Αθλητικά - 2 μήνες 3 ημέρες πιο πριν
ΕΥΤΕΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Υποβλήθηκε στις Δευ, 07/04/2014 - 12:19.
Εκτυπώσιμη μορφή
Τις περασμένες ημέρες γίναμε μάρτυρες μίας πρωτοφανούς διαδικασίας στα Κοινοβουλευτικά χρονικά. Από το 1927 και μόνο τότε είχε υπάρξει πρόταση μομφής κατά του Προέδρου της Βουλής.
Σε όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε και παρά τις ταραγμένες εποχές που υπήρξαν κατά καιρούς, ποτέ δεν είχαμε παρόμοιο συμβάν. Μέχρι προχθές που ο ΣΥΡΙΖΑ, καταπατώντας τα πάντα για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά και για να καθυστερήσει μία κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία, προέβη σε πρόταση μομφής κατά του Προέδρου της Βουλής κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη.
Ο λόγος;
Γιατί ο Πρόεδρος δεν καταστρατήγησε το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, ώστε να δεχθεί την πρόταση μομφής κατά του Υπουργού Οικονομικών. Όλα αυτά βεβαίως γίνονταν τη στιγμή που στην Αθήνα, μετά από λίγες ώρες θα συνεδρίαζε το Ευρωγκρούπ. Εκεί θα αποφασίζονταν η καταβολή των 6.3 δις στη Χώρα μας. Γίνονταν, όταν όλα έδειχναν ότι η Ελλάδα αφήνει πίσω τα μνημόνια, την τρόικα και την βασανιστική οικονομική κρίση.
Αυτό βεβαίως που επιδίωκαν δεν επετεύχθηκε, γιατί και εκεί αδιάβαστοι ήταν, αφού δεν προβλεπόταν η διακοπή της συνεδρίασης. Ολοκληρώθηκε η διαδικασία εντός μίας ημέρας και από τους 241 βουλευτές που ψήφισαν, οι 165 ήταν κατά της πρότασης. Υπέρ ήταν οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πράξη του κ. Τσίπρα, αποτελεί αναμφίβολα ένα νέο «χαμηλό» στη πολιτική του καριέρα. Διότι κανείς νοήμων πολιτικός, που σέβεται τον εαυτό του και τον θεσμικό του ρόλο, δεν συμμερίστηκε το σκεπτικό και τη λογική της αψυχολόγητης αυτής πράξης. Αποδεικνύεται εξάλλου από τον πολύ χαμηλό αριθμό των ψηφισάντων υπέρ της πρότασης.
Παρακολουθώντας τους κοινοβουλευτικούς διαλόγους, καθ’ όλη τη διάρκεια του επίμαχου Σαββατοκύριακου, διαπίστωσα για ακόμη μία φορά, τις προκλητικές και απαράδεκτες συμπεριφορές και τοποθετήσεις από πλευράς των βουλευτών της Αντιπολίτευσης.
Όμως το θράσος που επιδεικνύουν κάποιοι με ύβρεις και φωνές, με αποκορύφωμα την ωμή απειλή για μομφή κατά του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, πείθει πλέον και τους πιο δύσπιστους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα περιθωριακό κόμμα, με βασικό εκλογικό κορμό ένα 4%. Μετά από 18 μήνες στα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν κατανόησε το ρόλο και την ευθύνη του. Δεν έμαθε να συμπεριφέρεται με τον απαραίτητο σεβασμό στους θεσμούς της Δημοκρατίας και του Κράτους. Του ίδιου κράτους, που λέει, ότι θέλει να το κυβερνήσει.
Όμως, πως θέλει να το κυβερνήσει;
Με τη ίδια συμπεριφορά που επιδεικνύει ως Αξιωματική Αντιπολίτευση; Απαξιώνοντας και ευτελίζοντας κάθε κοινοβουλευτική διαδικασία και κάθε θεσμό αυτής της Χώρας; Με πλήρη διάλυση των πάντων; Με συμπεριφορές και τακτικές 15μελούς, όπως ειπώθηκε; Αν και θεωρώ, ότι μάλλον αδικούμε τα 15μελή σχολικά συμβούλια, γιατί επιδεικνύουν περισσότερη σοβαρότητα.
Με λύπη διαπιστώνω, το πόσο κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών είναι η αντιπολίτευση της πατρίδας μου. Η χώρα μας αξίζει μία Αξιωματική Αντιπολίτευση υπεύθυνη, σοβαρή, προσγειωμένη, που να προσπαθεί για τις αλλαγές, που θα ωφελήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Αυτή την επισήμανση την έχω καταθέσει πολλές φορές από το βήμα της Βουλής. Μιλώ για μια αντιπολίτευση, που να εμπνέει εμπιστοσύνη, να είναι συγκροτημένη και όχι εθισμένη στην ιδέα της εξουσίας.
«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»… Συνειδητά παραμένουν κολλημένοι στο παρελθόν. Να μην αλλάξει τίποτα. Αψηφούν, ότι το μοντέλο αυτό μας έφερε ένα βήμα πριν την καταστροφή. Υπόσχονται τα πάντα σε όλους, χωρίς αντίκρισμα όμως. Απειλούν θεούς και δαίμονες. Κάνουν τα πάντα για να διώξουν κάθε υποψήφιο επενδυτή. ‘Όταν δε, ζητάς απαντήσεις επί συγκεκριμένων θεμάτων, διαπιστώνεις έκπληκτος ότι αλλάζουν απόψεις σαν τα «πουκάμισα». Κάθε δήλωση διαφορετική. Κανένα πρόγραμμα, καμία στρατηγική. Ασάφειες, αοριστίες, ομιχλώδεις σχεδιασμοί.
Τώρα όμως, που τα δύσκολα τελειώνουν, όπως τελειώνει και το μνημόνιο, αναρωτιέμαι αυτοί οι κύριοι τι θα λένε; Ποιον θα βρουν να κατηγορούν, να βρίζουν και να απειλούν; Που θα στηρίξουν την ανάγκη της ύπαρξης τους;
Μήπως τελικά το μνημόνιο το θέλουν; Μήπως θέλουν η Χώρα και η Κυβέρνηση να αποτύχουν;
Μήπως όλες αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις, γίνονται ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται, ότι όπως οι «Φούσκες» γρήγορα φουσκώνουν, με την ίδια ακριβώς ταχύτατα ξεφουσκώνουν;
της Ασημίνας Σκόνδρα
Βουλευτής ΝΔ Καρδίτσας
Σε όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε και παρά τις ταραγμένες εποχές που υπήρξαν κατά καιρούς, ποτέ δεν είχαμε παρόμοιο συμβάν. Μέχρι προχθές που ο ΣΥΡΙΖΑ, καταπατώντας τα πάντα για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά και για να καθυστερήσει μία κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία, προέβη σε πρόταση μομφής κατά του Προέδρου της Βουλής κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη.
Ο λόγος;
Γιατί ο Πρόεδρος δεν καταστρατήγησε το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, ώστε να δεχθεί την πρόταση μομφής κατά του Υπουργού Οικονομικών. Όλα αυτά βεβαίως γίνονταν τη στιγμή που στην Αθήνα, μετά από λίγες ώρες θα συνεδρίαζε το Ευρωγκρούπ. Εκεί θα αποφασίζονταν η καταβολή των 6.3 δις στη Χώρα μας. Γίνονταν, όταν όλα έδειχναν ότι η Ελλάδα αφήνει πίσω τα μνημόνια, την τρόικα και την βασανιστική οικονομική κρίση.
Αυτό βεβαίως που επιδίωκαν δεν επετεύχθηκε, γιατί και εκεί αδιάβαστοι ήταν, αφού δεν προβλεπόταν η διακοπή της συνεδρίασης. Ολοκληρώθηκε η διαδικασία εντός μίας ημέρας και από τους 241 βουλευτές που ψήφισαν, οι 165 ήταν κατά της πρότασης. Υπέρ ήταν οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πράξη του κ. Τσίπρα, αποτελεί αναμφίβολα ένα νέο «χαμηλό» στη πολιτική του καριέρα. Διότι κανείς νοήμων πολιτικός, που σέβεται τον εαυτό του και τον θεσμικό του ρόλο, δεν συμμερίστηκε το σκεπτικό και τη λογική της αψυχολόγητης αυτής πράξης. Αποδεικνύεται εξάλλου από τον πολύ χαμηλό αριθμό των ψηφισάντων υπέρ της πρότασης.
