«Το κουμπί και άλλες ιστορίες» της Τασούλας Τσιλιμένη ΄΄ταξίδεψε΄΄ στην Καρδίτσα

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε, το απόγευμα της Τετάρτης 5 Δεκεμβρίου, στο ξενοδοχείο «ΆΡΝΗ» στην Καρδίτσα, η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της Τασούλας Τσιλιμένη «Το κουμπί και άλλες ιστορίες».

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και το βιβλιοπωλείο «Βασιλάκος», με τη συνεργασία της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Νομού Καρδίτσας και του Λαογραφικού-Μουσικοχορευτικού Συλλόγου «Θεσσαλικό Χοροστάσι».

Το κοινό είχε τη δυνατότητα να ανακαλύψει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο αποτελείται από δεκατρείς μικρές ιστορίες που καθηλώνουν τον αναγνώστη και παράλληλα τον μεταφέρουν σε αλλοτινές εποχές. Και τα δεκατρία αυτά διηγήματα εκτυλίσσονται με φόντο το Θεσσαλικό κάμπο και όλα κουβαλούν μέσα τους, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, το στοιχείο της απώλειας.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με έναν σύντομο χαιρετισμό της Αντιπροέδρου του Συλλόγου «Θεσσαλικό Χοροστάσι» κ. Αθηνάς Σιδέρη η οποία ανέφερε πως όποιος διαβάσει τις συγκεκριμένες ιστορίες θα τον συγκινήσουν και θα τον αγγίξουν βαθιά.

Στη συνέχεια, το λόγο έλαβε ο Πρόεδρος της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας κ. Μανώλης Στεργιόπουλος ο οποίος επεσήμανε τα εξής:

«Οι μικρές μας ιστορίες είναι τα φυλαγμένα μας όνειρα. Τα έχουμε πάντα βαλμένα στα πιο προσεγμένα ράφια. Εκεί που όταν γυρνάμε το βλέμμα αμέσως χαμογελάμε. «Σαν τη βροχή που καθώς πέφτει, παίρνει το μέρος των φτωχών» όπως πολύ τρυφερά σημείωσε ο Λειβαδίτης.

Μ ΄ αυτές τις μικρές ιστορίες, ντυνόμαστε στην πάροδο του χρόνου, όλους τους φανταστικούς ρόλους. Καπεταναίοι-πρίγκηπες-ζωγράφοι-ποιητές-πλούσιοι και ταπεινοί. Γιατί το φως απ ΄ τις μικρές μας ιστορίες, μας κάνει θεούς. Και τα μπορούμε όλα.

Με πήρε σαν μικρό παιδί από το χέρι η Τασούλα. Σαν εκείνο το  πρωινό της Κυριακής που ο παππούς μου στο χωριό, μου έδινε πέντε σπουδαίες δραχμές. Γιατί μ ΄ αυτές μπορούσα να ξεγελάσω την αναμονή όλης της εβδομάδας. Και να πετάξω από χαρά. Και το βράδυ με το φως της λάμπας πετρελαίου και τις μυστικές σκιές απ ΄ τη φωτιά του τζακιού να βυθίζομαι στον κόσμο των ιστοριών του.

Είναι μαγικό το χάρισμα αυτό στον συγγραφέα. Να σε παίρνει σαν τη φτερούγα στο πουλί και να γυρίζεις τον κόσμο όλο.

Σ ΄αυτή την πολύ ανακατεμένη με σκάρτα υλικά περίοδο, χρειαζόμαστε πιο πολύ τους ποιητές. Όχι μόνο ως άνθρωποι αλλά ως ζωή. Τους χρειαζόμαστε να μας πονέσουν, να μας συντρίψουν, για να ξυπνήσει και να μας παρασύρει αυτό που θα μας ξαναχτίσει. Κι αυτό δεν είναι άλλο απ΄ την αλληλεγγύη. Μια λέξη φως από μόνη της.

Τασούλα σ ΄ ευχαριστώ που μου άφησες το χώρο. Το χώρο να χτίσω άλλη μια φίλη βράχο και κύμα. Και να είσαι σίγουρη πως κάθε φορά που οι μικρές σου ιστορίες θα με κάνουν να χαμογελώ, εκεί στην άκρη των χειλιών θα είναι και το δικό σου χαμόγελο».

