ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΙΤΑ ΕΚΟΨΕ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΚΟΝΔΡΑ

Την πρωτοχρονιατικη πιτα εκοψε το Πολιτικο Γραφειο της Ασημινας Σκονδρα παρουσια των φιλων και και εκλεκτερων της Βουλευτη της ΝΔ.H Βουλευτης σε ομιλια προς τους περευρισκομενους τονισε τα εξης
Δυο χρόνια πριν, από αυτό εδώ το βήμα,  είχα πει ότι οι Ελληνικές οικογένειες συγκεντρώνονται, στις γιορτές, στις λύπες και στις χαρές.

 Αυτό δεν αλλάζει.
Όπως δεν αλλάζει ότι εμείς εξακολουθούμε να είμαστε μια μεγάλη οικογένεια.
Γιατί ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο πολλές δεκαετίες.
Γιατί έχουμε κοινά βιώματα, αναμνήσεις και νοσταλγίες
.
Γιατί πολλούς, μας ενώνουν κοινοί και ανιδιοτελείς  αγώνες για τη μεγάλη λαϊκή παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.
 Και στις καλύτερες οικογένειες όμως, υπάρχουν γκρίνιες, παράπονα και αντιπαραθέσεις.
Οι δεσμοί, παρ΄όλα αυτά παραμένουν και είναι ισχυροί. Και στο τέλος όλα ξεπερνιούνται
.
Αρχή, λοιπόν, του 2014.
Χρόνια Πολλά σε όλους. Υγεία, χαρά και πρόοδο. Και σας διαβεβαιώ, ότι η χρονιά αυτή,  δεν ξεκινάει με ευχολόγια, αλλά με χειροπιαστές καλύτερες προοπτικές.
Με βάσιμες και  αισιόδοξες αποδείξεις, για τη Χώρα και για όλους εμάς
.
 Με μετρήσιμα και διεθνώς αναγνωρισμένα αποτελέσματα, που άμεσα θα φανούν στην καθημερινότητά μας.
Το 2014, είναι η αρχή του τέλους στα βάσανα που βρήκαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Στην οικονομική ανέχεια, που μας έφτασε στα όριά μας
.
Φίλες και φίλοι,
Σας ευχαριστώ θερμά, που είστε σήμερα εδώ.  Έχετε τον τρόπο να με γεμίζετε χαρά και να με συγκινείτε βαθύτατα.
Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και τους συνεργάτες μου, για την άοκνη και πολύτιμη προσφορά τους όλο αυτό το διάστημα.
Επιτρέψτε μου όμως να ευχαριστήσω και την οικογένειά μου
.
Να ζητήσω συγνώμη από τα παιδιά μου, γιατί όλα αυτά τα χρόνια σε στιγμές σημαντικές, τους στέρησα  τη μητέρα.
Τον άντρα μου ,που με την αυστηρή κριτική με βοηθάει να γίνομαι καλλίτερη.  Που αδιαμαρτύρητα μου συμπαραστέκεται όλα αυτά τα χρόνια.
Που συμβιβάζεται με την απουσία μου και τη μοναξιά του.
Αγαπητοί φίλοι
Η παρουσία σας, δικαιώνει την απόφασή μου, γι’ αυτή τη συγκέντρωση. Δεν σας κρύβω ότι το αποφάσισα αυθόρμητα. Εκ των υστέρων  προβληματίστηκα.
 
Γιατί γνωρίζω ότι η διάθεση και η ψυχολογία όλων, δεν είναι στα καλύτερα επίπεδα.
Ήθελα, όμως να συναντηθούμε, να σας δω, να σας ενημερώσω, να σας εξηγήσω, να σας εμψυχώσω.
Ομολογώ, ότι και γω, είχα ανάγκη να αντλήσω δύναμη από όλους εσάς, για να συνεχίσω να αγωνίζομαι, να προσφέρω, , να διεκδικώ, να εκτελώ ένα πολύ δύσκολο έργο.
Γνωρίζετε, ότι σε όλη την πολιτική μου πορεία, δεν μου χαρίστηκαν πολλά πράγματα. Με τον ίδιο τρόπο, και τώρα, η τύχη δεν είναι με το μέρος μου. Αφού η εκλογή μου συνέπεσε με την πιο δύσκολη περίοδο, που περνά η πατρίδα μας και εσείς οι συμπολίτες μου, τα τελευταία 35 χρόνια.
Δεν παραπονιέμαι όμως.
Αντιθέτως, σας ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, και ακριβώς επειδή οι εποχές είναι πολύ δύσκολες, η εμπιστοσύνη αυτή, λαμβάνει και εξαιρετικά μεγάλη διάσταση.
Ανάλογη διάσταση όμως, παίρνει και η ευθύνη που νιώθω στους ώμους μου.
Γι΄ αυτό πράγματι αγωνίζομαι σκληρά και διεκδικώ έντονα ότι περισσότερο και καλλίτερο μπορώ.
Για μας όλους, για τα παιδιά μας για το Νομό μας. Που έχει πλεονεκτήματα πολλά, αλλά ανεκμετάλλευτα.
 Που είναι εύφορος, αλλά φτωχός. Πανέμορφος, αλλά άσημος.
Που έχει ανθρώπινο δυναμικό άξιο και καταρτισμένο, αλλά χωρίς ευκαιρίες. Που είναι στη καρδιά της Ελλάδας αλλά όχι στη θέσει που του αξίζει.
Με τη δική σας συγκατάθεση πάντα λοιπόν, δεν θα σταματήσω να ζητάω και να παίρνω ότι μπορώ, όχι ως χάρισμα αλλά ως δικαίωμα.
Την ολοκλήρωση των έργων του Αχελώου που εξακολουθεί να μπλοκάρεται  χωρίς καμία λογική.
Παρακολουθώ στενά την εξέλιξη της Ε65 που δεν σας κρύβω ότι κάποια στιγμή κινδύνεψε να ματαιωθεί.
Μετά όμως από  αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις μας, ο κίνδυνος ξεπεράστηκε και άμεσα ξεκινάει.
Χαίρομαι δε που άμεσα θα ολοκληρωθούν τα έργα στο τμήμα Σοφάδες – Ν. Μοναστήρι.
 ‘Εχουμε όμως πολύ δουλειά ακόμα μπροστά μας, για να καλύψουμε τις ανάγκες των ανέργων μας, των αγροτών, των επιχειρήσεων και των εμπόρων μας.
Κυρίως των ανέργων.  Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή. Να υπάρχουν οικογένειες που να μην εργάζεται κανείς.
Να μην έχουν δικαίωμα στο όνειρο οι νέοι. Να μην μπορούν να δημιουργήσουν οικογένειες.
΄Εχουμε  πράγματι πολύ δουλειά.
 
 
 
Κυρίες και κύριοι,
Πριν από 1,5 χρόνο, οι Έλληνες αποφάσισαν να μην δώσουν αυτοδυναμία, σε κανένα κόμμα. Η Χώρα μας, βρισκόταν στο χειρότερο σημείο της κρίσης, με πολλούς να στοιχηματίζουν, ότι η έξοδός της από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, ήταν ζήτημα χρόνου.
Η πολιτική και η οικονομική αστάθεια, βρισκόταν στο αποκορύφωμα. Η ρευστή κατάσταση κυριαρχούσε και το χάος καιροφυλακτούσε.
Οι ανακατατάξεις στα ποσοστά των κομμάτων ήταν πρωτόγνωρες. Και στη Βουλή μπήκαν επτά κόμματα.
Δεν χαρακτηρίζονταν όμως όλα, από την ίδια σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Κάποια, δεν μπορούσαν καν να διαχειριστούν τα ποσοστά τους. Γιατί από κόμματα διαμαρτυρίας, μετατράπηκαν, εν μια νυκτί, σε κόμματα εξουσίας.
Προκειμένου, να αποφευχθεί η ακυβερνησία και  η αναρχία, που πέραν των άλλων θα έφερναν γενικευμένη  ανομία, ολέθρια  καταστρατήγηση της δημόσιας τάξης και εμφύλιες αναταραχές, τρία κόμματα, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αποφάσισαν να συνεργαστούν.
Παραμέρισαν όλα όσα τους χώριζαν, χωρίς να αλλάξουν την πολιτική τους ταυτότητα, και επικεντρώθηκαν στο να κυβερνηθεί το κράτος,  να παραμείνουμε στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη.
Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Σαμαρά.
Το τονίζω: Κυβέρνηση συνεργασίας, γιατί πολλοί ξεχνιόμαστε. Και νομίζουμε ότι έχουμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Στην πορεία βέβαια, η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε. Γιατί το βάρος της ευθύνης πολλές φορές γίνεται ασήκωτο.
Και δω να τονίσω, ακόμη, ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ εισχώρησε στη Ν.Δ., ούτε η ΝΔ, έγινε ΠΑΣΟΚ. Εξακολουθούμε να είμαστε δύο αυτόνομα και διαφορετικά κόμματα. Το μόνο σημείο που τα ένωσε, ήταν η αγωνία τους για τη Χώρα.
Είχαν την εμπειρία και την ευαισθησία, να εκτιμήσουν την τραγική πραγματικότητα και να παραμερίσουν το κομματικό συμφέρον.
Εδώ, σκεφτείτε, τι έπρεπε να επιτευχθεί ταυτόχρονα:
1^ον Να κυβερνηθεί το κράτος.
2^ον Να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Χώρας στο εξωτερικό, που ήταν ανύπαρκτη.
3^ον. Να επανέλθει η εμπιστοσύνη των δανειστών και των εταίρων.
4^ον Να γίνουν σκληρές διαπραγματεύσεις για να αλλάξουν πολλοί από τους όρους του μνημονίου
5^ον Να τηρηθούν οι δεσμεύσεις για να είμαστε φερέγγυοι, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η χρηματοδότηση
6^ον Να γίνουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Χώρας, ώστε να μειωθούν οι σπατάλες και να αυξηθούν τα έσοδα
 
 
7^ον Να αντιμετωπίσεις  ισχυρά συμφέροντα, παγιωμένες συντεχνίες και νοσηρά κατεστημένα.
