ΣΤΟ ΝΤΑΒΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ

Οι  ελίτ του κόσμου ψάχνουν εναγωνίως αυτές τις ημέρες να βρουν τρόπους να συνεφέρουν τον δράκο του καπιταλισμού που αργοσέρνεται, και χασμουριέται νωχελικά σε πλείστα – άπληστα σημεία του πλανήτη. Η μεγάλη αγωνία επικεντρώνεται στην Κινέζικη οικονομία από την οποία η παγκόσμια οικονομική φούσκα προσμένει ανάσες ζωής... Ο δράκος όμως αποκαμωμένος πλέον μετά από τόσες και τόσες κοινωνίες,  χώρες, και ζωές στις οποίες έχει ξεράσει τη φωτιά του δυσκολεύεται να επανέρθει και ξερνά κρίσεις, και τις ξερνά και πάνω στους δημιουργούς του, τους οπαδούς του και τους υπηρέτες του. Όλοι οι παραπάνω αυτή την περίοδο κάνουν τις χειμερινές τους διακοπές στο Νταβός της Ελβετίας, όπου και το  Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το οποίο διεξάγεται εκεί για 46 συναπτά έτη.
 
Εκεί λοιπόν οι ισχυροί του κόσμου και οι υπηρέτες τους παίζουν στα ζάρια την τύχη των κρατών και σορτάρουν στην 4η βιομηχανική επανάσταση μπας και ρεφάρουν συνεχίζοντας την αναπτυξιακή φούσκα. Σκοπός βέβαια η επιτάχυνση της διαδικασίας απαλλοτρίωσης της δημόσιας περιουσίας και του δημόσιου πλούτου. Για να πάρουμε μια ιδέα για το πόσο «ανοιχτό και αθώο» είναι το παιχνίδι με το χιόνι στο Νταβός αρκεί να αναφερθεί πως για να γίνει κάποιος μέλος στην “παρέα” θα πρέπει να καταβάλλει το ποσό των 52.000 δολαρίων. Το εισιτήριο δε για τη συμμετοχή στο Φόρουμ κοστίζει άλλα 20.000 δολάρια. Και αυτά μόνο για ένα άτομο. Όποιος θέλει να έχει μαζί του και έναν συνεργάτη, μπορεί να πληρώσει έως και 300.000 δολάρια. Μια τυπική συμμετοχή που περιλαμβάνει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο μιας επιχείρησης και πέντε ακόμη συνεργάτες του κοστίζει 620.000 δολάρια, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά τα έξοδα μετάβασης και διαμονής... τα οποία και υπερδιπλασιάζουν το ποσό! (news247.gr)
 
Εκεί λοιπόν στην παγωμένη Ελβετία οι ισχυροί του κόσμου θα παίξουν και με το γνωστό πειραματόζωο,  τον κασίδη της Ευρώπης, τον έσχατο ίσως ναυαγό του καπιταλισμού, τον οποίο πασχίζουν να τον ανεβάσουν με το ζόρι στο πλοίο που βουλιάζει για λίγες ακόμη στιγμές δόξης, με αντίτιμο ότι έχει και δεν έχει και με υποθήκες για γενεές δεκατέσσερις. Εκεί στο χειμερινό θέρετρο παρόντες και οι εγχώριοι "χρήσιμοι ηλίθιοι" του συστήματος έχοντας αποδεχθεί πλήρως το νέο τους ρόλο και με νέα γλώσσα και ρότα μιλούν πλέον ανοιχτά για ιδιωτικοποιήσεις και προσέλκυση επενδυτών, υπόσχονται πως το  2016 η Ελλάδα θα είναι η έκπληξη της Ευρώπης και αυτοί οι καλύτεροι «μαθητές» και «πασχίζουν» για ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον. Ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον για τα λυσσασμένα σκυλιά που περιμένουν στα σύνορα να δοθεί το σήμα για να αρπάξουν ότι βρουν σε τιμή ευκαιρίας. Μιλούν για όλα αυτά έχοντας προφανώς ξεχάσει την κατάσταση της χώρας,την ανεργία, τους κινδύνους για το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών, και μη δίνοντας σημασία στους αγρότες, στους ανθρώπους της παραγωγής που δικαίως έχουν «βγει στα κάγκελα»  με όσα βλέπουν.
 
Το νέο αφήγημα της νέας μα συνάμα τόσο παλιάς κυβέρνησης όχι μόνο δεν πείθει, όχι μόνο δεν στέκεται αλλά είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο. Η κυβέρνηση αυτή υποτίθεται πως ψηφίστηκε για να σταματήσει την καταστροφή που έφεραν οι προηγούμενοι, όχι να την συνεχίσει. Και αυτό είναι πλέον το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία. Η αναξιοπιστία και η εξάρτηση που πολιτικού μας συστήματος. Όσο για τα μελλούμενα: το σενάριο όπως έχει γραφεί από τους πιστωτές και τους μελλοντικούς απαλλοτριωτές της δημόσιας περιουσίας, περιλαμβάνει την ψήφιση όλο και πιο βάρβαρων μέτρων από αυτή την κυβέρνηση χωρίς αντιδράσεις.  Στη συνέχεια μόλις η φθορά είναι μεγάλη, ο νέος εγχώριος μεσσίας, ο νέος αγαπημένων των ΜΜΕ, παραδοσιακός υπηρέτης του νεοφιλελεύθερου δόγματος με αυστηρές εντολές και μαζί με τις δυνάμεις καταστολής και ελέγχου της κοινωνίας θα καλεστεί να εφαρμόσει τας γραφάς και να διατηρήσει την τάξη στην αποικία. Και βεβαίως δεν θα έχει κανένα ενδοιασμό να το κάνει καθώς έχει βαθιά πίστη στις αξίες και τις ιδεολογικές αρχές που διέπουν το όλο εγχείρημα. 
 
Για να μην φτάσουμε εκεί και δεδομένης της κυβερνητικής μετάλλαξης θα πρέπει τουλάχιστον οι εκπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο να σταματήσουν να δίνουν συναίνεση στην πορεία της καταστροφής. Η κοινωνία δε με τη σειρά της οφείλει να «ξεβολευτεί», και να αντιδράσει και μαζί με τις δυνάμεις της εργασίας της επιστήμης και του πολιτισμού να συνδιαμορφώσει ένα νέο μετακαπιταλιστικό αφήγημα, το οποίο θα χτιστεί με όρους συμμετοχής, δικαιοσύνης και σεβασμού στις επόμενες γενεές και δεν θα έχει ειδικούς και εκπροσώπους αλλά θα πηγάζει και θα υλοποιείται από την ίδια την κοινωνία χωρίς ανάθεση αυτή τη φορά. 
  --