'4ο Περιφερειακό Συνέδριο Στη Θεσσαλία', άρθρο της Χρυσούλας Κατσαβριά – Σιωροπούλου

Παραγωγική Ανασυγκρότηση – Δίκαιη Ανάπτυξη

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή οι εργασίες του 4oυ   Περιφερειακού Συνεδρίου για τη παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη ανάπτυξη στη Λάρισα. Με δεδομένες τις ανάγκες της Περιφέρειάς μας και των πολιτών, τις προοπτικές που έχει ανοίξει για το μέλλον η κυβερνητική μας παρουσία και δράση καθώς και η πρόθεσή μας να σφραγίσουμε τις εξελίξεις με σύγχρονο, προοδευτικό και αποτελεσματικό τρόπο, θεωρούμε ορόσημο για την περιοχή της Θεσσαλίας, τις εργασίες του Συνεδρίου. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα νέο Αναπτυξιακό Κίνημα προς την κατεύθυνση της Δίκαιης Ανάπτυξης.

Σκοπός του Συνεδρίου ήταν η αναπτυξιακή στρατηγική να αποτελέσει προϊόν συνδιαμόρφωσης και όχι σχέδιο αποφασισμένο «εκ των άνω», χωρίς την πολύτιμη τεχνογνωσία και εμπειρία εκείνων που θα κληθούν να την εφαρμόσουν. Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται κοντά σε μία νέα πιο υγιή ισορροπία, με αρκετά πλεονεκτήματα που μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη.

Στο Συνέδριο συζητήθηκαν θέματα όπως, Υποδομές – Ενέργεια – Περιβάλλον, Κοινωνικό Κράτος – Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια, Οικονομική Ανάπτυξη – Εργαλεία Χρηματοδότησης – Αγροτική Πολιτική – Τουρισμός.

Δίκαιη ανάπτυξη προς όφελος της κοινωνίας των πολλών

Τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε στην Ελλάδα μια ιστορικών διαστάσεων οικονομική καταστροφή τόσο σε όρους δυνητικής παραγωγής, όσο και σε όρους απώλειας υλικού και ανθρώπινου δυναμικού.  Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρξει “ανασυγκρότηση”, αναδιάταξη δηλαδή των παραγωγικών δυνάμεων και όσων εμπλέκονται στην παραγωγική διαδικασία, αλλά πώς θα γίνει η ανασυγκρότηση, από ποιούς, με ποιούς όρους και με ποιό σκοπό.  Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η έξοδος από την κρίση είναι αδύνατη χωρίς τους όρους της κοινωνίας και χωρίς την ενεργή εμπλοκή της. Οι αναπτυξιακές πρωτοβουλίες θα πρέπει να αποτελέσουν κτήμα της κοινωνίας γι’ αυτό και επιδιώχθηκε η πλατιά συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων και ενδιαφερόμενων φορέων και πολιτών. Η χώρα πρέπει να βρει νέο βηματισμό. Αυτή είναι μία ειλικρινής διατύπωση και αυτό επιχείρησε να κάνει αυτό το συνέδριο. Να συζητήσει σε βάθος τα προβλήματα, να αναδείξει προτάσεις, να προτείνει καινοτόμες δραστηριότητες, τελικά να επιλέξει ένα σχέδιο που να είναι βιώσιμο και δίκαιο για την ανάπτυξη της περιοχής για τα επόμενα χρόνια. Η κρίση δεν είναι μόνο κρίση χρέους αλλά και δομική και αφορά το σύνολο της οικονομίας. Χρειαζόμαστε μια πυξίδα για να κινηθούμε συντεταγμένα, ανεξαρτήτως πολιτικών διαφορών.

Η Περιφερειακή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα επιλέξουν πλέον μία κατεύθυνση - έναν οδικό χάρτη ώστε την επόμενη πενταετία να μη κοιτάμε τι θα κάνει ο επόμενος δήμαρχος ή περιφερειάρχης, θα υπάρχει ήδη ένα πρόγραμμα το οποίο θα υλοποιείται. Αυτή η αλλαγή αντίληψης θα είναι ένα τεράστιο κέρδος για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Πρέπει να δημιουργήσουμε μία άλλη προοπτική για το μέλλον της περιοχής μας. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση της κυβέρνησης, μέσα από το διάλογο να επιχειρήσει την υπέρβαση. Πρέπει να τελειώνουμε με τη διαχείριση και τις σκοπιμότητες.  Η καθολική αποδοχή αυτής της διαδικασίας του Συνεδρίου, από την Αυτοδιοίκηση, από φορείς και πολίτες, δείχνει πως στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας εκφράζεται η κοινή αγωνία για το μέλλον της περιοχής μας, γεγονός που πρέπει να συμμεριστεί και να συναινέσει όλος ο πολιτικός κόσμος του τόπου έτσι ώστε να αποφύγουμε την καταστροφολογία και την άγονη αντιπαράθεση.   

Χρειαζόμαστε μια καινούρια στρατηγική μέσα από την οποία θα απαντηθεί το ερώτημα τι θα παράγουμε ως κοινωνία. Η πολιτική ριζικής ανασυγκρότησης οφείλει να εντοπίσει τους τομείς παραγωγικής δραστηριότητας που είναι σε θέση να αποτελέσουν πόλους ανάπτυξης  ή εστίες συγκριτικού πλεονεκτήματος για τον τόπο μας. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας απαιτεί να εγκαταλειφθεί το παραδοσιακό και αποτυχημένο πρότυπο της ενίσχυσης της «επιχειρηματικότητας» που βασιζόταν στη φτηνή εργασία και στην επιδότηση των επιχειρήσεων από εθνικούς ή ευρωπαϊκούς δημόσιους πόρους, που απέφευγε τη δημιουργία μηχανισμών που θα επιφέρουν εσωτερικό απόθεμα γνώσης, που υποβίβαζε το ρόλο της εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να στραφούμε από τους μύθους της αγοράς σε μια άλλη προσέγγιση, βασισμένη σε δημόσιες στρατηγικές και δημόσιες πολιτικές που αποφασίζονται μέσω διαδικασιών δημοκρατικού σχεδιασμού σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκφράσει μέσα από τα προγράμματά του και υλοποιεί ως Κυβέρνηση ένα πρωτόγνωρο, διαφορετικό τρόπο επεξεργασίας του εθνικού σχεδίου της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας. Αφήνει πίσω του το παρωχημένο συγκεντρωτικό μοντέλο του πελατειακού κράτους που μας έφερε στην κρίση και τα μνημόνια και προχωρά σε έναν ανοιχτό διάλογο με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, φορείς, πανεπιστήμια, συλλογικότητες και με μεμονωμένα άτομα. Έτσι συνδιαμορφώνει με την κοινωνία ένα μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ανθρωποκεντρικής, δίκαιης και οικολογικής ανάπτυξης με σκοπό να αναδείξει τις ανάγκες και τα πλεονεκτήματα των Περιφερειών. Ο στόχος της ανάπτυξης δεν αφορά μόνο κάποιες κοινωνικές ομάδες, κάποιες περιφέρειες, κάποια συμφέροντα, κάποια κόμματα ή την κυβέρνηση. Αφορά στην ίδια την ύπαρξη της πατρίδας μας. Αφορά στην εθνική μας κυριαρχία, στην ευημερία του λαού μας, στο μέλλον των νέων ανθρώπων, στο αύριο των παιδιών μας…