Παρακολουθώντας τους κοινοβουλευτικούς διαλόγους, καθ’ όλη τη διάρκεια του επίμαχου Σαββατοκύριακου, διαπίστωσα για ακόμη μία φορά, τις προκλητικές και απαράδεκτες συμπεριφορές και τοποθετήσεις από πλευράς των βουλευτών της Αντιπολίτευσης.
Όμως το θράσος που επιδεικνύουν κάποιοι με ύβρεις και φωνές, με αποκορύφωμα την ωμή απειλή για μομφή κατά του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, πείθει πλέον και τους πιο δύσπιστους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα περιθωριακό κόμμα, με βασικό εκλογικό κορμό ένα 4%. Μετά από 18 μήνες στα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν κατανόησε το ρόλο και την ευθύνη του. Δεν έμαθε να συμπεριφέρεται με τον απαραίτητο σεβασμό στους θεσμούς της Δημοκρατίας και του Κράτους. Του ίδιου κράτους, που λέει, ότι θέλει να το κυβερνήσει.
Όμως, πως θέλει να το κυβερνήσει;
Με τη ίδια συμπεριφορά που επιδεικνύει ως Αξιωματική Αντιπολίτευση; Απαξιώνοντας και ευτελίζοντας κάθε κοινοβουλευτική διαδικασία και κάθε θεσμό αυτής της Χώρας; Με πλήρη διάλυση των πάντων; Με συμπεριφορές και τακτικές 15μελούς, όπως ειπώθηκε; Αν και θεωρώ, ότι μάλλον αδικούμε τα 15μελή σχολικά συμβούλια, γιατί επιδεικνύουν περισσότερη σοβαρότητα.
Με λύπη διαπιστώνω, το πόσο κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών είναι η αντιπολίτευση της πατρίδας μου. Η χώρα μας αξίζει μία Αξιωματική Αντιπολίτευση υπεύθυνη, σοβαρή, προσγειωμένη, που να προσπαθεί για τις αλλαγές, που θα ωφελήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Αυτή την επισήμανση την έχω καταθέσει πολλές φορές από το βήμα της Βουλής. Μιλώ για μια αντιπολίτευση, που να εμπνέει εμπιστοσύνη, να είναι συγκροτημένη και όχι εθισμένη στην ιδέα της εξουσίας.
«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»… Συνειδητά παραμένουν κολλημένοι στο παρελθόν. Να μην αλλάξει τίποτα. Αψηφούν, ότι το μοντέλο αυτό μας έφερε ένα βήμα πριν την καταστροφή. Υπόσχονται τα πάντα σε όλους, χωρίς αντίκρισμα όμως. Απειλούν θεούς και δαίμονες. Κάνουν τα πάντα για να διώξουν κάθε υποψήφιο επενδυτή. ‘Όταν δε, ζητάς απαντήσεις επί συγκεκριμένων θεμάτων, διαπιστώνεις έκπληκτος ότι αλλάζουν απόψεις σαν τα «πουκάμισα». Κάθε δήλωση διαφορετική. Κανένα πρόγραμμα, καμία στρατηγική. Ασάφειες, αοριστίες, ομιχλώδεις σχεδιασμοί.
Τώρα όμως, που τα δύσκολα τελειώνουν, όπως τελειώνει και το μνημόνιο, αναρωτιέμαι αυτοί οι κύριοι τι θα λένε; Ποιον θα βρουν να κατηγορούν, να βρίζουν και να απειλούν; Που θα στηρίξουν την ανάγκη της ύπαρξης τους;
Μήπως τελικά το μνημόνιο το θέλουν; Μήπως θέλουν η Χώρα και η Κυβέρνηση να αποτύχουν;
Μήπως όλες αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις, γίνονται ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται, ότι όπως οι «Φούσκες» γρήγορα φουσκώνουν, με την ίδια ακριβώς ταχύτατα ξεφουσκώνουν;
της Ασημίνας Σκόνδρα
Βουλευτής ΝΔ Καρδίτσας
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