Σκεφτείτε, και ποια ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση  για να επιτευχθούν τα παραπάνω:
Ήταν η ισορροπία των κυβερνώντων.
Κάτι πολύ δύσκολο, διότι, τα δύο κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση, ήταν και οι «παραδοσιακοί» πολιτικοί αντίπαλοι των τελευταίων 35 ετών.
 Η κυβέρνηση αυτή, λοιπόν, που προέκυψε από τις έκτακτες ανάγκες, ανέλαβε τη Χώρα βυθισμένη στη δίνη της κρίσης.
Πρώτον, έπρεπε , έστω και τραβώντας την από τα μαλλιά, να κρατηθεί το κεφάλι της, έξω.
Δεύτερον, να την ανασύρει και να τη σταθεροποιήσει στην επιφάνεια.
Και τρίτον, να της δώσει την ώθηση για να φύγει μπροστά.
Πάνω λοιπόν, σε ένα τεντωμένο σκοινί, ο Σαμαράς, πρωτεργάτης της προσπάθειας,  κατάφερε να ξεπεράσει όλους αυτούς τους σκοπέλους και να κατακτήσει τον πρώτο βασικό στόχο. Μέσα σε μόλις 1,5 χρόνο.
Δυσαρεστώντας τους πολίτες γιατί έπρεπε να εφαρμόσει το μνημόνιο, που κληρονόμησε, σε λίγο χρόνο, και αυτό κατά συνέπεια ήταν βίαιο.
Παγιωμένες παθογένειες που συσσωρεύτηκαν επί 35 χρόνια, έπρεπε να ανατραπούν ταυτόχρονα και άμεσα.
Τήρησε λοιπόν την κύρια και βασική, προεκλογική δέσμευση: Η Ελλάδα, ισότιμο μέλος της ΕΕ, με αξιοπρέπεια και αξιοπιστία, μέσα στο ευρώ, με ιστορικό ποσό κουρέματος του χρέους 140 δις, που υφίσταται για πρώτη φορά παγκοσμίως.
 Και μάλιστα σε μια χώρα που δεν κήρυξε επίσημα πτώχευση.
Κατάπιαν τη γλώσσα τους, όσοι παρουσίαζαν την Αργεντινή, ως παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί σε μας έγινε μεγαλύτερο κούρεμα, απ’ ότι της Αργεντινής και χωρίς χρεοκοπία.
Ενώ στην Αργεντινή, έγινε κούρεμα περίπου 80 δις το 2002 και η χρεοκοπία την κυνηγάει ακόμη, παρόλο που έχει δικό της νόμισμα και τεράστιες εξαγωγές.
Κατακτήθηκε όμως, και ο δεύτερος στόχος. Όχι από το Σαμαρά και την κυβέρνηση. Από τον ελληνικό λαό και όλους εσάς. Με τις θυσίες σας. Τις δυσκολίες σας. Τις περικοπές και το χαμένο εισόδημά σας.
 Ποιος είναι αυτός; Το πρωτογενές πλεόνασμα.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, καταφέραμε να μην δανειστούμε για να βγάλουμε τη χρονιά.
Αυτό ήταν όρος απαράβατος, για να εξακολουθούν να μας καλύπτουν τις δανειακές μας ανάγκες.
Πέρα από αυτό όμως, φίλες και φίλοι, μία χώρα φυσιολογική, δεν μπορεί, εσαεί, να ζει με δανεικά.
Να κάνει κοινωνική πολιτική με δανεικά.
Να κάνει αναδιανομή σε πλεόνασμα που δεν υπάρχει και να δημιουργεί συνεχώς ελλείμματα.
Τα ελλείμματα, να συσσωρεύουν  χρέος.
Ο εκρηκτικός συνδυασμός αυτών των δύο είναι  οικονομική καταστροφή.
Γι΄αυτό περνά αυτή τη δοκιμασία ο Ελληνικός λαός. Την πλήρωσε ακριβά και την πληρώνει ακόμη.
Αυτό, τώρα,  ανατρέπεται, τελειώνει .
Όλοι πλέον αντιληφθήκαμε, ότι το παλιό μοντέλο αναδιανομής δανεικών, το μόνο που δημιουργεί, είναι μια ψευδαίσθηση ευημερίας, που τελικά οδηγεί στην άβυσσο.
Είπα, προηγουμένως, ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, οφείλεται σε σας. Είναι μια αλήθεια, που πρέπει να τη λέμε.
Το βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα, σε πέντε χρόνια μειώθηκε 40%.  Χάσαμε περίπου 800.000 θέσεις εργασίας. Η ανεργία, από 7,5%, σε 5 χρόνια, έφτασε το 27,5%. Ενώ για τους νέους, κάτω των 25 ετών, έφτασε στο 60% ,και πολλά από τα νέα παιδιά, ξενιτεύτηκαν.
 Μια τεράστια προσαρμογή δηλαδή, που σε καμιά δυτική χώρα δεν έχει γίνει μεταπολεμικά.
