Διοργάνωσε ο Δήμος Σοφάδων στο Λουτρό, όπου κατά την Θεσσαλική Επανάστασης του 1878 ήταν εγκατεστημένο το Γενικό Αρχηγείο της Επαναστάσεως υπό την στρατιωτική ηγεσία του Κωνσταντίνου Ισχόμαχου
Εκδήλωση τιμής και μνήμης για το Λοχαγό Κων/νο Ι. Ισχόμαχο, Γενικό Αρχηγό της Θεσσαλικής Επανάστασης του 1878 διοργάνωσε χθες Κυριακή 19 Απριλίου ο Δήμος Σοφάδων, στην πλατεία της Τ.Κ Λουτρού, που φέρει το όνομα του Έλληνα ήρωα.
Στο Λουτρό, λόγω της πορείας του αγώνα, εγκαταστάθηκε το Γενικό Αρχηγείο της Επαναστάσεως υπό την στρατιωτική ηγεσία του Κωνσταντίνου Ισχόμαχου.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, χοροστατούντος του Αρχιερατικού Επιτρόπου π. Βασ. Ζάχου στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στο χώρο της πλατείας.
Ακολούθησε η εκφώνηση πανηγυρικού για το ιστορικό της Θεσσαλικής Επανάστασης 1878 και τον Κωνσταντίνο Ισχόμαχο από τον καθηγητή φιλολογίας κ. Νικόλαο Κατοίκο.
Εν συνεχεία έγινε κατάθεση στεφάνων από το Δήμαρχο Σοφάδων κ. Θάνο Σκάρλο, τον πρόεδρο του Τ.Σ κ. Χαράλαμπο Χαρόβα και τον πρόεδρο του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Απανταχού Λουτριωτών κ. Αχιλλέα Ντούλια.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης μεταξύ άλλων ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης κ. Ορέστης Ψαχούλας, ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Σοφάδων κ. Βασίλης Αλεξόπουλος, Δημοτικοί και Τοπικοί Σύμβουλοι, εκπρόσωποι φορέων και αρκετοί κάτοικοι του Λουτρού.
Μηνύματα για την εκδήλωση απέστειλαν ο βουλευτής του νομού κ. Κώστας Τσιάρας και ο Σύλλογος Σοφαδιτών Μαγνησίας.
Ο κ. Κατοίκος στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων:
«Η στρατηγική θέση του Λουτρού, κατέστησε τον οικισμό κέντρο επιχειρήσεων των Ελλήνων στις Θεσσαλικές Επαναστάσεις του 1854 και 1878. Στις 11-12 Μαρτίου 1854 συνήφθη στο Λουτρό αποφασιστική μάχη, στην οποία θριάμβευσαν τα Ελληνικά όπλα.
Στην επανάσταση του 1878 ο Γεν. Αρχηγός Κων/νος Ι. Ισχόμαχος εγκατέστησε στο Λουτρό το αρχηγείο του, για να ελέγχει καλύτερα τις κινήσεις των Τούρκων. Εδώ υπήρχαν αποθήκες πολεμοφοδίων και τροφίμων και παρέμενα προσωρινά οι Τούρκοι αιχμάλωτοι.
Στο Λουτρό, όπου ήταν ο γενικός αρχηγός Κ. Ισχόμαχος και άλλοι πολέμαρχοι, ήρθαν σε συνάντηση οι Αγγλοι πρόξενοι. Συμφωνήθηκε ανακωχή με την υπόσχεση όμως ότι θα ληφθούν υπ’ όψιν οι αγώνες τους και οι Ελληνικοί πόθοι για απελευθέρωση της Θεσσαλίας στο συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούνιο του 1878. Η απελευθέρωση πραγματοποιήθηκε το 1881.»
Για τον Κωνσταντίνο Ισχόμαχο
«Η καταγωγή του ήταν από τη Μακεδονία. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και κατόπιν µετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία. Διακρίθηκε για τη µεγάλη του φιλοπατρία, την ευρεία µάθηση, την εµβρίθεια και την ακριβή γνώση τών στρατιωτικών θεµάτων. Διετέλεσε Διευθυντής τού Στρατιωτικού Επιτελείου τού Υπουργείου τών Στρατιωτικών. Τιµήθηκε µε ανώτερα παράσηµα ξένων χωρών και διέπρεψε ως συγγραφέας. Το 1880 δηµοσίευσε περισπούδαστη µελέτη µε τίτλο «Επί της στρατιωτικής οργανώσεως της Ελλάδος».
Είναι ο ιδρυτής τής Εταιρείας «Αδελφότης», που σκοπό είχε την οργάνωση και τη συµµετοχή τών µελών της σε ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση των υπόδουλων περιοχών. Στη Θεσσαλική Επανάσταση του 1878 έφθασε στην περιοχή τών Αγράφων µε δικό του Επαναστατικό Σώµα (σε αυτό συµµετείχε και ο αδελφός του Φιλώτας), αφού προηγουµένως είχε παραιτηθεί από τη θέση του. Δεν υπάκουσε στην εντολή τής Ελληνικής Κυβέρνησης να επιστρέψει στη Λαµία, όπως υπάκουσε ο Ελληνικός Στρατός (που είχε εισβάλει στην περιοχή Δοµοκού) µετά από τις πιέσεις των Μεγάλων Δυνάµεων.
