλλευόμενες συστηματικά όλα τα πλεονεκτήματα που έχουν εξασφαλισθεί από τις πολυεθνικές, σε διάφορες χώρες. Τα ποσά της παράνομης αποφυγής φόρων, της φοροδιαφυγής δηλαδή, είναι ασύγκριτα χαμηλότερα, σε σχέση με αυτά της νόμιμης.  Οι  Πολίτες ενημερώνονται μόνο για την πρώτη, συνήθως όταν αποφασίζονται νέα μέτρα λιτότητας ή φορολόγησής τους, αποδίδοντας τις ευθύνες των δημοσίων χρεών ο ένας στον άλλο θεωρώντας  τους εαυτούς τους θήτες, ενώ είναι ανόητα «θύματα». Προφανώς τα κράτη υπερβάλλουν με τους φόρους, τους οποίους επιβάλλουν στους Πολίτες, μεταξύ άλλων για να εξισορροπήσουν τις απώλειες εσόδων από τις πολυεθνικές..

Luxleaks: Ο παράδεισος της φοροαποφυγής, με την υπογραφή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

Οι αποκαλύψεις της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) για τις απόρρητες φορολογικές συμφωνίες του Λουξεμβούργου συντάραξε τον παγκόσμιο Τύπο, αλλά όχι και τον ελληνικό. 

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ βρέθηκε σε δεινή θέση όταν λίγο πριν από την εκλογή του αποκαλύφθηκε ότι η χώρα του, το Λουξεμβούργο, και μάλιστα κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού, είχε γίνει η χώρα που έδινε φορολογικό συγχωροχάρτι στις μεγαλύτερες πολυεθνικές του πλανήτη. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε από τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων, στην κατοχή της οποίας περιήλθαν 28.000 σελίδες εγγράφων, τα οποία πέρα από κάθε αμφισβήτηση αποδείκνυαν το κόλπο γκρόσο με το οποίο άλλα ευρωπαϊκά κράτη έχασαν έσοδα δισεκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με τα έγγραφα που παρουσιάστηκαν για το χρονικό διάστημα 2002 - 2011 που υπάρχουν στοιχεία, το Λουξεμβούργο προχώρησε στη σύναψη ειδικών φορολογικών συμφωνιών με περισσότερες από 370 πολυεθνικές εταιρείες, συμφωνίες που προέβλεπαν τη φορολόγησή τους με συντελεστή χαμηλότερο του 1%. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, μετά τον θόρυβο που προκάλεσε το σκάνδαλο LuxLeaks, δεσμεύθηκε επίσης ότι  θα παρουσιάσει κοινοτική Οδηγία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών για όσους εμπλέκονται σε κρούσματα φοροδιαφυγής και σχετικές δικαστικές αποφάσεις, μεταξύ των κρατών - μελών και των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., σε μια προσπάθεια να υπάρξει κατά το δυνατόν καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής.    

Η διαρροή απορρήτων εγγράφων και η σχετική έρευνα που πραγματοποίησαν 80 δημοσιογράφοι της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων αποκάλυψαν ότι η Οι εταιρείες τις οποίες αφορούν οι αποκαλύψεις της ICIJ, ανάμεσά τους οι Apple, Amazon, Verizon, AIG, Heinz, Pepsi, Ikea, Axa, Credit Agricole, Accenture, Burberry, Procter & Gamble, JP Morgan, FedEx, Abbot Labaratories, Deutsche Bank, Macquarie, Coca-Cola, και ακόμη 343 πολυεθνικές εταιρίες έχουν συνάψει πληθώρα μυστικών συμφωνιών με το Λουξεμβούργο που τους επέτρεψαν να αποφεύγουν τη φορολόγηση της πλειοψηφίας των κερδών τους και στερώντας πολύτιμα έσοδα από τις αιμορραγούσες οικονομικά κυβερνήσεις του πλανήτη. Τα στοιχεία αντλήθηκαν  από την επίσημη ιστοσελίδα της International Consortium of Investigated Journalist (ICIJ) https://www.icij.org/project/luxembourg-leaks.

