Αθλητικά - 2 μήνες 4 ημέρες πιο πριν
H ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ Ν ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΛΑΤΣΗ
Υποβλήθηκε στις Τετ, 29/05/2013 - 19:39.
Εκτυπώσιμη μορφή
Η συνολική, καταστρεπτική πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο της Υγείας αντικαθιστά το κράτος πρόνοιας με το κράτος ελεημοσύνης – Ομιλία – εισήγηση στην Ολομέλεια της Βουλής για το σχέδιο νόμου δωρεάς στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο, «Άγιος Σάββας». Τετάρτη, 29 Μαΐου 2013.
«Μια πολιτική απόσυρσης του κράτους από βασικές, θεμελιώδεις, και για την Αριστερά, αδιαπραγμάτευτες αρχές, αξίες και προτάγματα κοινωνικής μέριμνας και συνοχής, όπως αποτελεί ένα δημόσιο, δωρεάν, αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας, είναι έξω και πέρα από κάθε λογική στη σημερινή συγκυρία του Μνημονίου», τόνισε ο βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Νίκος Μιχαλάκης, εισηγητής στη σημερινή συζήτηση για το σχέδιο νόμου «Σύμβαση δωρεάς μεταξύ της κυρίας Άννας – Μαρίας – Λουίζας Λάτση και της διοίκησης Αντικαρκινικού Νοσοκομείου ‘’Άγιος Σάββας’’».
Ο Νίκος Μιχαλάκης σημείωσε ότι το κράτος της τρικομματικής κυβέρνησης, όπως νωρίτερα εκείνο των κυβερνήσεων του δικομματισμού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για τις μεγάλες ελλείψεις και δυσλειτουργίες στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), καθώς και για την ανικανότητα αξιοποίησης ορισμένων δωρεών, οι οποίες κατά καιρούς έχουν γίνει προς το δημόσιο και τον τομέα της Υγείας. «Αν η δωρεά εμπίπτει σε κανόνες ελεύθερης ή όχι αγοράς δεν εξαρτάται από την ίδια την αγορά, αλλά από τον ρόλο, που θέλει και προετοιμάζει και επιφυλάσσει το κράτος για τον εαυτό του. Όταν το κράτος ή οι δημόσιοι φορείς και οι εντεταλμένες διοικήσεις τους, προστρέχουν και προσπέφτουν στην καλή βούληση και την καλή προαίρεση δωρητών, προκειμένου να καλύψουν τα τεχνητά κενά απουσίας και απόσυρσης του κράτους, τότε δε μιλάμε για δωρεά, αλλά για ‘’μπάλωμα’’, για κράτος ελεημοσύνης, για κράτος αποσπασματικότητας και ευκαιριακής κοινωνικής πολιτικής», υπογράμμισε ο Νίκος Μιχαλάκης, απαριθμώντας και τις πλέον κραυγαλέες επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής στη μέριμνα για τους καρκινοπαθείς, στο πλαίσιο του ΕΣΥ.
Αναλυτικά η ΟΜΙΛΙΑ του ΝΙΚΟΥ ΜΙΧΑΛΑΚΗ εισηγητή της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στο σχέδιο νόμου για τη δωρεά της Μαριάννας Λάτση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και το Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Αθήνας Αγιος Σάββας. Τετάρτη 29 Μαΐου στην ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ Της ΒΟΥΛΗΣ.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Η σημερινή συζήτηση για το σχέδιο νόμου, το οποίο αφορά τη σύμβαση δωρεάς μεταξύ της κυρίας Λάτση και της διοίκησης του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» είναι
Κατά τη γνώμη μας, μια καλή ευκαιρία επισκόπησης των προβλημάτων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στην πολιτική λογική που ακολουθεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας.
Μια πολιτική απόσυρσης του κράτους από βασικές, θεμελιώδεις, και για την Αριστερά, αδιαπραγμάτευτες αρχές, αξίες και προτάγματα κοινωνικής μέριμνας και συνοχής, όπως αποτελεί ένα δημόσιο, δωρεάν, αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αν η δωρεά εμπίπτει σε κανόνες ελεύθερης ή όχι αγοράς δεν εξαρτάται από την ίδια την αγορά, αλλά από τον ρόλο που θέλει και προετοιμάζει και επιφυλάσσει το κράτος για τον εαυτό του.
Δωρεές συμπληρωματικές του ρόλου του κράτους και της δημόσιας σφαίρας και παρέμβασής του, ναι, είναι ευπρόσδεκτες, καλοδεχούμενες και αποτελεσματικές.
Και είναι όντως δωρεές με σκοπό, με στόχο, με αποτελεσματικότητα, με δημόσια λογοδοσία και κύρος.
