Αθλητικά - 1 μήνας 1 εβδομάδα πιο πριν
ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Υποβλήθηκε στις Σάβ, 21/02/2015 - 12:19.
Εκτυπώσιμη μορφή
Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός επικίνδυνου θεάματος. Ενός ριψοκίνδυνου μπρα ντε φερ ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους ευρωπαίους εταίρους μας για την συμφωνία παράτασης του χρηματοδοτικού προγράμματος. Ουσιαστικά, η απόσταση που υπάρχει μεταξύ των δυο πλευρών έχει μικρύνει και σχεδόν εκμηδενιστεί. Κι όμως, το αδιέξοδο και το ρίσκο μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης συνεχίζεται λες και η απόσταση αυτή είναι τεράστια.
Κατ' αρχάς, μετά από άσκοπους λεονταρισμούς χωρίς αντίκρισμα, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε αίτημα για παράταση της δανειακής σύμβασης, παραδεχόμενη την ωμή πραγματικότητα. Πως, δηλαδή, τα κράτη έχουν συνέχεια, ότι τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται και πως κανείς δεν δανείζει τζάμπα χωρίς εγγυήσεις. Δεν μπορώ να κρύψω την ικανοποίηση μου για αυτή την εξέλιξη που υποδηλώνει, πως τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου αλλά και ο Πρωθυπουργός επιθυμούν να κινηθούν ορθολογικά και αντιλαμβάνονται, πως πλέον τα εύκολα λόγια που έλεγαν ως αντιπολίτευση πρέπει να τα ξεχάσουν. Η στροφή προς τον ρεαλισμό, όμως, δεν ήρθε δίχως τίμημα. Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει έναν μήνα διαπραγματεύσεων, τα διεθνή μέσα επαναφέρουν σενάρια εξόδου από το ευρώ και η οικονομία εξαντλείται λόγω της αβεβαιότητας.
Από την άλλη, στην πλευρά της Ευρώπης, βλέπουμε πως σταδιακά αρκετές δυνάμεις έχουν αρχίσει να κατανοούν την ανάγκη να υπάρξει ευελιξία στο ελληνικό πρόγραμμα και πως είναι απαραίτητο να υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση, που θα εξασφαλίσει τη ρευστότητας της Ελλάδας και τη βιωσιμότητα του χρέους. Άλλωστε όλοι έχουν παραδεχτεί, πως μετά από έξι χρόνια σκληρής προσπάθειας η συμμόρφωση της χώρας με τους όρους του τωρινού προγράμματος είναι εντυπωσιακή. Παραδέχονται, όμως και κάτι ακόμα. Πως το παρόν πρόγραμμα υπήρξε υπερβολικά αυστηρό, ώστε να εμποδίζει την ανάπτυξη και την επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου για την μείωση του ελληνικού χρέους και την βιωσιμότητά του. Μπροστά, λοιπόν, σε αυτή την πραγματικότητα είναι απαραίτητο, όσοι επιμένουν σε μια στείρα άρνηση των ελληνικών προτάσεων, αντιμετωπίζοντας το ελληνικό ζήτημα με μια τιμωρητική διάθεση, να αντιληφθούν, πως στην Ευρώπη διακυβεύονται ολόκληρες κοινωνίες όχι προσωπικά καπρίτσια και πως η εμμονή στη λιτότητα υπονομεύει τη σταθερότητα και το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ελληνική οικονομία είναι το πολιτικό κλίμα και η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα, για το τι έπεται στη συνέχεια. Δηλαδή ποιά θα είναι η μελλοντική μας σχέση με τους μέχρι σήμερα επίσημους δανειστές μας. Έχει λοιπόν τεράστια σημασία να ξαναμπεί σ’ ένα κανάλι συνεργασίας η σχέση της χώρας με τους εταίρους και να αποκατασταθεί η ομαλότητα πριν τιναχθεί στον αέρα η πραγματική οικονομία. Ας μην ξεχνάμε, πως η Ελλάδα παραμένει μέλος της ευρωζώνης, οπότε είναι αυτονόητο, πως αυτό που είναι καλό για τους Έλληνες είναι καλό και για το κοινό νόμισμα. Έτσι ως βασικό σενάριο παραμένει, πως τα κίνητρα για να επέλθει μια συμφωνία, που να εξασφαλίζει τη σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας και του ευρώ, είναι αρκετά ισχυρά και στις δυο πλευρές. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα μπορεί να καταπιαστεί επιτέλους με προβλήματα που απαιτούν άμεση λύση και η Ε.Ε. θα έχει δείξει ότι με λίγη ευελιξία -με πνεύμα ηγετικό και όχι εκδικητικό- μπορεί να κρατήσει ζωντανό το πνεύμα της συλλογικής προόδου.
