Ειδήσεις - 1ημέρα 10 ώρες πιο πριν
Κ. ΠΟΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 40Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:"ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ"
Υποβλήθηκε στις Παρ, 15/11/2013 - 13:23.
Εκτυπώσιμη μορφή
Ενόψει της 40ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της χούντας, τον Νοέμβρη του 1973, ο Κώστας Πουλάκης, επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης και μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε τα εξής :
Σήμερα, 40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι αγώνες, το αίμα των νέων και όλου του λαού που ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στα τανκς της χούντας, δεν επιτρέπεται να μένουν αδικαίωτα.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η νεολαία μας και όλος ο λαός μας ζει μια εφιαλτική πραγματικότητα, δημιούργημα εκείνων που καπηλεύτηκαν τη Μεταπολίτευση και έστησαν ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας μεταξύ του παλιού δικομματισμού και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, μέσα στη μαύρη σκιά των μνημονίων, μέσα στο «γύψο» που όλο και πιο βαθιά μας σπρώχνει η συγκυβέρνηση και η τρόικα, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να φωνάζει για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία, για Δημοκρατία.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνεχίζει να φωτίζει κάθε άκρη της χώρας, από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια μέχρι την ελεύθερη και ανοιχτή στην κοινωνία ΕΡΤ, από τις Σκουριές της Χαλκιδικής μέχρι τους χιλιάδες εργαζόμενους που αντιστέκονται στις απολύσεις και στην εξαθλίωσή τους, από τις γειτονιές που παλεύουν καθημερινά με την αλληλεγγύη τους απέναντι στο ναζισμό μέχρι τις στρατιές των ανέργων που επιμένουν ότι : «Εγώ θα μείνω».
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, μπορούμε και πρέπει να νικήσουμε. Μπορούμε και πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ευρύ ορμητικό δημοκρατικό μέτωπο ανατροπής του μνημονιακού εφιάλτη και οικοδόμησης μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας, υψώνοντας κι εμείς το ανάστημά μας, όχι πια απέναντι στις ερπύστριες του τανκ, αλλά στον μνημονιακό ολετήρα που ισοπεδώνει το μέλλον της χώρας μας. Μπορούμε και πρέπει να εμπιστευτούμε τη δύναμή μας, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, με την ανιδιοτέλεια και τη συλλογική αγωνιστική δράση που μας δίδαξε το Πολυτεχνείο.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η μαζική συμμετοχή μας στα ενωτικά και ειρηνικά συλλαλητήρια σε κάθε πόλη, ας γίνει η αρχή, ας γίνει το σημάδι ότι «καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση».
Σήμερα, 40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι αγώνες, το αίμα των νέων και όλου του λαού που ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στα τανκς της χούντας, δεν επιτρέπεται να μένουν αδικαίωτα.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η νεολαία μας και όλος ο λαός μας ζει μια εφιαλτική πραγματικότητα, δημιούργημα εκείνων που καπηλεύτηκαν τη Μεταπολίτευση και έστησαν ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας μεταξύ του παλιού δικομματισμού και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, μέσα στη μαύρη σκιά των μνημονίων, μέσα στο «γύψο» που όλο και πιο βαθιά μας σπρώχνει η συγκυβέρνηση και η τρόικα, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να φωνάζει για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία, για Δημοκρατία.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνεχίζει να φωτίζει κάθε άκρη της χώρας, από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια μέχρι την ελεύθερη και ανοιχτή στην κοινωνία ΕΡΤ, από τις Σκουριές της Χαλκιδικής μέχρι τους χιλιάδες εργαζόμενους που αντιστέκονται στις απολύσεις και στην εξαθλίωσή τους, από τις γειτονιές που παλεύουν καθημερινά με την αλληλεγγύη τους απέναντι στο ναζισμό μέχρι τις στρατιές των ανέργων που επιμένουν ότι : «Εγώ θα μείνω».
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, μπορούμε και πρέπει να νικήσουμε. Μπορούμε και πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ευρύ ορμητικό δημοκρατικό μέτωπο ανατροπής του μνημονιακού εφιάλτη και οικοδόμησης μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας, υψώνοντας κι εμείς το ανάστημά μας, όχι πια απέναντι στις ερπύστριες του τανκ, αλλά στον μνημονιακό ολετήρα που ισοπεδώνει το μέλλον της χώρας μας. Μπορούμε και πρέπει να εμπιστευτούμε τη δύναμή μας, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, με την ανιδιοτέλεια και τη συλλογική αγωνιστική δράση που μας δίδαξε το Πολυτεχνείο.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, η μαζική συμμετοχή μας στα ενωτικά και ειρηνικά συλλαλητήρια σε κάθε πόλη, ας γίνει η αρχή, ας γίνει το σημάδι ότι «καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση».
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
