Ειδήσεις - 1ημέρα 17 ώρες πιο πριν
ΌΣΑ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Υποβλήθηκε στις Πέμ, 12/02/2015 - 12:35.
Εκτυπώσιμη μορφή
Ακούσαμε με προσοχή τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης. Με κάποιες από τις προθέσεις της συμφωνούμε. Άλλωστε, σε κάποιες περιπτώσεις πρόκειται για ζητήματα τα οποία είτε είχε προτείνει η προηγούμενη κυβέρνηση, είτε είχε ήδη αρχίσει να τα πραγματοποιεί. Με πολλές όμως από τις κυβερνητικές προθέσεις διαφωνούμε για λόγους αρχής, για λόγους αξιών. Όπως το ζήτημα των αλλαγών στα πανεπιστήμια, που θεωρούμε ότι υπονομεύουν τις προϋποθέσεις για κάθε άνθηση των ανεξάρτητων ιδεών και της ακαδημαϊκής αριστείας. Αλλά δεν θα επεκταθούμε εδώ σε όσα διαφωνούμε ήδη επί της αρχής.
Υπάρχει μια τρίτη κατηγορία εξαγγελιών, για την οποία πρέπει να πούμε το εξής. Αν ήταν εφικτά, θα αποτελούσαν την κυβερνητική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Ποια πολιτική δύναμη δεν επιθυμεί να ευημερούν οι πολίτες της χώρας όσο γίνεται περισσότερο… Δεν είναι τυχαίο όμως ότι δεν τα εξαγγείλαμε. Στην παρούσα κατάσταση, αυτές οι επαγγελίες βρίσκονται στην σφαίρα του ανέφικτου, στην σφαίρα των υποσχέσεων που δεν τους μέλλει να πραγματοποιηθούν.
Μίλησε η κυβέρνηση για αύξηση του κατώτατου μισθού. Καθώς και για μέτρα τα οποία συνιστούν—έμμεσα ή άμεσα—παροχές. Σε αυτή την δύσκολη συγκυρία όμως, οι ισορροπίες είναι λεπτές. Και δεν είναι απλώς μεταφορική εικόνα το ότι κρεμόμαστε από μια κλωστή. Τέτοιες πολιτικές δεν είναι απλώς μαξιμαλιστικές: είναι απολύτως μη πραγματοποιήσιμες. Κάτι που θα φανεί μέσα στους επόμενους μήνες, και οι πρώτοι που θα στραφούν ενάντια στην δικομματική κυβέρνηση, που με τόσο πάθος σήμερα στηρίζουν, θα είναι ακριβώς όσοι πίστεψαν σε αυτές τις επαγγελίες σήμερα.
Μίλησε η κυβέρνηση για δέκατη τρίτη σύνταξη. Πώς μπορούμε να μιλάμε για δέκατη τρίτη σύνταξη, όταν δεν γνωρίζουμε αν θα μπορέσει η κυβέρνηση να καταβάλλει την τέταρτη σύνταξη του έτους; Ή, αν υπάρξει παράταση, την έκτη; Σε τέτοιες συνθήκες αβεβαιότητας, σε τέτοιες συνθήκες επισφάλειας, σε μιαν οικονομία στην άκρη του γκρεμού, πώς μπορούμε να μιλάμε για φαντασιώσεις και επιθυμίες—και να τις βαφτίζουμε προγραμματικές δηλώσεις…
Μείζον, μέγιστο θέμα, το μέτωπο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και εταίρους. Μέσα στη χώρα, εντός Ελλάδος, υπάρχει κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Και εξυπακούεται πως θα ελέγχουμε, θα ασκούμε κριτική, θα αντιπροτείνουμε καλύτερες εναλλακτικές. Όμως, ως προς την διεθνή διαπραγμάτευση που επιχειρεί η κυβέρνηση αυτές τις ημέρες, η Ελλάδα και η πολιτική εκπροσώπησή της οφείλει να αποδεικνύεται ενιαία. Είναι η Ελληνική Δημοκρατία που διαπραγματεύεται, όχι το ένα ή το άλλο κόμμα—όσο κι αν έχουμε ουσιώδεις διαφωνίες ως προς το πώς θα έπρεπε να γίνει αυτή η διαπραγμάτευση. (Παράδειγμα το οποίο, βέβαια, δεν ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση…) Δεν νοείται να ποντάρει και να τοκίζει κανείς στην αποτυχία της χώρας, με τη ματιά σε υποτιθέμενα εκλογικά κέρδη. Δε είναι μόνο λάθος—είναι νοσηρό, άρρωστο, αποκρουστικό. Η χώρα έχει εκλεγμένη κυβέρνηση, και ως προς την διαπραγμάτευση και το διεθνές πρόσωπο της Ελλάδας είμαστε όλοι ενωμένοι. Μία ενιαία βούληση, μία ενωμένη Βουλή των Ελλήνων. «Πλην Λακεδαιμονίων…»
Θα ήθελα πάρα πολύ, θα ήλπιζα να δω κάτι τέτοιο να αποτυπώνεται στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Φοβάμαι όμως ότι δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό μερικών. Καταλήγω εκφράζοντας τις δύο μεγάλες ελπίδες μου. Πρώτον, να διαψεύσει η νέα κυβέρνηση της χώρας τις επιφυλάξεις και τους φόβους μας. Και δεύτερον, να έχει πάντοτε η χώρα μια έτοιμη, συγκροτημένη, βιώσιμη και ρεαλιστικά ελπιδοφόρα εναλλακτική διακυβέρνησης. Προσωπικά, ως βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα εργασθώ σκληρά σε αυτήν την δεύτερη κατεύθυνση.
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