Τόσο μεγάλο κόστος, σε ύφεση, σε ανεργία, σε φτώχεια, δεν έχει πληρώσει ποτέ καμία χώρα σε καιρό ειρήνης.
Και δυστυχώς, τα βάρη αυτά, τα επωμίστηκαν όλοι. Και αυτό ήταν άδικο. Γιατί δεν όφειλαν όλοι.  
Αυτό το γνωρίζει η Κυβέρνηση και έχει δεσμευτεί ότι το πρώτο που θα κάνει από φέτος κιόλας θα  είναι, να αποκαταστήσει τις αδικίες και να απαλύνει τις πληγές όσων υποφέρουν.
Οι θυσίες αυτές όμως, οι δικές σας,  κράτησαν την Ελλάδα στο ευρώ.
Το αντίθετο, που πολλοί το θεωρούσαν σίγουρο, θα ήταν «ξαφνικός θάνατος».
Σε 5 χρόνια, χάσαμε, το 40% του βιοτικού επιπέδου, που απολαμβάναμε πριν την κρίση.
Αυτό, μας έχει ρίξει σε κατάθλιψη, σε ανασφάλεια, Μας τρομάζει.
Φανταστείτε,  τι θα συνέβαινε, αν βγαίναμε από το ευρώ.
Μέσα σε τρεις μήνες, όχι σε 5 χρόνια. Θα χάναμε, 70%, επιπλέον αυτού που μας απέμεινε.
Δηλαδή: Πλήρη κατάρρευση της οικονομίας , χωρίς καύσιμα, φάρμακα, τρόφιμα, ανταλλακτικά και πρώτες ύλες.
Πλήρη κατάρρευση της κοινωνίας.
Αφού θα κατέρρεαν οι τράπεζες και η έννομη τάξη.
Κάποτε, που τα λέγαμε αυτά, μας απαντούσαν ότι κινδυνολογούμε. Τώρα, αυτοί οι ίδιοι, παραδέχονται ότι θα ήταν ολέθριο αν βγαίναμε από το ευρώ.
Φίλες και φίλοι
Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας, πολλοί μου θέτετε το ερώτημα- και θα το πω όπως ακριβώς μου το θέτετε- «Ασημίνα γιατί δεν παίρνετε τα λεφτά πίσω από αυτούς που τα φάγανε»; και αναφέρεστε στη λίστα Λαγκάρντ και σε άλλα σκάνδαλα.
Σας απαντώ δημόσια.
Προσωπικά, συμφωνώ απερίφραστα μαζί σας. Θέλω και ‘γω, όσο και σεις, να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου στους πολίτες.
Όσοι, καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, να το επιστρέψουν.
Δεν είναι, όμως, τόσο απλό, όσο το λέμε. Δεν αρκούν υποψίες και υπόνοιες. Χρειάζονται αποδείξεις και δικαστικές αποφάσεις.
Τώρα, για πρώτη φορά, ελέγχονται χιλιάδες άνθρωποι. Ανεξαρτήτου κύρους και ονόματος. Μια διαδικασία, όμως, χρονοβόρα και δύσκολη.
Πρώτη φορά, βλέπουμε, επώνυμους, πολιτικούς και μη- να οδηγούνται στη δικαιοσύνη.
Να τιμωρούνται.
Να επιστρέφουν χρήματα στο δημόσιο.
Για πρώτη φορά κατεγράφησαν οι Off sore εταιρείες. Άρχισαν ήδη να πληρώνουν. Και από τη λίστα Λαγκαρντ, ήδη έχουν μπει στα ταμεία του κράτους περίπου  50  εκ.
Χρειάζεται χρόνος.
Θα σας πω, για παράδειγμα, ότι ένα από τα χιλιάδες ύποπτα εμβάσματα που υπάρχουν, μπορεί να φτάνει έως και 1.500 διαδρομές!
Η προσπάθεια, είναι μεγάλη, αλλά δεν σταματά. Συγκροτούνται ελεγκτικοί μηχανισμοί, και ποτέ μην ξεχνάτε, ότι η διαπλοκή, έχει πολύ βαθιά τις ρίζες της, με πολλά πλοκάμια.
Επίσης, μην ξεχνάτε, ότι αυτό το «μικρόβιο», εισχώρησε και πολύ βαθιά στην κοινωνία μας.
Το βλέπουμε, κάθε μέρα. Που ξεδιπλώνονται καινούργιες οικονομικά «αμαρτωλές» ιστορίες.
Όμως, η δική σας απαίτηση είναι και κάθετη απόφασή μας:
Η διαπλοκή θα χτυπηθεί στη ρίζα της και όποιος οφείλει, ό,τι οφείλει, θα το επιτρέψει.
Να ικανοποιηθεί όσο γίνεται η πονεμένη, έντιμη, ελληνική κοινωνία.
Πολλοί επίσης, πιστέψατε ότι ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία, αφού στην αρχή, ήταν κατά του μνημονίου , εκ των υστέρων το ακολούθησαν.