Όταν όμως το κράτος ή οι δημόσιοι φορείς και οι εντεταλμένες διοικήσεις τους, προστρέχουν και προσπέφτουν στην καλή βούληση και την καλή προαίρεση προκειμένου να καλύψουν τα τεχνητά κενά απουσίας και απόσυρσης του κράτους, τότε δε μιλάμε για δωρεά, αλλά για
‘’μπάλωμα’’, για κράτος ελεημοσύνης, για κράτος αποσπασματικότητας και ευκαιριακής κοινωνικής πολιτικής.
Είπαμε και τονίσαμε και από πλευράς μας, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, ότι οι μεγάλες μας επιφυλάξεις δεν προκύπτουν μόνο από το κείμενο της σύμβασης – σχεδίου νόμου, αλλά από τη συνολική, ακολουθούμενη πολιτική στο χώρο της Υγείας.
Κόπτεται η κυβέρνηση για τη θεραπεία, τη διάγνωση, την έγκαιρη και πλήρη αντιμετώπιση του καρκίνου, αλλά έχει φροντίσει να διαλύσει κομμάτι – κομμάτι τομείς όπως είναι η ενημέρωση και η πρόληψη ή η έγκαιρη εξέταση και διάγνωση και να χρεώσει αποκλειστικά τους ασθενείς για μια σειρά τέτοιων εξετάσεων.
Παραδείγματος χάριν, το Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Μεταξά στον Πειραιά, βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Τα διαγνωστικά τμήματα, Αξονικός τομογράφος, πυρηνική ιατρική, παθολογοανατομικό, υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού και υποδομών.
Από τις 328 θέσεις νοσηλευτών, έχουν καλυφθεί μόνο οι 180.
Αποτέλεσμα να καθυστερούν εξετάσεις και θεραπείες ασθενών, δύο τρεις ή και περισσότερους μήνες.
Επίσης, ένα ακόμη παράδειγμα, η ολιστική απεικόνιση για τον καρκίνο του στομάχου, pet scan, δεν καλύπτεται πλέον από τον ΕΟΠΥΥ και ο ασθενής καλείται να καταβάλει 1.500 ευρώ από την τσέπη του.
Είναι αυτή μέριμνα, φροντίδα και προσοχή στην περιπέτεια υγείας των καρκινοπαθών;
Των τριάντα επτά χιλιάδων, που κάθε χρόνο, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, εκδηλώνουν κάποιας μορφή καρκίνο;
Είναι αυτό κράτος πρόνοιας; Κράτος κοινωνικής ευθύνης, συνοχής και αποτελεσματικότητας, κράτος κοντά στον ασθενή, στην περιπέτεια που πρέπει να υπερβεί και το πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει; Ο κύριος Υπουργός εκθείαζε, και στις δύο συνεδριάσεις της Επιτροπής, τις υποτιθέμενες αρετές της ελεύθερης (στην πραγματικότητα, ανεξέλεγκτης) αγοράς . Στην παρατήρησή μας μάλιστα ότι αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία δεν είναι κοινωνικά δίκαιο και πολιτικά συνετό, να
αποτελούν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και ανταγωνισμού, ανέλυε παραδείγματα ξένων χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου η ιδιωτική δραστηριότητα στους εν λόγω τομείς, βοήθησε και την ανάπτυξη του δημόσιου τομέα. Ξέχασε όμως να επισημάνει ότι και το σύστημα υγείας των ΗΠΑ είναι πολύ πίσω σε σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο του κοινωνικού κράτους και αντιμετωπίζει ως προσωπικά και ατομικά αποτυχόντες και ‘’άτυχους’’ τους φτωχούς και τους οικονομικά αδύναμους.
Ότι ακόμη και δειλές μεταρρυθμίσεις όπως το Medicare, αποτελούν πεδίο διαξιφισμών και έντονης αντίδρασης από την πολιτική εκείνη μερίδα που όπως και στη χώρα μας, προωθεί τα συμφέροντα των οικονομικών και επιχειρηματικών ολιγαρχιών, σε βάρος του κόσμου της εργασίας και του μόχθου. Είναι, επομένως, κοινωνικά ανάλγητο και πολιτικά επικίνδυνο να περιμένουμε αποκλειστικά από την ιδιωτική πρωτοβουλία, προσφορές, ανεξέλεγκτες επιχειρηματικές δραστηριότητες, αυστηρά οικονομικίστικες προσεγγίσεις και αποτιμήσεις κερδοφορίας πάνω σε ανθρώπινα δικαιώματα και κοινωνικά αγαθά.
Με τέτοιες λογικές επιταχύνονται και παγιώνονται καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού και υγειονομικής κρίσης. Επίσης, στην κυριακάτικη αρθρογραφία του, ο κ. Λυκουρέντζος απαρίθμησε και ορισμένες μέσα σε εισαγωγικά, ‘’επιτυχίες’’ στις δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες. Έκανε λόγο για νέους, φιλικούς χώρους νοσοκομείων, όπως για παράδειγμα στο Αττικό και το Σισμανόγλειο.