Με πολύ τρυφερά λόγια μίλησε για το βιβλίο και ο συγγραφέας-ποιητής κ. Παναγιώτης Νάνος σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

«Ο τρόπος που παρουσιάζει τις ιστορίες η Τσιλιμένη, έχει κάτι από την μαγεία εκείνης της προφορικής λογοτεχνίας των λαϊκών παραμυθάδων που έκανε τους ακροατές να κρέμονται από τα χείλη τους. Ο αναγνώστης κάποια στιγμή νοιώθει να είναι αυτήκοος μάρτυρας της διήγησης απλών ανθρώπων της υπαίθρου όπως η συγγραφέας τους βάζει να αφηγούνται.

Η γραφή της είναι σύγχρονη, εκ πρώτης όψεως δείχνει απλή, ωστόσο δεν είναι. Γραφή συμπυκνωμένη, άλλοτε κοφτή,  για να δίνει ταχύτητα στην εξέλιξη της ιστορίας μέσα από την φόρμα του διηγήματος που η ίδια επέλεξε. Ένα άλλο στοιχείο που αξίζει να τονιστεί, είναι η υπαινικτική διάθεση και η διακριτικότητα με την οποία παρουσιάζει όσα συμβαίνουν, απότοκος της θέασης της ζωής όπως η συγγραφέας την ορίζει.   

Το βιβλίο βρίθει χρωμάτων κι αρωμάτων, που μας θυμίζει η συγγραφέας με ένα γλυκό δικό της τρόπο, μιας ολόκληρης εποχής που χάθηκε».

Τη σκυτάλη πήρε ο δημοσιογράφος-συγγραφέας κ. Μηνάς Βιντιάδης ο οποίος, μέσα από τις ερωτήσεις που απηύθυνε στη συγγραφέα, έδωσε τη δυνατότητα στο κοινό να κατανοήσει ακόμα καλύτερα το πως δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο έργο, όπως για παράδειγμα το εάν και κατά πόσο η συλλογή διηγημάτων μιας πανεπιστημιακού (η Τασούλα Τσιλιμένη είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) συνεπάγεται μεγαλύτερη δυσκολία.

Όπως εξήγησε η κ. Τσιλιμένη, είναι όντως δύσκολο και συνάμα πολύ διαφορετικό το να γράφεις από το να διδάσκεις τη γραφή.

Από το διάλογο που αναπτύχθηκε, προέκυψαν και γενικότεροι προβληματισμοί, όπως για παράδειγμα το τί είναι ηθογραφία και αν είναι ηθογραφικό το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά και το κατά πόσο οι Έλληνες αναγνώστες προτιμούν τα διηγήματα σε σχέση με τα μυθιστορήματα.

Καταλήγοντας, ο κ. Βιντιάδης υπογράμμισε τα εξής: «Τα διηγήματα αυτά, οι ήρωες αυτοί, είμαστε εμείς. Είναι οι γονείς μας, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, είναι οι γείτονες, είμαστε πραγματικά όλοι εμείς. Χαίρομαι επίσης που μέσα από αυτό το βιβλίο γνώρισα καλύτερα τη Θεσσαλία».

Από την πλευρά της, η συγγραφέας ανέφερε σαν κατακλείδα τα εξής: «Πιάνω τους καθημερινούς ανθρώπους και ψυχογραφώ τη ζωή τους. Το πως ζουν, κάτω από ποιες συνθήκες. Δεν τους παρακολουθώ. Περιγράφω πως είναι η πραγματική τους ζωή. Γράφω για την καθημερινότητα, γι ΄ αυτά τα μικρά της ζωής. Αυτή είναι η ζωή μας και αυτά με ενδιαφέρουν». 

Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε με μοναδικό τρόπο ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Παύλος Βησσαρίου. Όπως ο ίδιος δήλωσε, εξάλλου, μετά από σχετική ερώτηση που του έγινε, κάποιες από αυτές τις ιστορίες θα μπορούσαν να δραματοποιηθούν. 

Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος Γιώργος Μπανάτσας.