Θα πω εδώ, ότι όλοι ήμασταν και παραμένουμε, κατά του μνημονίου.
Ο Σαμαράς μάλιστα, ήταν πρώτος εκείνος που είχε προβλέψει και ανακοινώσει τα άσχημα αποτελέσματα, που θα είχε η εφαρμογή του:
Την ύφεση, την ανεργία, την οικονομική δυσχέρεια.
Ήταν ανένδοτος τότε.
Δέχθηκε τα πυρά των εταίρων. Δεν εισακούστηκε όμως. Ο Παπανδρέου είχε άλλη άποψη. Από τη στιγμή λοιπόν, που η Χώρα υπέγραψε – γιατί εκεί η Ελλάδα δεσμεύεται και υπογράφει και όχι ο εκάστοτε πρωθυπουργός- οι δρόμοι που μπορούσε να ακολουθήσει , μετέπειτα, ήταν δύο:
Ή να τηρήσει τις συμφωνίες, προσπαθώντας συνεχώς να τις βελτιώνει, να πιάσει τους στόχους και να απαλλαχτεί το γρηγορότερο απ΄αυτό, ή, να αρνηθεί, μονομερώς τις υποχρεώσεις του, δηλώνοντας ασυνέπεια, με τα γνωστά και ολέθρια επακόλουθα.
Ήταν γνωστό σε όλους, από την προεκλογική ακόμα περίοδο, ότι θα ακολουθηθεί ο πρώτος δρόμος. Ήταν μια απόφαση σκληρή, αλλά υπεύθυνη, σοβαρή και συνετή.
Μου λένε κάποιοι, ότι από αντίδραση θα κατευθυνθούν σε άλλους κομματικούς χώρους.
Απαντώ ότι, όπου κι αν πάνε, για μένα θα είναι αγαπημένοι φίλοι.
Οφείλω, όμως, να θυμίσω, ότι το δις εξ αμαρτίν, ουκ ανδρός σοφού.
Το λάθος το κάναμε. Το 2009. Όταν κάποιοι, από ευθιξία, που τεχνηέντως καλλιεργήθηκε, δεν πήγαν να ψηφήσουν. Ή , από κάποιους άλλους.
Που πίστεψαν σε ακόμα καλύτερες μέρες. Και πήγαν εκεί που έταζαν ότι υπάρχουν λεφτά.
Πήγαν για το καλύτερο. Αλλά δεν έλαβαν υπόψη τους ότι σε όλες τις περιπτώσεις και τότε και τώρα, υπάρχει και το χειρότερο.
Η λογική και η ψυχραιμία, είναι εκείνα που μας κατευθύνουν στις σωστότερες αποφάσεις. Ο θυμός και η τιμωρητική διάθεση, μόνο σε λάθη μπορούν να μας οδηγήσουν.
Και το μεγαλύτερο λάθος, αυτή τη περίοδο, είναι να παρασυρθούμε από τη δημαγωγία και το λαϊκισμό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Τάζει.
Παντού.
Σε όλους.
 Ότι λείπει στον καθένα. Λεφτά, επαναπροσλήψεις, διορισμούς…
Σε σημείο που ανάγκασε το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς, τον Μανώλη Γκλέζο, να αντιδράσει δημόσια, λέγοντας το καταπληκτικό «σύντροφοι που θα βρείτε τα λεφτά γι΄αυτά που τάζετε;»
Ακούσατε, όμως να απαντήσει ποτέ, πού θα βρει τα χρήματα;   30 δις κατά Μ.Ο. το χρόνο, ήταν το έλλειμμα της Χώρας, μέχρι το 2009.
Ενάμισι χρόνο είμαι στη Βουλή. Κάθε μέρα, ζητάμε τις προτάσεις τους. Το σχέδιο. Τη στρατηγική. Δεν υπάρχουν. ‘ Ένα κενό.
Μόνο μια μεγάλη αντίφαση.
Κάθε συνιστώσα, βλέπει τα πράγματα, κάτω από το δικό της πρίσμα.
Ο Στρατούλης δηλώνει ότι θα σκίσουν το μνημόνιο στην αυλή της Βουλής.
Ο Τσίπρας από την Αμερική ότι εμείς δεν σκίζουμε συμβάσεις μόνο τις αναδιαπραγματευόμαστε.
Ο Λαφαζάνης είναι δηλωμένος αντιευρωπαϊστής και υπέρ της δραχμής
Στο μόνο που ταυτίζονται, είναι στις ειρωνείες, απειλές και ύβρεις που μας απευθύνουν.
Ο Διαμαντόπουλος μας κάλεσε σε ραντεβού στα Γουναράδικα
Ο Παναγούλης  ζήτησε να μας λιντσάρουν σαν τον αμερικανό πρόξενο
Και το χειρότερο υποθάλπτουν,  δικαιολογούν και υπερασπίζονται  τρομοκράτες.
Χαρακτηρίζουν τις δολοφονίες των τρομοκρατικών οργανώσεων «πολιτικές πράξεις».
Και ξέρετε τι με τρομάζει φίλες και φίλοι, ότι όλο αυτό το συνονθύλευμα, κοινώς «ασκέρι»,    είναι αξιωματική αντιπολίτευση.
 Δηλαδή εν δυνάμει Κυβέρνηση
Με τρομάζει όμως και κάτι άλλο.
Ότι πολλοί από τους νεοδημοκράτες νομίζουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι ακροδεξιό κόμμα.
Μη γελιέστε κυρίες και κύριοι
Είναι ναζιστική οργάνωση, με βίαιη και εγκληματική φυσιογνωμία.  Η ηγεσία και ο σκληρό πυρήνας της βρίσκονται στη φυλακή. Και συνεχώς συλλαμβάνονται.  Μόλις χθες άλλοι δύο και μάλιστα Βουλευτές.
Είναι τραγικό αλλά και ντροπή, στην Ελλάδα που κάηκε από τους ναζί, που έτρεξε ποτάμι το αίμα των παππούδων μας και των πατεράδων μας, να εκτρέφουμε τέτοια σαρκοβόρα,.
Κι αυτά πρέπει να τρομάζουν και σας. Μην αφήνετε τη πίκρα, την οργή και τη γκρίνια να πριονίζουν τη συνοχή μας.
Γιατί τότε δημιουργούνται χαραμάδες, αφήνονται κενά.
Γι΄αυτό και  επιδιώκουν το διχασμό της κοινωνίας.
Καπηλεύονται τις αγωνίες του κόσμου.
Υποκρίνονται ότι στηρίζουν την κάθε κοινωνική ομάδα, που αναταράσσεται λόγω εργασιακών ή οικονομικών αλλαγών.
Υποκινούν και οργανώνουν απεργίες και καταλήψεις. Σε εργασιακούς χώρους. Σε Πανεπιστήμια.
Σε Νοσοκομεία.
Παντού.
Όλοι συμφωνούμε, φίλες και φίλοι, ότι πρέπει η Χώρα να αλλάξει. Να μπει τάξη.
Να πάψουν οι στρεβλώσεις και τα προνόμια των συντεχνιών.
Να γίνουμε ένα σοβαρό κράτος. Γιατί, αν δεν χρειαζόμαστε αλλαγές, σημαίνει ότι όλα πάνε καλά.
Τότε, γιατί φτάσαμε ως εδώ;
Κι αφού χρειάζονται αλλαγές, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλει να αλλάξει τίποτα;
Γιατί τώρα που η Ελλάδα, σπάει τις αλυσίδες, αυτοί τη θέλουν δέσμια;
Γιατί προβλέπουν, εύχονται και ποντάρουν στην καταστροφή της χώρας;
Θέλουμε να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Αυτοί προσπαθούν να τις ματαιώσουν.
Ο Σαμαράς, γυρνάει ανά τον κόσμο, προσπαθώντας να φέρει επενδύσεις.
Αυτοί κάνουν το παν για να τις διώξουν.
Ακόμα και στη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, απέναντι ήταν.
Φωνάζουν για απεμπλοκή από το μνημόνιο.
Για να γίνει αυτό χρειαζόταν πρωτογενές πλεόνασμα.
Τώρα που αυτό επιτεύχθηκε και θα βγούμε – μέσα στο ‘14- από το μνημόνιο,
Γιατί πάλι είναι απέναντι;
Τα καλά νέα, δηλαδή,  για την Ελλάδα και τους Έλληνες, είναι δυσάρεστα νέα γι’ αυτούς που επιδιώκουν κομματικά οφέλη.
Τελικά υποκρίνονται. Διότι ουσιαστικά το μνημόνιο τους βολεύει και το θέλουν.
Αφού η δυστυχία του κόσμου, είναι που δημιουργεί την αντίδραση, και τροφοδοτεί τα ποσοστά τους.
Σκεφθείτε, χωρίς μνημόνιο, χωρίς ανεργία, με ανάπτυξη και ευημερία, τι θ’ απογίνει η «φούσκα» του ΣΥΡΙΖΑ;
Αλλά και των άλλων οργανώσεων, της βίας, της εκδίκησης και του ναζισμού;
Όλες οι «φούσκες», κυρίες και κύριοι, έχουν ένα κοινό γνώρισμα: όσο γρήγορα φουσκώνουν, τόσο απότομα ξεφουσκώνουν.
Φίλες και φίλοι
Είπα, επίσης, στην αρχή, ότι θέλω και να σας εμψυχώσω. Θα το επιχειρήσω, όχι με ψεύτικα και μεγάλα λόγια. Γιατί, συνήθως, αυτά είναι «κούφια».
Με δεδομένο ότι όλοι μαζί αποτρέψαμε τα χειρότερα.  Μπαίνει μπροστά η μηχανή της οικονομίας.
Η προοπτική είναι ορατή, η ελπίδα, άρχισε να ανθίζει και σιγά- σιγά, ξεκινά η βελτίωση.
Με σχέδιο και μεθοδικές κινήσεις, προχωράμε στην παραγωγή πλούτου, που είναι το τρίτο μεγάλο βήμα της κυβέρνησης.
