ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙ «ΔΙΚΑΙΗΣ» ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Η Τ.Ε. Καρδίτσας του ΚΚΕ απευθύνεται στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που ενώ παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, δεν τον καρπώνονται και είναι τα μόνιμα θύματα των αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων διαρκείας.

Και στο νομό μας,  στα πλαίσια ενός ακόμη «αναπτυξιακού συνεδρίου» που θα γίνει στη Λάρισα, η Κυβέρνηση δραστηριοποιεί  όλο το μηχανισμό της, βουλευτές και υπουργούς,  σε αγαστή συνεργασία με τοπικούς και θεσμικούς παράγοντες (δημάρχους-περιφέρεια κλπ), στήνει ουσιαστικά μια ακόμη φιέστα,   για να μοιράσει τις γνωστές αυταπάτες περί «δίκαιης» ανάπτυξης.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση ήταν και η επίσκεψη του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης στο νομό μας που στις δηλώσεις του νόμιζε ότι απευθύνεται σε λωτοφάγους! Κοροϊδεύουν ασύστολα τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους, καθώς και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Δυσκολεύονται κυριολεκττικά να επιβιώσουν, αφού βιώνουν καθημερινά τη δυσβάσταχτη φορολογία, τις αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, τα κάθε λογής χαράτσια, τις μειώσεις στις επιδοτήσεις, την απληρωσιά, τις χαμηλές ή «ανοιχτές» τιμές, τις ζημιές στην παραγωγή χωρίς ουσιαστική κάλυψη, το αυξημένο κόστος παραγωγής, με δεδομένη την ανεργία που «σπάει κόκκαλα» και στο νομό μας. Ταυτόχρονα νέα μέτρα έρχονται σταδιακά προς εφαρμογή, όπως η μείωση του αφορολόγητου ορίου,  οι ασφαλιστικές εισφορές που δεν θα προσμετρούνται ως έξοδα, το περιβαλλοντικό τέλος στο νερό, η αύξηση ΕΝΦΙΑ στα χωράφια κλπ.

Μιλάνε για ανάπτυξη, αλλά το ζήτημα είναι:για ποιον; Μα φυσικά για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζών, των μεγαλοπαραγωγών, σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο. Άλλωστε, το ομολόγησε, όσο πιο κυνικά μπορούσε, ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ στην προχθεσινή του επίσκεψη στο νομό, πως η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς δεν επιτρέπει παρεμβάσεις στις «ανοιχτές» και χαμηλές τιμές.

Στην πραγματικότητα, ενώ η περιοχή μας διαθέτει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, καθώς και πρώτων υλών για την βιομηχανία, υπάρχει στασιμότητα στην ανάπτυξή της, που βαθαίνει ακόμα περισσότερο από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ε.Ε..  

Με τεράστιο εισαγωγικό κόστος σε κτηνοτροφικά προϊόντα, παρ’ όλες τις δυνατότητες του τόπου μας, με τους φτωχούς κτηνοτρόφους να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνεται η κτηνοτροφική παραγωγή σε όλο και λιγότερα χέρια, αφού υπάρχουν χαμηλές τιμές τόσο στο γάλα όσο και στο κρέας ενώ αντίστοιχα είναι υψηλό το κόστος παραγωγής. Με συρρίκνωση της καπνοκαλλιέργειας και της τευτλοκαλλιέργειας και αντίστοιχα καταστροφή των εργοστασίων. Δυναμικές καλλιέργειες, όπως το βαμβάκι, το σιτάρι και το καλαμπόκι δεν είναι πλέον βιώσιμες για τη μικρομεσαία αγροτιά. Με τα μεροκάματα και τους μισθούς των εργαζομένων να κατρακυλούν, ενώ από την άλλη μεριά τα τρόφιμα φτάνουν στη λαϊκή κατανάλωση σε τιμές πολύ υψηλότερες, αυξάνοντας την κερδοφορία των εμποροβιομηχάνων, σε βάρος του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων.

Ακόμα και το τελευταίο νομοσχέδιο του Υπουργείου  Αγροτικής Ανάπτυξης, με τίτλο «διακίνηση και εμπορία νωπών και ευαλλοίωτων αγροτικών προϊόντων …», μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να χαρακτηριστεί απέναντι στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους, γιατί βασικό μέλημά του είναι να στηρίξει την κερδοφορία των μονοπωλίων και να ρυθμίσει ορισμένες αντιθέσεις τμημάτων του κεφαλαίου που δραστηριοποιούνται σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής, διανομής και εμπορίας νωπών και ευαλλοίωτων τροφίμων, αποκρύβοντας πως η πρωτογενής παραγωγή (αν και το ομολόγησε ο Υπουργός προχτές), μέσα στο σημερινό σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, καθορίζεται και υποτάσσεται στις σχέσεις που συμφέρουν τον μεγαλέμπορο, τον βιομήχανο, τις τράπεζες, δηλαδή από τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Παράλληλα, μέσα από τα αναπτυξιακά προγράμματα και τα σχέδια βελτίωσης που προπαγανδίζουν, πως απευθύνονται στους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους, σπέρνουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, αφού θα καταλήξουν σε μεγαλοαγρότες και επιχειρήσεις που δρουν στον αγροτικό τομέα.

