Παναγιώτα Βραντζά, Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΑΝΤΖΑ:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα διαχρονικά προβλήματα της εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι γνωστά. Οι άνθρωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας γνωρίζουν πολύ καλά τις δυσκολίες και τις στρεβλώσεις τόσο σε οικονομικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο, στρεβλώσεις που έχουν συσσωρευθεί τις προηγούμενες δεκαετίες λόγω των εφαρμοσμένων πολιτικών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του παλαιοκομματικού κατεστημένου.

Αλλεπάλληλες δήθεν μεταρρυθμίσεις, συντεχνιακές εξυπηρετήσεις κομματικών ημετέρων, «πάρτι» με τα κοινοτικά κονδύλια, που κατασπαταλήθηκαν και σε μεγάλο βαθμό τα έργα τα οποία έγιναν δεν είχαν σχέση με τη δημόσια εκπαίδευση, οδήγησαν ουσιαστικά τη δημόσια εκπαίδευση σε κατάρρευση.

Σε απάντηση αυτών έρχεται σήμερα ένα καινοτόμο νομοσχέδιο που επιχειρεί να βάλει τάξη, υπό το φως και της πρόσφατης νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε επιμέρους ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής.

Συγκεκριμένα, οι εισαγόμενες ρυθμίσεις έρχονται να βελτιώσουν τις διατάξεις του ν.4327/2015 με τις οποίες για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά χρονικά θεσπίστηκε η συμμετοχή των συλλόγων των διδασκόντων στις διαδικασίες επιλογής των διευθυντών των οικείων σχολικών μονάδων.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό το ότι διατηρείται στο πλαίσιο της διαδικασίας επιλογής διευθυντών η διατύπωση γνώμης των συνυπηρετούντων εκπαιδευτικών, όπως αυτή προκύπτει μέσα από την άμεση γνώση των συνθηκών λειτουργίας κάθε σχολικής μονάδας. Η επιλογή αυτή δεν σχετίζεται μόνο με το εκπαιδευτικό έργο του δασκάλου αλλά και με την προσωπικότητά του και με τη γενικότερη συγκρότηση των υποψηφίων. Έτσι έχουμε έναν ισορροπημένο συνδυασμό αξιοκρατικού συστήματος μοριοδότησης, μέσα από την εκτίμηση αντικειμενικών στοιχείων του υπηρεσιακού φακέλου των υποψηφίων και δημοκρατικών διαδικασιών συμμετοχής της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Θα ήθελα όμως στην τοποθέτησή μου να αναφερθώ και στο άρθρο 5 του νομοσχεδίου, που αφορά την ανέγερση του Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα. Άκουσα τις εισηγήσεις όλων των εισηγητών των κομμάτων. Άκουσα και την τοποθέτηση του εισηγητή της Χρυσής Αυγής, ένα μνημείο σκοταδισμού και μισαλλοδοξίας. Ο εισηγητής της Χρυσής Αυγής -και δεν θα προσέξω τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσω- είχε το θράσος να αναφέρει ότι θα βάψουμε τα χέρια μας με αίμα όλοι όσοι ψηφίσουμε σήμερα την ανέγερση του Ισλαμικού Τεμένους. Η Χρυσή Αυγή διώκεται ως εγκληματική οργάνωση. Έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα αθώων ανθρώπων, Ελλήνων και μουσουλμάνων.

Συνεχίζω λοιπόν και λέω ότι με αίσθημα δημοκρατίας ψηφίζουμε σήμερα τις αναγκαίες ρυθμίσεις για την οργάνωση και λειτουργία επιτέλους της διοίκησης του Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα. Ένα σύγχρονο, δημοκρατικό δυτικό κράτος, που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες ενός εκάστου, οφείλει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στο πάγιο αίτημα των θρησκευτικών μειονοτήτων να καλύπτουν με ανθρώπινο, αξιοπρεπές και πολιτισμένο τρόπο τις λατρευτικές τους ανάγκες.

Για τον ίδιο λόγο πρόσφατα -το ανέφερε και ο Υπουργός- αρκετοί Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνυπογράψαμε ερώτημα το οποίο απευθύνουμε στον Υπουργό Παιδείας και στον Υπουργό Εσωτερικών, αναφορικά με τη δημιουργία του μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αθήνα. Είναι προφανές ότι πέραν της διατήρησης των καλών διεθνών σχέσεων, κυρίως με τα αραβικά κράτη, οφείλουμε να σεβόμαστε την ισότιμη και ελεύθερη πρόσβαση όλων των πιστών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και δόγματος, στο πεδίο άσκησης των λατρευτικών τους καθηκόντων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποια στιγμή σε αυτήν τη χώρα θα πρέπει να ξεφύγουμε από την εύκολη, επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων και να αναζητήσουμε τα πραγματικά αίτια των γεγονότων. Το πρόσφατο τραγικό, τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ από ένα εικοσιδυάχρονο παιδί μεταναστών που αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, παίρνοντας μαζί του όσο πιο πολλά άλλα παιδιά μπορούσε, δεν στηρίζεται στις αρχές καμιάς θρησκείας αλλά και καμιάς λογικής.

Οι συνθήκες που μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά, τα βιώματα, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ανέχεια σε πολλές περιπτώσεις είναι οι παράγοντες εκείνοι που τα κάνουν ευάλωτα θύματα αυτών που χρησιμοποιούν τις θρησκείες, το «όπιο του λαού» όπως είπε ο Μαρξ, για την επίτευξη των δικών τους ιδιοτελών στόχων και συμφερόντων.

Σε μια εποχή όπου η γνώση βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα από ποτέ για την ανθρωπότητα και η πληροφορία είναι διαθέσιμη παντού και προσβάσιμη από τους περισσότερους στον κόσμο, πραγματικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τον κάθε λογής θρησκευτικό φανατισμό, από την ακραία τρομοκρατία των τζιχαντιστών μέχρι την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους σε λείψανα.

Η υποκρισία είναι παντού. Ποιος από εμάς δεν γνωρίζει περιπτώσεις «ευυπόληπτων» μελών της κοινωνίας μας, που ενώ είναι κοινό μυστικό ότι δεν διάγουν «χριστιανικό βίο», κάθε Κυριακή βρίσκονται πρώτοι στις εκκλησίες; Ειρήσθω εν παρόδω, το φαινόμενο είναι πολύ συχνό στις προεκλογικές περιόδους, προς άγραν ψήφων φυσικά και όχι από θρησκευτικό συναίσθημα.

Ο ρόλος μιας συντεταγμένης και σοβαρής πολιτείας δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στις αρχές της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, προσπαθώντας να αμβλύνει αντί να οξύνει τα μίση, τα πάθη και τις ακρότητες του σκοταδισμού που, δυστυχώς, υπάρχουν και σήμερα και να συμβάλλει στη δημιουργία κοινωνιών με σεβασμό στον άνθρωπο.

Βεβαίως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας αλλά και τις γεωπολιτικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην ευρύτερη περιοχή, με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο θέτουμε ταυτοχρόνως θεσμικά εμπόδια σε κάθε είδους θρησκευτικό φανατισμό ή μισαλλόδοξη προοπτική, δεδομένου ότι το νομικό πρόσωπο του Τεμένους στην Αθήνα θα τελεί κατ’ ουσίαν υπό τον απόλυτο έλεγχο της ελληνικής πολιτείας, μιας ώριμης ελληνικής πολιτείας η οποία σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών της χωρίς αποκλεισμούς με βάση το χρώμα, το δόγμα ή τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός.

Ευχαριστώ.