Η οριστική λύση στα προβλήματα της Εθνικής μας οικονομίας, και κατά συνέπεια στα προβλήματα όλων των πολιτών.
Η πιο χιλιοειπωμένη λέξη των τελευταίων ετών, είναι η λέξη ανάπτυξη.
Τι σημαίνει όμως ανάπτυξη;  Και πώς μπορεί να επέλθει;
Σημαίνει επενδύσεις, ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια.
Σημαίνει να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που έχουμε ως Χώρα.
Μια χώρα που μπορεί να παράγει τα πάντα.
Οι έλληνες μπορούν να διακριθούν παντού. Το ελληνικό δαιμόνιο είναι παρομοιώδες.
Ο ιδιωτικός τομέας, είναι εκείνος που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Το κράτος, ως εργοδότης, απέτυχε κυρίες και κύριοι.
Ο Πλούτος πηγάζει από την παραγωγή, το επιχειρείν και το εμπόριο.
Γι’ αυτό χρειάζεται στήριξη, ρευστότητα και απεμπλοκή από τη γραφειοκρατία.
Ο επενδυτικός νόμος που πρόσφατα ψηφίσαμε, προβλέπει απάντηση σε κάθε επένδυση, μέσα σε λίγους μήνες αντί για χρόνια.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ολοκληρώθηκε.
Και η στήριξή τους σε μικρομεσαίους, εμπόρους, βιοτέχνες αλλά και φυσικά πρόσωπα, θεωρείται δεδομένη.
Τα μεγάλα δημόσια έργα, άλλα ξεκίνησαν και άλλα ξεκινούν, άμεσα.
Το άλλο μεγάλο στοίχημα, είναι η μείωση της φορολογίας.
Το 2013, ήταν η πιο επώδυνη χρονιά. Γιατί επιβαρύνθηκε φορολογικά, με βάρη προηγουμένων ετών.
Το δε κράτος, είχε φτάσει να χρωστάει σε ιδιώτες 9 δις!
Τώρα, αυτά μπήκαν σε σειρά. Και σιγά- σιγά, ο ενιαίος φορολογικός συντελεστής, για όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, στοχεύουμε να φτάσει στο 15%.
Σταδιακή αποκλιμάκωση του Φ.Π.Α., όπως έγινε στην εστίαση.
 Διαμορφώνονται οι συνθήκες, ώστε η επιχειρηματικότητα ν’ ανθίσει και να αποδώσει.
Δηλαδή, σταθεροί κανόνες, χαμηλή φορολογία, ευκολία στους νέους επιχειρηματίες, ευκολία στην μεγέθυνση των μικρών και μεσαίων και κλίμα εμπιστοσύνης.
Η φορολογία όμως, για να μειωθεί, προϋποθέτει φορολογική συνείδηση που είναι δικό μας χρέος.
Η πάταξη της φοροδιαφυγής, που είναι χρέος της κυβέρνησης, θα σας πω, ότι έχει μειωθεί κατά πολύ, όπως διαβεβαιώνουν διεθνείς οργανισμοί. Δηλαδή γίνονται ουσιαστικά βήματα.
Η Ελλάδα, μπορεί να παράξει τα πάντα.
 Στον πρωτογενή τομέα, στη μεταποίηση, σε υπηρεσίες πάσης φύσεως.
 Και εδώ ο Νομός μας μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Έχει όλες τις προϋποθέσεις και τα εχέγγυα. Κυρίως όμως έχει πολλά από τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα ανεκμετάλλευτα.
Δηλαδή μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης.
Στον γεωργικό και κτηνοτροφικό τομέα. Στον τουρισμό. Εκκλησιαστικό – αγροτουρισμό – ιαματικό.  Έχουμε αρχαιολογικό πλούτο. Έχουμε  άξιο ανθρώπινο δυναμικό σε όλους τους τομείς. Και νέους πολλά υποσχόμενους. Κάθε χρόνο  παιδιά καρδιτσιώτικα αριστεύουν στις πανελλήνιες.
Κυρίες και κύριοι
Η Ελλάδα μπορεί και θα γίνει διαμετακομιστικός κόμβος εμπορευμάτων. Από και προς, την Κεντρική Ευρώπη, από και προς , τον υπόλοιπο κόσμο.
Η Ελλάδα μπορεί και θα γίνει βασικός κόμβος μεταφοράς ενέργειας, από υποθαλάσσια κοιτάσματα, αλλά και βασικός προμηθευτής ενέργειας στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Η συζήτηση έχει διεθνώς ανοίξει, για τις δυνατότητες της Ελλάδας, στον τομέα της ενέργειας.
Ο Σαμαράς, έπιασε το νήμα, από ‘κει που το άφησε η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Είναι γνωστές οι συζητήσεις που έχει ανοίξει ο Πρωθυπουργός μας, με Κύπρο και Ισραήλ.
Όπως επίσης, αποκαλύφτηκε, ότι οι τρεις χώρες μαζί, μπορούμε να καλύψουμε ως το 50% των συνολικών αναγκών της Ευρώπης, σε ενέργεια, για 10ετίες.