Σήμερα υπάρχει πείρα, μπορούν να βγουν συμπεράσματα, τι κρύβεται πίσω από τη «δίκαιη» ανάπτυξη και τους «εθνικούς» στόχους που προβάλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχνεται «μανούλα» στο να είναι ο καλύτερος πλασιέ της αντιλαϊκής πολιτικής και της ενίσχυσης του κεφάλαιο και να σπέρνει την αναμονή, την απογοήτευση και ψευδαισθήσεις στα λαϊκά στρώματα. Είναι πρόκληση, αλλά και πολύ επικίνδυνη για το λαό η τακτική αυτή, γιατί από τη μια, προσπαθεί να κρύψει πως τα μέτρα που ψήφισαν όλοι τους, αλλά κι αυτά που έρχονται, θα εφαρμοστούν στο ακέραιο, ενώ από την άλλη, προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας, πως όλα αυτά είναι δήθεν προσωρινά, αρκεί να είμαστε προσηλωμένοι στον «εθνικό στόχο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης που ευαγγελίζονται.

Στην περιοχή μας είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου, που χρόνια καρκινοβατεί και εκφράζει και πλευρές της αντιπαράθεσης τμημάτων της αστικής τάξης. Όπως και να ’χει, η κυβερνητική κοροϊδία συνεχίζεται, αφού η θέση της είναι ότι το τεράστιο υδατικό έλλειμμα θα καλυφθεί από μικροέργα, αναγκαία μεν, αλλά που δεν αποτελούν τη λύση για την άρδευση, την ύδρευση, την προστασία του περιβάλλοντος, για την αποτροπή της ερημοποίησης. Ενώ δεν προχωράνε εδώ και χρόνια τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας καθώς και η προέκταση του κλειστού κυκλώματος στο Σμόκοβο, αντίστοιχα της λίμνης Πλαστήρα.

Συνεπώς όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι δεν είναι, ούτε τυχαία, ούτε συγκυριακά. Η αιτία τους βρίσκεται στην καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής, ενώ η ΚΑΠ που με συνέπεια εφαρμόζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, λειτουργεί ως εργαλείο, όπως και τα μέτρα που ψηφίζουν, για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση γης και παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και μονοπωλιακών ομίλων και έχει σαν αποτέλεσμα το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.

Η λύση στα σημερινά αδιέξοδα βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης μέσα από τους Αγροτικούς συλλόγους, την Ομοσπονδία τους και την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, στο οργανωμένο αγωνιστικό κίνημα που παλεύει στους δρόμους του αγώνα, ενάντια στην πολιτική ξεκληρίσματος της Ε.Ε. και των ελληνικών κυβερνήσεων που συμφωνούν και την εφαρμόζουν. Ένας τέτοιος αγώνας για να έχει αποτελεσματικότητα και προοπτική προϋποθέτει συσπειρώσεις και μαζικότητα, σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία με τους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Το ΚΚΕ στέκεται πάντα στο πλευρό των μικρομεσαίων αγροτών, υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματά τους, που αφορούν στην ίδια την επιβίωσή τους και δίνει προοπτική για το μέλλον τους, με την πρότασή του για μια συνολικά και ριζικά διαφορετική οργάνωση της παραγωγής. Απέναντι στον αφανισμό τους υπάρχει διέξοδος: Η συμπόρευση με το ΚΚΕ, για ν' ανοίξει ο δρόμος ώστε να φύγουν οι καπιταλιστές από τη μέση στην οικονομία. Ο δρόμος με λαϊκή, εργατική εξουσία. Με κοινωνικοποίηση της γης και παραγωγής, με παραγωγικούς συνεταιρισμούς ενταγμένους στην κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένη οικονομία, με κρατικό εμπόριο, με κρατικές υποδομές προστασίας από φυσικές καταστροφές. Τότε μόνο μπορεί να γίνουν κατορθωτά η ρήξη με την ΚΑΠ και η αποδέσμευση από την ΕΕ προς όφελος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, όλου του λαού.