ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αισιόδοξη, μεστή και ρεαλιστική, χρησιμοποιώντας απτά παραδείγματα, ήταν η Βουλευτής του Νομού μας κ. Ασημίνα Σκόνδρα, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση.
 Η κ. Σκόνδρα έθεσε καίρια διλήμματα, ενώ ήταν καυστική με την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τεκμηριώνοντας την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, σε καμία περίπτωση, δεν θέλει να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση που τόσα χρόνια την ταλανίζει.
Σημεία της ομιλίας της έχουν ως εξής:
«Εκφράζω από το βήμα αυτό, τα θερμά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των αδικοχαμένων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Κυβέρνηση δεν ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης για να συσπειρώσει τους βουλευτές της, όπως κάποιοι ισχυριστήκαν.
Είμαστε μία γροθιά.
Ούτε για να επιφέρει πόλωση, γιατί εμείς είμαστε κατά του διχασμού και μακριά από ακρότητες.
Αυτή η συζήτηση δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να ακούσουν τον λόγο και τον αντίλογο, τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, όλων των κομμάτων, αλλά κυρίως της Κυβέρνησης και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Να συγκρίνουν…
Από τη μία πλευρά την πραγματικότητα, όπως πολύ προσγειωμένα την χειρίζεται η Κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά το βαμμένο ροζ συννεφάκι της Αντιπολίτευσης, στο οποίο προσπαθεί να παρασύρει τους Έλληνες, που επειδή 5 χρόνια τώρα βιώνουν μία εφιαλτική οικονομική κρίση, τους θεωρεί ευάλωτους.
Απευθύνομαι λοιπόν στους Έλληνες πολίτες που μας ακούνε, και τους λέω :
Σκεφτείτε! Ψύχραιμα. Με ρεαλισμό. Οι σειρήνες είναι μελωδικές, αλλά οδηγούν πολλές φορές στην κόλαση.
Συγκρίνετε τα λεγόμενα αυτών των ημερών. Αποσαφηνίστε και από-κωδικοποιήστε αυτά που κρύβονται πίσω από τα λόγια.
Η Κυβέρνηση, τηρώντας αυτά που εξήγγειλε το 2012, κράτησε τη Χώρα μέσα στην Ευρωπαϊκή και Νομισματική Ένωση.
Ανακτώντας ταυτόχρονα την αξιοπιστία και το κύρος της.
Διασφαλίζοντας την θέση και την ασφάλεια της σε μία ταραγμένη γειτονιά, που πλήττεται από πολέμους, αιματοχυσίες και πολιτική αστάθεια.   
Ήταν το πρώτο από τα τρία βήματα, που είχε στο σχεδιασμό της.
Ακολούθησε το δεύτερο. Σταθεροποίηση της οικονομίας, εξάλειψη των ελλειμμάτων, πρωτογενές πλεόνασμα,
θεσμικές μεταρρυθμίσεις και έξοδος από το μνημόνιο. 
Σε αυτό το κομβικό σημείο βρισκόμαστε τώρα. Να κάνουμε δηλαδή το τρίτο βήμα. Δηλαδή:  
Ουσιαστική ανακούφιση των πολιτών από φορολογικά βάρη, που είναι απολύτως αναγκαία, Ρευστότητα και Ανάπτυξη, Αναχαίτιση της ανεργίας, Παραγωγή νέου πλούτου. Επαναφορά της ευημερίας στους πολίτες.
Τα δύο πρώτα βήματα γίνανε χωρίς θυσίες, χωρίς πόνο, χωρίς αδικίες; Φυσικά όχι!
Χρειάζονταν οι περικοπές; Χρειαζόταν η φορολογία; Χρειάζονταν η τήρηση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει η Χώρα μας;
Σαφώς Ναι.
Ήταν όμως πολιτική μας επιλογή;
Όχι! Ήταν αναγκαιότητα για την επιβίωση της πατρίδας μας.
Τελείωσαν όλα αυτά;
Επετεύχθησαν οι στόχοι;  
Ναι Τελείωσαν!
Και μάλιστα ενάμιση χρόνο νωρίτερα απ’ ότι περιμένανε.
Ήδη τα πρώτα θετικά δείγματα φάνηκαν. Έπονται όμως τα περισσότερα και τα καλύτερα.
Αλλά με σχέδιο, προσεκτικά.
Με οδικό χάρτη, μεθοδικά.
Εδώ ξεκινάει το τρίτο βήμα.
Που βεβαίως χρειάζεται ομαλό πολιτικό περιβάλλον.
Σταθερότητα σε όλα τα επίπεδα, ομόνοια και κοινωνική σύμπνοια.
Από το 2012 μέχρι και σήμερα:
Έκρυψε τίποτα η Κυβέρνηση;
Δεν χρησιμοποίησε τη γλώσσα της αλήθειας ο Πρωθυπουργός; Δείλιασε κανείς από εμάς που τη στηρίζουμε;
Μετρήσαμε το κομματικό κόστος και το προσωπικό συμφέρον;  Κατηγορηματικά όχι.