Μπορείτε να φανταστείτε τις ανατροπές, που θα φέρει αυτό, τόσο στις ισορροπίες βεβαίως της περιοχής, όσο και στην οικονομία μας;
Φίλες και φίλοι
Αυτό το κεφάλαιο που άνοιξε, είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή, να  προχωρήσει ουσιαστικά.
Τώρα. Που η Ελλάδα, πάτησε στα πόδια της, επανέκτησε τη χαμένη αξιοπιστία της και κατέχει επάξια την Προεδρεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τώρα, μπορεί να προωθήσει, ακόμα καλύτερα, τα συμφέροντά της , αλλά και της Ευρώπης.
Για να το πετύχει κανείς αυτό πρέπει  να ανήκει στην ευρύτερη «οικογένεια»  που πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία, στο ευρώ, να είναι μέλος του ΝΑΤΟ, να δημιουργεί παντού συμμαχίες, χωρίς κόμπλεξ.
Απομονώστε λοιπόν, όλους αυτούς που εντός των πυλών, αμφισβητούν την θέση μας στην Ευρώπη και τους Ευρω-αντλαντικούς θεσμούς.
Σκεφτείτε, τι θα ήταν η Ελλάδα, έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
 Χωρίς αγροτικές επιδοτήσεις.
Ποια έργα και ποια προγράμματα θα υλοποιούνταν χωρίς κοινοτικούς πόρους;
Εμείς, αγαπητοί μου φίλοι, είμαστε εκείνοι που πιστεύουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
 
 
 
Ο Εθνάρχης μας, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν εκείνος που οραματίστηκε, πάλεψε και έβαλε τη Χώρα στην Ευρώπη.
Εκείνος, που πριν από 35 χρόνια, έχοντας τους πάντες απέναντι, υπέγραψε την ένταξη της Ελλάδας.
 Στο Ζάππειο.
Εκεί που προχθές ο Σαμαράς, ανέλαβε επίσημα την Προεδρεία της.
 Χωρίς τη στήριξη της Αξιωματικής
Αντιπολίτευσης.
Ο Πρόεδρός της προκλητικά απουσίαζε.
Αυτά όλα αγαπητοί μου φίλοι πρέπει να τα θυμηθείτε και στις προσεχείς ευρωεκλογές.
Όπου και να κοιτάξουμε,  μπροστά μας και γύρω μας τα πάντα μας παραπέμπουν στην Ευρώπη και αναζητούμε μια καλλίτερη Ευρώπη. Αυτή είναι η απάντηση και στις αγωνίες μας και στις φιλοδοξίες μας.  Να σηματοδοτεί τη σταθερότητα, την ανάπτυξη και την ασφάλεια.
Ένα κόμμα με απόψεις σοβιετικής έμπνευσης, που είχαν καταργηθεί και στις Χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, πολύ πριν καταρρεύσουν οι ίδιες, πώς να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και το ευρωπαϊκό όραμα;
Όταν ένα κόμμα δεν πιστεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να την υπηρετήσει.
Υπεύθυνη στάση πρέπει να τηρήσουμε και στις Αυτοδιοικητικές εκλογές.
Δεν υπάρχει χώρος για χαλαρή ψήφο ή ψήφο διαμαρτυρίας.
Η Αυτοδιοίκηση, είναι εκείνη η εξουσία, που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη.
Η πικρία, ο θυμός, η απογοήτευση, η ανασφάλεια, η μελαγχολία, να φύγουν από την ψυχή μας και τη ζωή μας. 
Δεν πρέπει να είναι γνώμονας επιλογής ούτε των τοπικών αρχόντων ούτε των ευρωεκλογών.
Αγαπημένοι μου φίλοι, φεύγοντας από δω θέλω να θυμάστε ότι:
Περάσαμε τα δύσκολα, αποφύγαμε τα χειρότερα.
Τις διαπιστώσεις τις κάναμε.
Είναι η ώρα των αποφάσεων.
Των έργων και όχι των λόγων.
Θα νικήσουμε την ύφεση και την ανεργία.
Δεν θα αφήσουμε την πατρίδα μας να πονάει.
Θα επουλώσουμε τις πληγές της.
Είμαστε πεισματάρηδες.
Προχωράμε μπροστά.
Και σ’ αυτό το ταξίδι, τους θέλουμε όλους μαζί μας.
Γιατί χτίζουμε το αύριο, όλων των παιδιών.
Η νέα γενιά μας κάνει υπερήφανους.
Πρέπει να φανούμε αντάξιοι για να νοιώθουν κι αυτοί περήφανοι για τους γονείς τους.
Περήφανοι  για την πατρίδα που θα τους κληροδοτήσουμε.
Φεύγοντας λοιπόν από δω ας κρατήσουμε χρυσή παρακαταθήκη τα λόγια του συντοπίτη μας Νικολάου Πλαστήρα:
« Διά την πατρίδα, λοιπόν, ας εξαφανιστούν τα πάθη»
«Τόλμη και θέλησις φέρνουν την Νίκην»