Ένα κράτος – off shore στην καρδιά της Ευρώπης…    

  Στο Λουξεμβούργο λοιπόν εταιρείες απολαμβάνουν επί  της ουσίας φορολόγηση κάτω από το 1% επί των κερδών που έχουν  εμφανίσει εκεί! Οι εταιρείες αυτές μπορεί να έχουν μεταφέρει εκεί τα κέρδη από τις δραστηριότητες τους στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ιταλία ή οπουδήποτε αλλού.

Οι υπάλληλοι των εταιρειών αυτών μπορεί να φορολογούνται  (συνολικά) με πάνω από το 50% του ακαθάριστου εισοδήματος τους (αν συνυπολογίσουμε πέρα από το φόρο εισοδήματος και όλους τους υπόλοιπους φόρους που μας έχουν επιβληθεί). Οι ίδιες οι εταιρείες όμως μπορούν (με τις λεγόμενες τριγωνικές τιμολογήσεις) να εμφανίζουν αλλού τα κέρδη τους και στην πράξη να πληρώνουν  ελάχιστα…

Η φοροαποφυγή των πολυεθνικών στο στόχαστρο των Ελλήνων Ευρωβουλευτών                    

Στις  5/8/2014, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης κατέθεσε Ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, , για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής πολυεθνικών εταιρειών, που δραστηριοποιούνται σε Ευρωπαϊκό έδαφος και το φορολογικό καθεστώς των χωρών τους επιτρέπουν ενδο-ομιλικές συναλλαγές μεταξύ μητρικών και θυγατρικών εταιρειών. Πιο συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης στην ερώτησή του έθετε το θέμα της φοροδιαφυγής των μεγάλων εταιρειών «μέσω φορολογικών παραδείσων και τη χρήση φορολογικών και χρηματοπιστωτικών συμφωνιών» και ζητούσε από την Κομισιόν πληροφορίες σχετικά με «το μέγεθος των απωλειών σε φορολογικά έσοδα των κρατών μελών από την διεθνή και ευρωπαϊκή πρακτική της νομιμοφανούς φοροαποφυγής μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών», από τη μια, και τη στρατηγική που σκοπεύει να αναπτύξει η Ευρωπαϊκή Ένωση για «την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής πολυεθνικών εταιρειών», από την άλλη.            

Στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ ετησίως η φοροδιαφυγή των πολυεθνικών στην Ε.Ε    

Στην απάντησή του ο Επίτροπος Μοσκοβισί αναφέρει ότι «η Επιτροπή δεν διαθέτει στοιχεία σχετικά με τον συνολικό αριθμό των φορολογικών απωλειών στην ΕΕ». Σημειώνει, ωστόσο, ότι «σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, οι οποίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη με σύνεση, το κόστος της φοροδιαφυγής ανέρχεται περίπου σε 1 τρισεκατομμύριο ευρώ ετησίως». Εν συνεχεία, παραθέτει τα επιτεύγματα του Κοινού Φόρουμ για τον Καθορισμό των Τιμών Μεταβίβασης (ενδο-ομιλικές συναλλαγές) στην ΕΕ, πολλά από τα οποία, σύμφωνα με την Κομισιόν, «αποτελούν πλέον τη βάση για τις επιμέρους δράσεις του σχεδίου δράσης του ΟΟΣΑ για την αντιμετώπιση της διάβρωσης της βάσης και της μεταφοράς των κερδών».

- Στο μείζων ζήτημα της φοροδιαφυγής και  φοροαποφυγής των πολυεθνικών επιχειρήσεων αναφέρθηκε σε παρέμβασή του στις 24/11/2015 και ο Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς, μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Ο Έλληνας Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής επισήμανε ότι «τα περισσότερα Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλήττονται από την φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή. Και κύριοι πρωταγωνιστές σ’ αυτού του είδους τις πρακτικές έχουν αποδειχθεί οι πολυεθνικές επιχειρήσεις».

Και ο Νότης Μαριάς συνέχισε: «Ειδικότερα η φοροαποφυγή από πολυεθνικές έχει ως αποτέλεσμα μηδενικά φορολογικά έσοδα για τα κέρδη που έχουν σε ευρωπαϊκές δικαιοδοσίες και διάβρωση της εθνικής φορολογικής βάσης. Επιπλέον οι εταιρείες αυτές μέσω των ενδοομιλικών συναλλαγών, αποφεύγουν την καταβολή φόρων για τα κέρδη τους δημιουργώντας έτσι κοινωνικές ανισότητες και επηρεάζοντας αρνητικά τους προϋπολογισμούς των κρατών».