Εδώ θα θέσω ένα ερώτημα, που εύχομαι να φτάσει στα αυτιά όλων των Ελλήνων:
Θέλουμε αλήθειες από τους πολιτικούς;
Ή θα τις φοβηθούμε όπως το 2009;
Θέλουμε να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή που βρισκόμαστε;
Θέλουμε σιγουριά και σταθερό μέλλον;  
Ή προτιμούμε το ψέμα, τη πλάνη και ανυπόστατες υποσχέσεις;
Θα διαφυλάξουμε ότι έχει επιτευχθεί με κόπο και κόστος; Ή θα προτιμήσουμε τις ψευδαισθήσεις;
Θα ρισκάρουμε τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας;
Είναι η Χώρα μας για πειράματα; Είμαστε για δοκιμές;
Είμαστε για πισωγυρίσματα;
Διότι, ακούγοντας το ΣΥΡΙΖΑ, αυτό αντιλαμβάνεσαι.
«Πάμε στα τυφλά και όπου μας βγάλει.»
Επίσης αντιλαμβάνεσαι , ότι είναι τέτοια η δίψα της για εξουσία, που αδιαφορεί για το τι θα συμβεί στην πατρίδας μας. 
Μόνο αλαζονεία, υπεροψία, μηδενισμός και ισοπέδωση σε όλα.
Δεν βρήκαν ποτέ το πολιτικό σθένος, να στηρίξουν έστω και σε ένα σημείο τη Κυβέρνηση, που επί δυόμιση χρόνια τώρα δίνει καθημερινά μάχες να γυρίσει το τιμόνι της χώρας.  
Ούτε το ρόλο της ως αντιπολίτευση δεν μπορεί να παίξει σωστά και υπεύθυνα.  
Δε λέμε… Να κάνει τη κριτική της σε λάθη. Που έγιναν. Και είναι φυσικό.
Αλλά ήταν όλα λάθη;
Και αν υποθέσουμε ότι ήταν όλα, πως βγαίνουμε στο ξέφωτο;
Πως αυτοί που στοιχημάτιζαν στη πτώχευση της χώρας, παραδέχονται σήμερα, ότι στην Ελλάδα έγινε ένα μικρό θαύμα;
Και εδώ, ο ελληνικός λαός, βγάζει το συμπέρασμα:  
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να επανακάμψουμε.
Τον τρέφει και τον συντηρεί αυτή η κατάσταση.
Η εξήγηση είναι ολοφάνερη:
Την ύπαρξη του, την οφείλει στην κρίση, και σε αυτή βασίζεται.
Τι λόγο ύπαρξης θα έχει τώρα που βγαίνουμε από αυτή;
Τώρα που η Ελλάδα απαγκιστρώνεται από τα μνημόνια. Ξεπερνάει κάθε όριο λογικής.
Υπόσχεται  ασυγκράτητα τα πάντα σε όλους, ελπίζοντας να παρασύρει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Γιατί ξέρει:
ή τώρα ή ποτέ!
Είναι τραγικό,  εμπορεύεται τον πόνο  των Ελλήνων.
Στην κάθε κοινωνική ομάδα, αναλόγως τα προβλήματα που έχει, χαϊδεύει τ’ αυτιά, λέγοντας αυτά που θέλουν να ακούσουν.
Αυτό είναι ο λαϊκισμός!  
Σε όλο του το μεγαλείο!.
Η παροχολογία και οι υποσχέσεις δίδονται είτε από αφέλεια είτε από δόλο.
Εδώ δυστυχώς είναι δόλος.
Διότι γνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ:
Αυτά που λένε, δεν γίνονται, γιατί στη παγκόσμια σκακιέρα δεν είμαστε μόνοι μας.
Έχουμε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
Η δίψα του για εξουσία τον κάνει να δίνει ρεσιτάλ για την πολιτική του ύπαρξη.
Για αυτό καταφεύγει στη διγλωσσία, αναλόγως με το ακροατήριο.
Όσο για τις δημοκρατικές του αντιλήψεις, τώρα που έχασε τελείως το μέτρο, τις έβγαλε στην επιφάνεια.
Παρερμηνεύει εσκεμμένα τα πάντα, ακόμα και τις κινήσεις  του Πρωθυπουργού, όπως έκανε προχθές, παρόλο που ήξερε ότι ο Πρωθυπουργός βρισκόταν σε Σύνοδο Κορυφής υψίστης σημασίας.
Καταστρατηγεί τον δημόσιο διάλογο, διαλέγοντας  τους συνομιλητές του.
Αυτές είναι μάλλον νεωτερίζουσες αριστερές αντιλήψεις.
Μέχρι τώρα ήξερα ότι η Αριστερά είναι ανοικτή στον διάλογο και κατά της λογοκρισίας.
Μήπως είστε αριστεροί α λα καρτ;   
Είμαι πεπεισμένη, ότι στο τέλος της τετραετίας η Κυβέρνηση θα παραδώσει στους Έλληνες πολίτες, μία Χώρα ισχυρή, σε σταθερή τροχιά προόδου, περήφανη, αξιοπρεπή και αξιόπιστη, όπως ταιριάζει στις ιστορικές της καταβολές.
Το βασίζω στα πεπραγμένα της μέχρι σήμερα.
Στους Προεδρολόγους συνιστώ αυτοσυγκράτηση:
Το έργο το έχει ξαναδεί ο λαός το 2009 επί Καραμανλή.
Γνωρίζει την κατάληξη του και που οδηγήθηκε.
Όπως γνωρίζει ότι:
Το δίς εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Στους δύσπιστους και τις Κασσάνδρες  εδώ μέσα, συνιστώ να περιμένουν λίγο.
Θα τους πω την παροιμία που λέμε στη Καρδίτσα:
Σάββατο κοντογιορτή, εδώ κοντά είν’ η Κυριακή…»