Προφανώς μιλάμε για μια εικονική πραγματικότητα. Το Αττικό ασφυκτιά και στους διαδρόμους του, έχουν επανέλθει τα ράντζα και η μακροχρόνια αναμονή και ταλαιπωρία.
Και επειδή επίκειται η απεργιακή κινητοποίηση των υγειονομικών του ΕΣΥ και ειδικότερα των τραυματιοφορέων, την επόμενη εβδομάδα, να θυμίσουμε ότι τα 132 νοσοκομεία του ΕΣΥ έχουν συνολικά μόλις 800 τραυματιοφορείς, με τα δύο που ανέφερε και ο υπουργός ως παραδείγματα νέων, φιλικών, κοντά στον εργαζόμενο του ΕΣΥ και τον ασθενή, νοσοκομείων να διαθέτουν:
Το Αττικό για περίπου 1.100 περιστατικά σε κάθε εφημερία, μόλις 11 ενώ οι οργανικές θέσεις είναι 60
Το Σισμανόγλειο, 4, που συνεπικουρούνται κατά περίπτωση από βοηθούς θαλάμων ή τους άνδρες της ιδιωτικής εταιρίας security του κτηρίου.
Αποτέλεσμα της κατάστασης είναι να μη διεξάγονται εγκαίρως οι μεταβάσεις σε εργαστήρια, κλινικές και θαλάμους, να λιμνάζουν ασθενείς σε φορεία, να επικρατεί χάος και εκνευρισμός.
Μια διόλου δηλαδή φιλική προς τον ασθενή κατάσταση και μια αρκούντως επιβαρυντική και για τη σωματική και για την ψυχική υγεία κατάσταση για τον εργαζόμενο.
Επανέρχομαι στο αντικείμενο του σημερινού σχεδίου νόμου και ξεκινώ από το θέμα των κέντρων νοσηλείας ημερήσιας φροντίδας.
Για τα κέντρα ημερήσιας φιλοξενίας ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τάσσεται γενικώς υπέρ, αλλά υποστηρίξαμε ήδη και επαναλαμβάνουμε ότι εδώ δε μιλάμε σε κενό, αποστειρωμένο πολιτικό και κοινωνικό χώρο και χρόνο.
Κέντρα ημερήσιας φιλοξενίας σε υποστελεχωμένο, υποχρηματοδοτούμενο, ανίσχυρο ΕΣΥ θα συμπαρασυρθούν στην απαξίωση και την ελλιπέστατη λειτουργία και τον εκ των πραγμάτων, κακό συντονισμό του Συστήματος Υγείας.
Αναφερόμενος τώρα στο κείμενο της σύμβασης – σχεδίου νόμου, επισημαίνω ξανά, ότι ήδη στο προοίμιο εμφαίνεται ρητώς ότι η διοίκηση του νοσοκομείου αποτάθηκε και ζήτησε τη δωρεά, προφανώς δηλώνοντας εμμέσως και την οικονομική αδυναμία της να προχωρήσει αυτή η ίδια, στη μετατροπή του 6ου ΙΚΑ σε κέντρο ημερήσιας νοσηλείας.
Αυτή η παραδοχή είναι προβληματική, είναι μια πολύ άσχημη εξέλιξη, που αποκαλύπτει τον αναχωρητισμό των διοικήσεων των νοσοκομείων του ΕΣΥ και της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας από την επαρκή και στοχευόμενη χρηματοδότηση του Συστήματος.
Στο άρθρο 1, η παράγραφος 2 είναι το ευχολόγιο υποστήριξης του νέου κέντρου ημερήσιας νοσηλείας που θα προκύψει , σε ανθρώπινο δυναμικό από πλευράς Υπουργείου Υγείας.
Ο Υπουργός Υγείας μας είπε στην Επιτροπή, ότι δεν κινδυνεύουν οι θέσεις εργασίας του υπάρχοντος προσωπικού.
Το θέμα όμως, δεν είναι να διασφαλιστούν οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας, αλλά το κέντρο να έχει ουσιαστική και χωρίς εμπόδια λειτουργία με νέο, κατάλληλα ειδικευμένο προσωπικό, προκειμένου να ανταποκριθεί στις νέες, αυξημένες ανάγκες για τους ασθενείς.
Το ίδιο και στο διασυνδεδεμένο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω τι έχει συμβεί με μια άλλη δωρεά, που προήλθε από την οικογένεια και το Ίδρυμα Λάτση.