Σημείωση: Το παρόν άρθρο γράφτηκε πριν την συνεδρίαση του eurogroup και εν αναμονή των όποιων αποφάσεων.
Κατ' αρχάς, μετά από άσκοπους λεονταρισμούς χωρίς αντίκρισμα, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε αίτημα για παράταση της δανειακής σύμβασης, παραδεχόμενη την ωμή πραγματικότητα. Πως, δηλαδή, τα κράτη έχουν συνέχεια, ότι τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται και πως κανείς δεν δανείζει τζάμπα χωρίς εγγυήσεις. Δεν μπορώ να κρύψω την ικανοποίηση μου για αυτή την εξέλιξη που υποδηλώνει, πως τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου αλλά και ο Πρωθυπουργός επιθυμούν να κινηθούν ορθολογικά και αντιλαμβάνονται, πως πλέον τα εύκολα λόγια που έλεγαν ως αντιπολίτευση πρέπει να τα ξεχάσουν. Η στροφή προς τον ρεαλισμό, όμως, δεν ήρθε δίχως τίμημα. Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει έναν μήνα διαπραγματεύσεων, τα διεθνή μέσα επαναφέρουν σενάρια εξόδου από το ευρώ και η οικονομία εξαντλείται λόγω της αβεβαιότητας.
Από την άλλη, στην πλευρά της Ευρώπης, βλέπουμε πως σταδιακά αρκετές δυνάμεις έχουν αρχίσει να κατανοούν την ανάγκη να υπάρξει ευελιξία στο ελληνικό πρόγραμμα και πως είναι απαραίτητο να υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση, που θα εξασφαλίσει τη ρευστότητας της Ελλάδας και τη βιωσιμότητα του χρέους. Άλλωστε όλοι έχουν παραδεχτεί, πως μετά από έξι χρόνια σκληρής προσπάθειας η συμμόρφωση της χώρας με τους όρους του τωρινού προγράμματος είναι εντυπωσιακή. Παραδέχονται, όμως και κάτι ακόμα. Πως το παρόν πρόγραμμα υπήρξε υπερβολικά αυστηρό, ώστε να εμποδίζει την ανάπτυξη και την επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου για την μείωση του ελληνικού χρέους και την βιωσιμότητά του. Μπροστά, λοιπόν, σε αυτή την πραγματικότητα είναι απαραίτητο, όσοι επιμένουν σε μια στείρα άρνηση των ελληνικών προτάσεων, αντιμετωπίζοντας το ελληνικό ζήτημα με μια τιμωρητική διάθεση, να αντιληφθούν, πως στην Ευρώπη διακυβεύονται ολόκληρες κοινωνίες όχι προσωπικά καπρίτσια και πως η εμμονή στη λιτότητα υπονομεύει τη σταθερότητα και το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ελληνική οικονομία είναι το πολιτικό κλίμα και η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα, για το τι έπεται στη συνέχεια. Δηλαδή ποιά θα είναι η μελλοντική μας σχέση με τους μέχρι σήμερα επίσημους δανειστές μας. Έχει λοιπόν τεράστια σημασία να ξαναμπεί σ’ ένα κανάλι συνεργασίας η σχέση της χώρας με τους εταίρους και να αποκατασταθεί η ομαλότητα πριν τιναχθεί στον αέρα η πραγματική οικονομία. Ας μην ξεχνάμε, πως η Ελλάδα παραμένει μέλος της ευρωζώνης, οπότε είναι αυτονόητο, πως αυτό που είναι καλό για τους Έλληνες είναι καλό και για το κοινό νόμισμα. Έτσι ως βασικό σενάριο παραμένει, πως τα κίνητρα για να επέλθει μια συμφωνία, που να εξασφαλίζει τη σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας και του ευρώ, είναι αρκετά ισχυρά και στις δυο πλευρές. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα μπορεί να καταπιαστεί επιτέλους με προβλήματα που απαιτούν άμεση λύση και η Ε.Ε. θα έχει δείξει ότι με λίγη ευελιξία -με πνεύμα ηγετικό και όχι εκδικητικό- μπορεί να κρατήσει ζωντανό το πνεύμα της συλλογικής προόδου.
Σημείωση: Το παρόν άρθρο γράφτηκε πριν την συνεδρίαση του eurogroup και εν αναμονή των όποιων αποφάσεων.
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια