Παναγιώτα Βράντζα ''Εξισωτική Αποζημίωση 2016''

Εξισωτική Αποζημίωση 2016

Με αφορμή την ανακοίνωση των καταστάσεων κατανομής της εξισωτικής αποζημίωσης για το 2016, αναδείχθηκε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων, που δικαιολογημένα προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις του κτηνοτροφικού κόσμου.

Ο τετραπλασιασμός σχεδόν του αριθμού των δικαιούχων, οδήγησε στη σημαντική μείωση του ποσού της ενίσχυσης, κυρίως για τους κτηνοτρόφους των ορεινών περιοχών.

Αποτέλεσμα αυτού είναι να χάνεται εντέλει ο «στόχος» της ενίσχυσης, ο οποίος σύμφωνα και με τον ευρωπαϊκό κανονισμό είναι «το αντιστάθμισμα του πρόσθετου κόστους η/και του διαφυγόντος εισοδήματος που προκαλείται από την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας στις περιοχές που χαρακτηρίζονται από φυσικά η αλλά μειονεκτήματα».

Οι αλλαγές της νέας ΚΑΠ, όπως η αντικατάσταση του κριτηρίου της μόνιμης κατοικίας του δικαιούχου σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές με την άσκηση δραστηριότητας σε αυτές, συνέβαλαν σημαντικά στη διαμόρφωση της σημερινής κατάστασης.

Σε συνδυασμό δε, με «παρενέργειες» που προκύπτουν από την αναγκαία κατανομή των βοσκοτόπων με «τεχνική» λύση οι στρεβλώσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες.

Προφανώς υπήρξαν και εθνικές επιλογές οι οποίες δεν είχαν ως βασικό γνώμονα την υπηρέτηση της «αντιστάθμισης» του εισοδήματος και πρέπει να αναθεωρηθούν.

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει άμεσα να διορθωθούν όλες εκείνες οι παράμετροι που δημιουργούν στρεβλώσεις και αδικίες αν είναι δυνατόν και για την τρέχουσα χρονιά (2016), οπωσδήποτε όμως πρέπει τώρα να διασφαλισθεί η σωστή κατανομή της εξισωτικής για το υπόλοιπο της περιόδου (από το 2017 και μετά).

Θα ήθελα τέλος, να θυμίσω τις προτάσεις μου για την εξισωτική ακριβως όπως αυτές εκφράστηκαν τον περασμένο Μάιο.

«Εξισωτική αποζημίωση

Η χορήγηση των αγροτικών επιδοτήσεων με λογική επιδοματική και όχι Αναπτυξιακή, οδήγησε σε μείωση  του αγροτικού πληθυσμού, της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού ΑΕΠ.

Αναφέρομαι στην υπουργική απόφαση που αφορά την εξισωτική αποζημίωση (μέτρο 13 του παα 2014-2020) με ΦΕΚ 1847/51107.

Σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό σκοπός της ενίσχυσης είναι: «το αντιστάθμισμα του πρόσθετου κόστους η/και του διαφυγόντος εισοδήματος που προκαλείται από την άσκηση της γεωργικής δραστηριότητας στις περιοχές που χαρακτηρίζονται από φυσικά η αλλά μειονεκτήματα».

Οι περιοχές εφαρμογής ορίζονται ως: Α)ορεινές περιοχές σύμφωνα με την οδηγία 81/645/εοκ. Β)περιοχές με φυσικούς περιορισμούς εκτός των Ορεινων που θα οριοθετηθούν εκ νέου (δυσχερείς κλιματικές και εδαφολογικές συνθήκες).

Έως την εκ νέου οριοθέτηση θα ισχύουν οι περιοχές βάση της οδηγίας 81/645/εοκ.

Αυτά θα έπρεπε κατα την γνώμη μου να είναι και τα μοναδικά κριτήρια για τη χορήγηση της ενίσχυσης.

Πρόσφατα αυστηροποιήσαμε, και πολύ καλά κάναμε, τον ορισμό του επαγγελματία αγρότη και κάθε επαγγελματίας αγρότης θα έπρεπε να είναι δικαιούχος.

Τα κριτήρια επιλογής των δικαιούχων του άρθρου 6 (εισοδηματικά, οικογενειακά και ηλικιακά) θα ήταν πολύ καλά αν επρόκειτο για κάποιο κοινωνικό επίδομα. Όταν όμως μιλάμε για «αντιστάθμισμα» χαμένου εισοδήματος, αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας.

Η στήριξη των κτηνοτροφικών μονάδων δυναμικότητας έως 35 ΜΜΖ (3ο κριτήριο επιλογής), δηλαδή μονάδων στα όρια βιωσιμότητας, ή και και κάτω από αυτά, αποτελεί πλέoν μια παγιωμένη μεροληπτική αντίληψη σε βάρος των σοβαρών προσπαθειών που μοιάζει με εμμονή. Έρχεται δε σε ευθεία αντίθεση με την πρόσφατα δημοσιευμένη άποψη του γ.γ. αγροτικής πολιτικής, σύμφωνα με την οποία, το μικρό μέγεθος των εκμεταλλεύσεων είναι μία από τις βασικές αιτίες για την κακή απόδοσή τους.  

Η μείωση του ποσού από τα 200 έως τα 300 στρέμματα (άρθρο 7) είναι επίσης εκτός λογικής κατά τη γνώμη μου, γιατί η «εξισωτική» παίρνει ξανά επιδοματικό χαρακτήρα.

Ακόμη, δυσκολεύομαι να καταλάβω για ποιο λόγο παραγωγοί  που δεν ασκούν δραστηριότητα με την νέα οριοθέτηση σε αυτές τις περιοχές θα συνεχίσουν να είναι δικαιούχοι της ενίσχυσης.

Αν θέλουμε πραγματικά η «εξισωτική αποζημίωση» να υπηρετεί το σκοπό για τον οποίο θεσπίστηκε θα πρέπει:

1. Όλοι οι επαγγελματίες αγρότες με δραστηριότητα σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές να είναι δικαιούχοι.

2. Το ποσό ενίσχυσης να προκύπτει από τη διαίρεση του διαθέσιμου κονδυλίου με τον αριθμό των επιλέξιμων εκταρίων.

3. Αν από τα στοιχεία (διαθέσιμο ποσό / επιλέξιμα εκτάρια) προκύπτει, ότι το πλαφόν πρέπει να είναι τα 30 εκτάρια, τότε αυτό να ισχύει συνολικά για εκτάσεις σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές.

4. Τέλος η οριοθέτηση των περιοχών με φυσικούς περιορισμούς, θα πρέπει να γίνει μετά από συζήτηση με ανθρώπους που γνωρίζουν την ελληνική ύπαιθρο και τις συνθήκες της αγροτικής παραγωγής .

Η χορήγηση όλων των επιδοτήσεων θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να έχει ένα και μόνο στόχο: την αύξηση της αγροτικής παραγωγής και του εισοδήματος των πραγματικών παραγωγών. Λογικές του να δώσουμε λίγα σε πολλούς μας απομακρύνουν από το στόχο και υποβαθμίζουν το αγροτικό επάγγελμα.»