Παρέµεινε στην περιοχή των Αγράφων. Μετά την εκδίωξη των Τούρκων και την απελευθέρωση της Ρεντίνας και του Σµοκόβου, εγκατέστησε το Στρατηγείο του στο αρχοντικό του Προύχοντα του Σµοκόβου Κωνσταντίνου Τσάπαλου. Ο τελευταίος παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του Γούλας Τσάπαλος ήταν κρατούµενος των Τούρκων στις φυλακές τής Λάρισας, πήρε πρόθυµα µέρος στην Επανάσταση, καταρτίζοντας δικό του Επαναστατικό Σώµα. Μάλιστα, κατά µία πληροφορία που προέρχεται από τον Γεώργιο Φιλάρετο, ο Κων. Τσάπαλος ορίστηκε ως Πρόεδρος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβερνήσεως.
Ο Κων. Ισχόµαχος, έχοντας τώρα τον βαθµό τού Λοχαγού τού Πυροβολικού, µε οµόφωνη απόφαση των Επαναστατικών Σωµάτων ανακηρύχτηκε Γενικός Αρχηγός της Επανάστασης των Αγράφων και του Κάµπου. Διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του για τον ιερό αυτό σκοπό και αναδείχτηκε άξιος ηγέτης και γενναίος πολεµιστής. Ενεργώντας µε σχέδιο και απελευθερώνοντας σταδιακά όλους τους οικισµούς που βρίσκονταν στα Ριζά, µετέφερε το Αρχηγείο του στο Λουτρό, κι έτσι ήταν πιο εύκολο να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους στα χωριά τού Κάµπου. Έδωσαν µια αποφασιστική, και µάλιστα τριήµερη, µάχη στη Σέκλιζα, όπου τα όπλα τους δοξάστηκαν και τα άτακτα Σώµατα στην πλειονότητα τους άρχισαν να λειτουργούν οµαδικά και συντεταγµένα. Αντίθετα, τους Τούρκους τους κυρίευσε ο φόβος και γι’ αυτό συγκεντρώθηκαν στην Καρδίτσα, εγκαταλείποντας την ύπαιθρο. Σταδιακά λοιπόν οι Επαναστάτες άρχισαν να καταλαµβάνουν τα χωριά το ένα µετά το άλλο κι έφθασαν στην Ματαράγκα, που αποτελεί την καρδιά τού Κάµπου.
Γνωρίζοντας ο Ισχόµαχος τους κίνδυνους που διέτρεχαν ανά πάσα στιγµή στη µέση τού Κάµπου µε λίγες δυνάµεις και τεράστιο Μέτωπο από το Λουτρό µέχρι τη Ματαράγκα, κι αφού οι Επαναστάτες πήραν την απόφαση να αντιµετωπίσουν τους Τούρκους εκεί, ο Αρχηγός πρότεινε να περιορίσουν το Μέτωπο και να αφήσουν έξω από τα σχέδιά τους τη Ματαράγκα. Όµως, οι γενναίοι Επιλοχίες Δ. Τερτίπης και Γ. Λάιος, διαφώνησαν, και τελικά υποχώρησε ο Ισχόµαχος και δόθηκε η Μάχη στη Ματαράγκα και στην Πετροµαγούλα. Μετά από 14 ώρες τιτάνιο αγώνα οι Επαναστάτες πέτυχαν περιφανή νίκη, χάρη στην οποία η Θεσσαλία µετά από 450 χρόνια σκλαβιάς ανέπνευσε τον αέρα τής ελευθερίας.
Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα ο Ισχόµαχος εξελέγη Βουλευτής Λάρισας. Δείχνοντας τα φιλάνθρωπα αισθήµατά του και την ευαισθησία του διέθεσε τη βουλευτική του αποζηµίωση για την ανακούφιση των φτωχών συνδηµοτών του, παρά το γεγονός ότι όλη την περιουσία του την είχε ξοδέψει στον αγώνα για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Το 1885 επανεκλέχθηκε Βουλευτής, αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε. Τρία χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1888, κι ενώ έφερε το βαθµό τού Αντισυνταγµατάρχη Πυροβολικού, αυτοκτόνησε για οικονοµικούς λόγους. Ο γενναίος στρατιώτης, ο ανιδιοτελής Έλληνας, ο πραγµατικός πατριώτης δεν κατέθεσε -όπως είχε δικαίωµα- αίτηση αποζηµίωσης στην Κυβέρνηση για την περιουσία που ξόδεψε στον αγώνα.
Ήταν παντρεµένος µε την Ιουλία Προβελέγγιου, αδελφή του λογοτέχνη Αριστοµένη, και ο γιος του Ιωάννης υπήρξε Βουλευτής τού Ελευθερίου Βενιζέλου. Το δράµα τής οικογένειας ολοκληρώθηκε το 1900, όταν και ο αδελφός του ο Φιλώτας, που είχε κι αυτός αγωνιστεί στα µέρη µας, όπως προείπαµε, αυτοκτόνησε για τους ίδιους λόγους.»