Αναφέρομαι στην Μονάδα Αντιμετώπισης Εγκαυμάτων στο Θριάσιο Νοσοκομείο, κατά γενική ομολογία σύγχρονη μονάδα, που θα μπορούσε να αποδειχθεί κόσμημα για το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;
Υπολειτουργεί, με αποσπασμένο προσωπικό, το προσωπικό της κλινικής πλαστικής χειρουργικής, με διάσπαρτα κρεβάτια σε άλλες κλινικές και τμήματα, με περιστατικά διαφόρων παθήσεων να νοσηλεύονται κατά το δοκούν στη ΜΕΘ και τη ΜΑΦ της μονάδας,
και τυπικά εκτός του πλαισίου νομιμότητας όπως αυτή έχει περιγραφεί στη δωρεά του Ιδρύματος Λάτση.
Και όλα αυτά, ενώ, όπως πληροφορούμαστε, το Ίδρυμα Λάτση, έχει συναινέσει στη μετατροπή της Μονάδας σε Κέντρο Αντιμετώπισης Περιστατικών Πολυτραυματιών Ασθενών, αλλά δύο χρόνια τώρα δεν έχει επέλθει η απαραίτητη νομοθετική τροποποίηση, προκειμένου να είναι σύννομη μια τέτοια αλλαγή.
Επομένως εδώ έχουμε ένα προηγούμενο, που δεν είναι το μοναδικό, όπου ενώ υπάρχει η βούληση και η ολοκλήρωση συγκεκριμένης δωρεάς, με συγκεκριμένο αντικείμενο, συγκεκριμένο ρόλο μέσα στο ΕΣΥ, αδύναμος κρίκος είναι η βούληση των προηγούμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού να μην αξιοποιηθεί αποτελεσματικά και με άμεσο, κοινωνικό και υγειονομικό όφελος και αντίκρισμα, η δωρεά αυτή.
Γιατί μια τέτοια βούληση, θα απαιτούσε πόρους, προσλήψεις προσωπικού, ανάπτυξη συμπληρωματικών μονάδων, εξοπλισμό, που υποτίθεται ότι το κράτος τώρα της τρικομματικής χθες του ΠΑΣΟΚ και πιο πριν της ΝΔ και πάει λέγοντας,, τώρα (και ανέκαθεν) αδυνατεί (στην πραγματικότητα, δεν θέλει) να υποστηρίξει, με τρόπο συνεκτικό, οικονομικά επαρκή, με εξοπλισμό, υποδομές και κυρίως με προσωπικό, το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Και όταν τονίζουμε ότι δεν είναι το μοναδικό, υπενθυμίζουμε τι έχει συμβεί σε δωρεές όπως ολοκληρωμένες μονάδες τεχνητού νεφρού σε νησιά του Αιγαίου ή αγορές ασθενοφόρων, που η πολιτική εκμηδένισης των προσλήψεων, τις έχει καταστήσει ανενεργές και ανύπαρκτες.
Στο άρθρο 9 παράγραφος 2 θα ήταν απολύτως σκόπιμο να διευκρινιστούν εξαντλητικά ποιοι θα μπορούσε να είναι οι λόγοι ανωτέρας βίας και κυρίως οι ουσιώδεις μεταβολές που πιθανώς θα προέκυπταν και θα ανέστειλαν την αποπεράτωση του έργου από πλευράς της δωρήτριας.
Όπως είναι διατυπωμένη η διάταξη αφήνει περιθώρια για ξαφνική εγκατάλειψη του έργου για μία σειρά από λόγους, που θα επέσυραν και τη συνολικότερη αναστολή του έργου και ίσως μια χρονοβόρα διαδικασία σε δικαστικές αίθουσες για να διαπιστωθεί αν και εφόσον όντως συνέτρεχαν αυτοί οι λόγοι υπαναχώρησης από πλευράς της δωρήτριας.
Και το δημόσιο δε φαίνεται να διασφαλίζεται σε μια τέτοια περίπτωση.
Και κυρίως δε φαίνεται να διασφαλίζεται η αποπεράτωση και η επαναλειτουργία της νοσοκομειακής αυτής μονάδας.
Επομένως, θεωρούμε σκόπιμο να υπάρξει πέρα από την τυπικά, ορθή αναφορά σε λόγους ανωτέρας βίας, αόριστα, να υπάρξει συγκεκριμένη αναφορά πέρα από τις πιθανώς προφανείς, στο ποιοι θα ήταν αυτοί οι λόγοι.
Εν κατακλείδι, οι βασικές μας ενστάσεις και για αυτή τη σύμβαση εκπορεύονται από την πολιτική του υπουργείου Υγείας και της τρικομματικής κυβέρνησης στον χώρο της Υγείας,
μια πολιτική , καταστρεπτική, ισοπεδωτική, αντικοινωνική και απάνθρωπη,
Μια πολιτική αποκλεισμών και εμπορευματοποίησης, μια πολιτική, που υποθηκεύει το υγειονομικό παρόν και μέλλον της κοινωνίας μας.