Καταλήγοντας ο Νότης Μαριάς τόνισε: «Ωστόσο απέναντι στις φορολογικές αποφάσεις τύπου tax ruling, καλούνται όλα τα Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λάβουν μέτρα προκειμένου οι πολυεθνικές να πάψουν να στρέφονται σε φορολογικούς παραδείσους και να φοροαποφεύγουν στην Ολλανδία ή στο Λουξεμβούργο μέσω των Luxleaks. Τέλος θα πρέπει τα κέρδη των πολυεθνικών να φορολογούνται εκεί όπου πραγματοποιούνται».

Παγκόσμια πληγή η φοροδιαφυγή και η διαφθορά

Η άποψη ότι η φορολογική δικαιοσύνη, η αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος και η καταπολέμηση της διαφθοράς θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της μεταρρυθμιστικής της πολιτικής, δεν αποτελεί μόνο ελληνική αναγκαιότητα, αλλά ένα παγκόσμιο αίτημα που βρίσκει συνεχώς νέους συμπαραστάτες. Η χρονική στιγμή που η Ελλάδα θα πρέπει να  αρθρώσει έναν διαφορετικό λόγο απέναντι στις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας, είναι σε διεθνές επίπεδο η πλέον κατάλληλη αφού παγκοσμίως προβάλλεται η καταπολέμηση της εισοδηματικής και κοινωνικής ανισότητας καθώς και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ως τα πιο επείγοντα προβλήματα του πλανήτη.

Παγκόσμια Διάσκεψη για το Φορολογικό

Ενδεικτικό είναι ότι η διεθνής οργάνωση Oxfam (η γνωστή οργάνωση που ασχολείται με τα προβλήματα φτώχειας και κοινωνικών ανισοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο) έχει ξεκινήσει παγκόσμια εκστρατεία, σε μια προσπάθεια όλες οι χώρες ως ισότιμοι εταίροι να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πλαίσιο δίκαιης φορολογίας. Είναι χαρακτηριστικό του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η παγκόσμια κοινότητα εξαιτίας το ότι ακόμα και η σκληρή Κριστίν Λαγκάρντ χτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου. Έτσι, η διευθύντρια του ΔΝΤ σε όλους τους τόνους επισημαίνει ότι η τεράστια εισοδηματική ανισότητα αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα για την επιβίωση των κυβερνήσεων και του πολιτικού συστήματος. Ότι το τεράστιο εισοδηματικό χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεπάγεται την κατακόρυφη πτώση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τις κυβερνήσεις αλλά και τους επιχειρηματίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, πτώση εμπιστοσύνης που θα οδηγήσει νομοτελειακά σε ευθεία αμφισβήτηση του όλου πολιτικού οικοδομήματος. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Oxfam στα μέσα Ιανουαρίου για το μέγεθος της εισοδηματικής και κοινωνικής ανισότητας που κυριαρχεί στον πλανήτη, είναι ότι   μόλις 80 κάτοικοι αυτού του πλανήτη διαθέτουν περιουσία 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όση δηλαδή διαθέτουν μαζί 3,5 δισεκατομμύρια πολίτες! Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 1% του πλανήτη κατείχε το 2014 το 48% του παγκόσμιου πλούτου.

Η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στο 1% του πληθυσμού δεν αποτελεί δείγμα μιας άριστης επιχειρηματικής πρακτικής, αλλά συνδέεται άμεσα με το πολυδαίδαλο σύστημα φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής που έχει απλώσει τα πλοκάμια του στην παγκόσμια οικονομία. Αποκαλύψεις επί αποκαλύψεων, όπως για παράδειγμα το σκάνδαλο LuxLeaks, βεβαιώνουν ότι η κερδοφορία των πολυεθνικών, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, έχει οικοδομηθεί πάνω σε χαριστικές φορολογικές πολιτικές για τις πολυεθνικές εταιρείες αλλά και τους πολύ πλούσιους του πλανήτη.                                                              Όπως επισημαίνει η διεθνής οργάνωση στην έκκλησή της για την πραγματοποίηση της Παγκόσμιας Διάσκεψης για τους Φόρους, θα πρέπει οι αρχηγοί των κρατών να βάλουν ψηλά στην ατζέντα ζητήματα όπως:

• Πού πρέπει να φορολογούνται τα κέρδη των εταιρειών, αφού κανόνας έχει γίνει πλέον ότι οι πολυεθνικές δεν φορολογούνται στις χώρες όπου γίνεται η παραγωγή, αλλά σε φορολογικούς παραδείσους κατόπιν ακόμα και διακρατικών συμφωνιών.
• Πώς θα σταματήσει ο ιδιότυπος ανταγωνισμός που έχει αναπτυχθεί μεταξύ κρατών για το ποιο θα προσφέρει χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές σε εκείνους που δεν θέλουν να πληρώσουν για τα κέρδη τους.

Να σημειωθεί ότι και από τα αποτελέσματα της παγκόσμιας έρευνας που έγινε με πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και τη συμμετοχή 7 εκατομμυρίων πολιτών από 194 χώρες με αντικείμενο τα αιτήματα των πολιτών εν όψει της αναπτυξιακής ατζέντας για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, ως ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα προέκυψε αυτό της ανυποληψίας των κυβερνήσεων. Οι πολίτες στην παγκόσμια δημοσκόπηση του ΟΗΕ έθεσαν στις πρώτες προτεραιότητές τους τη δραστική αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης ζητώντας ειλικρινείς, τίμιες κυβερνήσεις, που θα ανταποκρίνονται στα αιτήματά τους.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ                            

Από τα παραπάνω φαίνεται ξεκάθαρα ότι:

 1^ον   H φορολογική δικαιοσύνη δεν εφαρμόζεται για τις πολυεθνικές αν και είναι υποχρέωση της κυβέρνησης με βάση το σύνταγμα, να εξασφαλίζει τις συνθήκες στην οικονομία της χώρας έτσι ώστε ο καθένας που δραστηριοποιείται οικονομικά στην χώρα να συμβάλει αναλογικά στα έσοδα του κράτους, χωρίς αδικαιολόγητες εξαιρέσεις. 

2^ονΗ φοροαποφυγή αποτελεί μια παγκόσμια πρακτική των πολυεθνικών σε βάρος των κρατών που παράγονται τα κέρδη. Την ίδια στιγμή η ηγεσία της Ευρωζώνης απαιτεί την ύπαρξη φορολογικής συνείδησης στους πολίτες, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής την πληρωμή υψηλότερων φόρων, την υιοθέτηση μέτρων λιτότητας κοκ. 

3^ον  Οι φοροαποφυγή μειώνει σε ποσοστό άνω του 50% την φορολογητέα ύλη, και τα φορολογικά έσοδα που θα μπορούσαν να επιτύχουν, και έχει ως άμεση συνέπεια τα κράτη να υπερβάλλουν με τους φόρους, τους οποίους επιβάλλουν στους πολίτες, μεταξύ άλλων για να εξισορροπήσουν τις απώλειες εσόδων από τις πολυεθνικές.

4^ον  Προκύπτει μείζον ζήτημα περί αθέμιτου ανταγωνισμού, το οποίο πηγάζει από την διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση που έχουν ομοειδείς επιχειρήσεις που ασκούν εμπορική δραστηριότητα στην ίδια αγορά.  Οι πρακτικές αυτές μειώνουν την ανταγωνιστικότητα των λοιπών επιχειρήσεων σε σχέση με τις πολυεθνικές,  επιτρέπει στις πολυεθνικές να χειραγωγούν την αγορά, προσαρμόζοντας την τιμολογιακή τους πολιτική, (μειώνοντας τις τιμές) και προκαλώντας οικονομική ασφυξία στις υπόλοιπες  επιχειρήσεις που δεν απολαμβάνουν παρόμοια φορολογική ασυλία, και σταδιακά τις οδηγούν στον μαρασμό και στο κλείσιμο. 