Για αυτούς τους λόγους, η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα επιλέξει να ψηφίσει «παρών» στο σχέδιο νόμου, το οποίο συζητάμε, καθώς και στα επιμέρους άρθρα του
«Μια πολιτική απόσυρσης του κράτους από βασικές, θεμελιώδεις, και για την Αριστερά, αδιαπραγμάτευτες αρχές, αξίες και προτάγματα κοινωνικής μέριμνας και συνοχής, όπως αποτελεί ένα δημόσιο, δωρεάν, αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας, είναι έξω και πέρα από κάθε λογική στη σημερινή συγκυρία του Μνημονίου», τόνισε ο βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Νίκος Μιχαλάκης, εισηγητής στη σημερινή συζήτηση για το σχέδιο νόμου «Σύμβαση δωρεάς μεταξύ της κυρίας Άννας – Μαρίας – Λουίζας Λάτση και της διοίκησης Αντικαρκινικού Νοσοκομείου ‘’Άγιος Σάββας’’».
Ο Νίκος Μιχαλάκης σημείωσε ότι το κράτος της τρικομματικής κυβέρνησης, όπως νωρίτερα εκείνο των κυβερνήσεων του δικομματισμού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για τις μεγάλες ελλείψεις και δυσλειτουργίες στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), καθώς και για την ανικανότητα αξιοποίησης ορισμένων δωρεών, οι οποίες κατά καιρούς έχουν γίνει προς το δημόσιο και τον τομέα της Υγείας. «Αν η δωρεά εμπίπτει σε κανόνες ελεύθερης ή όχι αγοράς δεν εξαρτάται από την ίδια την αγορά, αλλά από τον ρόλο, που θέλει και προετοιμάζει και επιφυλάσσει το κράτος για τον εαυτό του. Όταν το κράτος ή οι δημόσιοι φορείς και οι εντεταλμένες διοικήσεις τους, προστρέχουν και προσπέφτουν στην καλή βούληση και την καλή προαίρεση δωρητών, προκειμένου να καλύψουν τα τεχνητά κενά απουσίας και απόσυρσης του κράτους, τότε δε μιλάμε για δωρεά, αλλά για ‘’μπάλωμα’’, για κράτος ελεημοσύνης, για κράτος αποσπασματικότητας και ευκαιριακής κοινωνικής πολιτικής», υπογράμμισε ο Νίκος Μιχαλάκης, απαριθμώντας και τις πλέον κραυγαλέες επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής στη μέριμνα για τους καρκινοπαθείς, στο πλαίσιο του ΕΣΥ.
Αναλυτικά η ΟΜΙΛΙΑ του ΝΙΚΟΥ ΜΙΧΑΛΑΚΗ εισηγητή της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στο σχέδιο νόμου για τη δωρεά της Μαριάννας Λάτση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και το Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Αθήνας Αγιος Σάββας. Τετάρτη 29 Μαΐου στην ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ Της ΒΟΥΛΗΣ.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Η σημερινή συζήτηση για το σχέδιο νόμου, το οποίο αφορά τη σύμβαση δωρεάς μεταξύ της κυρίας Λάτση και της διοίκησης του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» είναι
Κατά τη γνώμη μας, μια καλή ευκαιρία επισκόπησης των προβλημάτων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στην πολιτική λογική που ακολουθεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας.
Μια πολιτική απόσυρσης του κράτους από βασικές, θεμελιώδεις, και για την Αριστερά, αδιαπραγμάτευτες αρχές, αξίες και προτάγματα κοινωνικής μέριμνας και συνοχής, όπως αποτελεί ένα δημόσιο, δωρεάν, αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αν η δωρεά εμπίπτει σε κανόνες ελεύθερης ή όχι αγοράς δεν εξαρτάται από την ίδια την αγορά, αλλά από τον ρόλο που θέλει και προετοιμάζει και επιφυλάσσει το κράτος για τον εαυτό του.
Δωρεές συμπληρωματικές του ρόλου του κράτους και της δημόσιας σφαίρας και παρέμβασής του, ναι, είναι ευπρόσδεκτες, καλοδεχούμενες και αποτελεσματικές.
Και είναι όντως δωρεές με σκοπό, με στόχο, με αποτελεσματικότητα, με δημόσια λογοδοσία και κύρος.
Όταν όμως το κράτος ή οι δημόσιοι φορείς και οι εντεταλμένες διοικήσεις τους, προστρέχουν και προσπέφτουν στην καλή βούληση και την καλή προαίρεση προκειμένου να καλύψουν τα τεχνητά κενά απουσίας και απόσυρσης του κράτους, τότε δε μιλάμε για δωρεά, αλλά για
‘’μπάλωμα’’, για κράτος ελεημοσύνης, για κράτος αποσπασματικότητας και ευκαιριακής κοινωνικής πολιτικής.
Είπαμε και τονίσαμε και από πλευράς μας, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, ότι οι μεγάλες μας επιφυλάξεις δεν προκύπτουν μόνο από το κείμενο της σύμβασης – σχεδίου νόμου, αλλά από τη συνολική, ακολουθούμενη πολιτική στο χώρο της Υγείας.
Κόπτεται η κυβέρνηση για τη θεραπεία, τη διάγνωση, την έγκαιρη και πλήρη αντιμετώπιση του καρκίνου, αλλά έχει φροντίσει να διαλύσει κομμάτι – κομμάτι τομείς όπως είναι η ενημέρωση και η πρόληψη ή η έγκαιρη εξέταση και διάγνωση και να χρεώσει αποκλειστικά τους ασθενείς για μια σειρά τέτοιων εξετάσεων.
Παραδείγματος χάριν, το Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Μεταξά στον Πειραιά, βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Τα διαγνωστικά τμήματα, Αξονικός τομογράφος, πυρηνική ιατρική, παθολογοανατομικό, υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού και υποδομών.
Από τις 328 θέσεις νοσηλευτών, έχουν καλυφθεί μόνο οι 180.
Αποτέλεσμα να καθυστερούν εξετάσεις και θεραπείες ασθενών, δύο τρεις ή και περισσότερους μήνες.
Επίσης, ένα ακόμη παράδειγμα, η ολιστική απεικόνιση για τον καρκίνο του στομάχου, pet scan, δεν καλύπτεται πλέον από τον ΕΟΠΥΥ και ο ασθενής καλείται να καταβάλει 1.500 ευρώ από την τσέπη του.
Είναι αυτή μέριμνα, φροντίδα και προσοχή στην περιπέτεια υγείας των καρκινοπαθών;
Των τριάντα επτά χιλιάδων, που κάθε χρόνο, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, εκδηλώνουν κάποιας μορφή καρκίνο;
Είναι αυτό κράτος πρόνοιας; Κράτος κοινωνικής ευθύνης, συνοχής και αποτελεσματικότητας, κράτος κοντά στον ασθενή, στην περιπέτεια που πρέπει να υπερβεί και το πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει; Ο κύριος Υπουργός εκθείαζε, και στις δύο συνεδριάσεις της Επιτροπής, τις υποτιθέμενες αρετές της ελεύθερης (στην πραγματικότητα, ανεξέλεγκτης) αγοράς . Στην παρατήρησή μας μάλιστα ότι αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία δεν είναι κοινωνικά δίκαιο και πολιτικά συνετό, να
αποτελούν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης και ανταγωνισμού, ανέλυε παραδείγματα ξένων χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου η ιδιωτική δραστηριότητα στους εν λόγω τομείς, βοήθησε και την ανάπτυξη του δημόσιου τομέα. Ξέχασε όμως να επισημάνει ότι και το σύστημα υγείας των ΗΠΑ είναι πολύ πίσω σε σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο του κοινωνικού κράτους και αντιμετωπίζει ως προσωπικά και ατομικά αποτυχόντες και ‘’άτυχους’’ τους φτωχούς και τους οικονομικά αδύναμους.
Ότι ακόμη και δειλές μεταρρυθμίσεις όπως το Medicare, αποτελούν πεδίο διαξιφισμών και έντονης αντίδρασης από την πολιτική εκείνη μερίδα που όπως και στη χώρα μας, προωθεί τα συμφέροντα των οικονομικών και επιχειρηματικών ολιγαρχιών, σε βάρος του κόσμου της εργασίας και του μόχθου. Είναι, επομένως, κοινωνικά ανάλγητο και πολιτικά επικίνδυνο να περιμένουμε αποκλειστικά από την ιδιωτική πρωτοβουλία, προσφορές, ανεξέλεγκτες επιχειρηματικές δραστηριότητες, αυστηρά οικονομικίστικες προσεγγίσεις και αποτιμήσεις κερδοφορίας πάνω σε ανθρώπινα δικαιώματα και κοινωνικά αγαθά.
Με τέτοιες λογικές επιταχύνονται και παγιώνονται καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού και υγειονομικής κρίσης. Επίσης, στην κυριακάτικη αρθρογραφία του, ο κ. Λυκουρέντζος απαρίθμησε και ορισμένες μέσα σε εισαγωγικά, ‘’επιτυχίες’’ στις δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες. Έκανε λόγο για νέους, φιλικούς χώρους νοσοκομείων, όπως για παράδειγμα στο Αττικό και το Σισμανόγλειο.
Προφανώς μιλάμε για μια εικονική πραγματικότητα. Το Αττικό ασφυκτιά και στους διαδρόμους του, έχουν επανέλθει τα ράντζα και η μακροχρόνια αναμονή και ταλαιπωρία.
Και επειδή επίκειται η απεργιακή κινητοποίηση των υγειονομικών του ΕΣΥ και ειδικότερα των τραυματιοφορέων, την επόμενη εβδομάδα, να θυμίσουμε ότι τα 132 νοσοκομεία του ΕΣΥ έχουν συνολικά μόλις 800 τραυματιοφορείς, με τα δύο που ανέφερε και ο υπουργός ως παραδείγματα νέων, φιλικών, κοντά στον εργαζόμενο του ΕΣΥ και τον ασθενή, νοσοκομείων να διαθέτουν:
Το Αττικό για περίπου 1.100 περιστατικά σε κάθε εφημερία, μόλις 11 ενώ οι οργανικές θέσεις είναι 60
Το Σισμανόγλειο, 4, που συνεπικουρούνται κατά περίπτωση από βοηθούς θαλάμων ή τους άνδρες της ιδιωτικής εταιρίας security του κτηρίου.
Αποτέλεσμα της κατάστασης είναι να μη διεξάγονται εγκαίρως οι μεταβάσεις σε εργαστήρια, κλινικές και θαλάμους, να λιμνάζουν ασθενείς σε φορεία, να επικρατεί χάος και εκνευρισμός.
Μια διόλου δηλαδή φιλική προς τον ασθενή κατάσταση και μια αρκούντως επιβαρυντική και για τη σωματική και για την ψυχική υγεία κατάσταση για τον εργαζόμενο.
Επανέρχομαι στο αντικείμενο του σημερινού σχεδίου νόμου και ξεκινώ από το θέμα των κέντρων νοσηλείας ημερήσιας φροντίδας.
Για τα κέντρα ημερήσιας φιλοξενίας ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τάσσεται γενικώς υπέρ, αλλά υποστηρίξαμε ήδη και επαναλαμβάνουμε ότι εδώ δε μιλάμε σε κενό, αποστειρωμένο πολιτικό και κοινωνικό χώρο και χρόνο.
Κέντρα ημερήσιας φιλοξενίας σε υποστελεχωμένο, υποχρηματοδοτούμενο, ανίσχυρο ΕΣΥ θα συμπαρασυρθούν στην απαξίωση και την ελλιπέστατη λειτουργία και τον εκ των πραγμάτων, κακό συντονισμό του Συστήματος Υγείας.
Αναφερόμενος τώρα στο κείμενο της σύμβασης – σχεδίου νόμου, επισημαίνω ξανά, ότι ήδη στο προοίμιο εμφαίνεται ρητώς ότι η διοίκηση του νοσοκομείου αποτάθηκε και ζήτησε τη δωρεά, προφανώς δηλώνοντας εμμέσως και την οικονομική αδυναμία της να προχωρήσει αυτή η ίδια, στη μετατροπή του 6ου ΙΚΑ σε κέντρο ημερήσιας νοσηλείας.
Αυτή η παραδοχή είναι προβληματική, είναι μια πολύ άσχημη εξέλιξη, που αποκαλύπτει τον αναχωρητισμό των διοικήσεων των νοσοκομείων του ΕΣΥ και της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας από την επαρκή και στοχευόμενη χρηματοδότηση του Συστήματος.
Στο άρθρο 1, η παράγραφος 2 είναι το ευχολόγιο υποστήριξης του νέου κέντρου ημερήσιας νοσηλείας που θα προκύψει , σε ανθρώπινο δυναμικό από πλευράς Υπουργείου Υγείας.
Ο Υπουργός Υγείας μας είπε στην Επιτροπή, ότι δεν κινδυνεύουν οι θέσεις εργασίας του υπάρχοντος προσωπικού.
Το θέμα όμως, δεν είναι να διασφαλιστούν οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας, αλλά το κέντρο να έχει ουσιαστική και χωρίς εμπόδια λειτουργία με νέο, κατάλληλα ειδικευμένο προσωπικό, προκειμένου να ανταποκριθεί στις νέες, αυξημένες ανάγκες για τους ασθενείς.
Το ίδιο και στο διασυνδεδεμένο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω τι έχει συμβεί με μια άλλη δωρεά, που προήλθε από την οικογένεια και το Ίδρυμα Λάτση.
Αναφέρομαι στην Μονάδα Αντιμετώπισης Εγκαυμάτων στο Θριάσιο Νοσοκομείο, κατά γενική ομολογία σύγχρονη μονάδα, που θα μπορούσε να αποδειχθεί κόσμημα για το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;
Υπολειτουργεί, με αποσπασμένο προσωπικό, το προσωπικό της κλινικής πλαστικής χειρουργικής, με διάσπαρτα κρεβάτια σε άλλες κλινικές και τμήματα, με περιστατικά διαφόρων παθήσεων να νοσηλεύονται κατά το δοκούν στη ΜΕΘ και τη ΜΑΦ της μονάδας,
και τυπικά εκτός του πλαισίου νομιμότητας όπως αυτή έχει περιγραφεί στη δωρεά του Ιδρύματος Λάτση.