5^ονΤο κράτος με την τακτική αυτή μεταφέρει συνεχώς μερίδιο της αγοράς από τις μικρές επιχειρήσεις που κλείνουν η μια μετά την άλλη, λόγω της αδυναμίας να ανταποκριθούν στην φορολογική λαίλαπα η οποία εντέχνως αποφεύγει να αγγίξει τις πολυεθνικές. Το κράτος είναι αυτονόητο ότι δεν κερδίζει τίποτα από την παραγωγή του πλούτου αυτού, τουναντίον χάνει συνεχώς φορολογικά έσοδα. Και όσο μειώνονται τα έσοδα τόσο αυξάνει τους φόρους στις υπόλοιπες κατηγορίες φορολογουμένων, για να ισοσκελίσει την απώλεια των φορολογικών εσόδων που προκύπτει από τις πολυεθνικές. Είναι αυτονόητο πως όσο μειώνονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις τόσο θα μειώνονται και τα έσοδα, και εν’ τέλει αν κλείσουν όλες οι μικρομεσαίες θα μηδενιστούν και τα έσοδα. 

6^ον  Σ’ αυτή την κοινωνική αδικία ο πρώτος που πρέπει να αντιδράσει είναι ο συνεπής φορολογούμενος, αφού πρώτα και κύρια τα δικά του συμφέροντα θίγονται. Σήμερα μετά από 7 χρόνια μνημονίων και λιτότητας όταν η φορολογία έχει κάνει απαγορευτική την άσκηση οποιασδήποτε δραστηριότητας στην Ελλάδα θα πρέπει, επιτέλους να στραφούν και προς τις πολυεθνικές απαιτώντας να συμβάλουν στο μερίδιο που τις αναλογεί στα φορολογικά έσοδα, εφαρμόζοντας την  βασική αρχή της φορολογικής δικαιοσύνης.  Οι θεσμοί να σταματήσουν τις  πιέσεις στο εσωτερικό, για  νέα φορολογικά και εισπρακτικά μέτρα από κάθε δυνατή πηγή εξεύρεσης εσόδων, απορροφώντας το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα από την αγορά, που  οδηγεί τις όλες τις επιχειρήσεις στον μαρασμό και στην καταστροφή.

Σε κάθε περίπτωση, συμπεραίνει κανείς εύκολα πως πρόκειται για ένα αριστοτεχνικά «στημένο παιχνίδι» υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών και εις βάρος όλων των υπολοίπων – οι οποίοι αδυνατούν να το κατανοήσουν. 

Κατά την γνώμη μου, όσες προσθήκες ή βελτιώσεις και αν πραγματοποιήθηκαν στις διατάξεις περί φοροαποφυγής, στο πλαίσιο του νέου Κ.Φ.Ε.(Ν. 4172/2013), ο οποίος σημειωτέον αποτελεί και το 4^ο μνημόνιο συνεργασίας με την τρόικα, αλλά και του Κ.Φ.Δ(Ν. 4174/2013)(41),  ουσιαστικά αποτελέσματα δεν θα επέλθουν ως προς την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου, του οποίου βεβαίως οι διαστάσεις δεν περιορίζονται σε εθνικό επίπεδο. Κατά την άποψή μου, η αναγνώριση και η παραδοχή της αληθινής βούλησης του νομοθέτη, συνιστά το πρώτο βήμα για να τεθούν τα θεμέλια μιας ουσιαστικότερης και αληθινής προσπάθειας για την πάταξη και των δύο φαινομένων, θέτοντας στο στόχαστρο τους πραγματικούς υπευθύνους και όχι περιοριζόμενοι στα συνήθη εξιλαστήρια θύματα.

Ελπίζω οι φορείς που υπάρχουν για να προασπίζονται τα συμφέροντα των μικρών επιχειρήσεων (επιμελητήρια, εμπορικοί και  επαγγελματικοί σύλλογοι κ.λπ.) να αντιληφθούν το μέγεθος της αδικίας και να διεκδικήσουν το αυτονόητο, την φορολογική δικαιοσύνη προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. 

Η Φορολογική δικαιοσύνη και εξασφάλιση όρων υγιούς ανταγωνισμού είναι υποχρέωση της πολιτείας, δικαίωμα των πολιτών και απαίτηση της κοινωνίας. Χρόνια Πολλά και ευτυχές το νέο έτος 2017

Με Τιμή                                                                                                                                                                                                                                                               ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ                                                                                                                                                                                                  Οικονομολόγος- Σύμβουλος Επιχειρήσεων