Και όλα αυτά, ενώ, όπως πληροφορούμαστε, το Ίδρυμα Λάτση, έχει συναινέσει στη μετατροπή της Μονάδας σε Κέντρο Αντιμετώπισης Περιστατικών Πολυτραυματιών Ασθενών, αλλά δύο χρόνια τώρα δεν έχει επέλθει η απαραίτητη νομοθετική τροποποίηση, προκειμένου να είναι σύννομη μια τέτοια αλλαγή.
Επομένως εδώ έχουμε ένα προηγούμενο, που δεν είναι το μοναδικό, όπου ενώ υπάρχει η βούληση και η ολοκλήρωση συγκεκριμένης δωρεάς, με συγκεκριμένο αντικείμενο, συγκεκριμένο ρόλο μέσα στο ΕΣΥ, αδύναμος κρίκος είναι η βούληση των προηγούμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού να μην αξιοποιηθεί αποτελεσματικά και με άμεσο, κοινωνικό και υγειονομικό όφελος και αντίκρισμα, η δωρεά αυτή.
Γιατί μια τέτοια βούληση, θα απαιτούσε πόρους, προσλήψεις προσωπικού, ανάπτυξη συμπληρωματικών μονάδων, εξοπλισμό, που υποτίθεται ότι το κράτος τώρα της τρικομματικής χθες του ΠΑΣΟΚ και πιο πριν της ΝΔ και πάει λέγοντας,, τώρα (και ανέκαθεν) αδυνατεί (στην πραγματικότητα, δεν θέλει) να υποστηρίξει, με τρόπο συνεκτικό, οικονομικά επαρκή, με εξοπλισμό, υποδομές και κυρίως με προσωπικό, το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Και όταν τονίζουμε ότι δεν είναι το μοναδικό, υπενθυμίζουμε τι έχει συμβεί σε δωρεές όπως ολοκληρωμένες μονάδες τεχνητού νεφρού σε νησιά του Αιγαίου ή αγορές ασθενοφόρων, που η πολιτική εκμηδένισης των προσλήψεων, τις έχει καταστήσει ανενεργές και ανύπαρκτες.
Στο άρθρο 9 παράγραφος 2 θα ήταν απολύτως σκόπιμο να διευκρινιστούν εξαντλητικά ποιοι θα μπορούσε να είναι οι λόγοι ανωτέρας βίας και κυρίως οι ουσιώδεις μεταβολές που πιθανώς θα προέκυπταν και θα ανέστειλαν την αποπεράτωση του έργου από πλευράς της δωρήτριας.
Όπως είναι διατυπωμένη η διάταξη αφήνει περιθώρια για ξαφνική εγκατάλειψη του έργου για μία σειρά από λόγους, που θα επέσυραν και τη συνολικότερη αναστολή του έργου και ίσως μια χρονοβόρα διαδικασία σε δικαστικές αίθουσες για να διαπιστωθεί αν και εφόσον όντως συνέτρεχαν αυτοί οι λόγοι υπαναχώρησης από πλευράς της δωρήτριας.
Και το δημόσιο δε φαίνεται να διασφαλίζεται σε μια τέτοια περίπτωση.
Και κυρίως δε φαίνεται να διασφαλίζεται η αποπεράτωση και η επαναλειτουργία της νοσοκομειακής αυτής μονάδας.
Επομένως, θεωρούμε σκόπιμο να υπάρξει πέρα από την τυπικά, ορθή αναφορά σε λόγους ανωτέρας βίας, αόριστα, να υπάρξει συγκεκριμένη αναφορά πέρα από τις πιθανώς προφανείς, στο ποιοι θα ήταν αυτοί οι λόγοι.
Εν κατακλείδι, οι βασικές μας ενστάσεις και για αυτή τη σύμβαση εκπορεύονται από την πολιτική του υπουργείου Υγείας και της τρικομματικής κυβέρνησης στον χώρο της Υγείας,
μια πολιτική , καταστρεπτική, ισοπεδωτική, αντικοινωνική και απάνθρωπη,
Μια πολιτική αποκλεισμών και εμπορευματοποίησης, μια πολιτική, που υποθηκεύει το υγειονομικό παρόν και μέλλον της κοινωνίας μας.
Για αυτούς τους λόγους, η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα επιλέξει να ψηφίσει «παρών» στο σχέδιο νόμου, το οποίο συζητάμε, καθώς και στα επιμέρους άρθρα του
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
