Αθλητικά - 2 μήνες 1 εβδομάδα πιο πριν
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Υποβλήθηκε στις Τετ, 20/03/2013 - 11:40.
Εκτυπώσιμη μορφή
ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
Όταν προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου εκτόξευε αυτή τη φράση εννοούσε τα δικά μας λεφτά. Τους μισθούς, τις συντάξεις, τα χαράτσια στα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Ταυτόχρονα: χάνονται στικάκια και cds, διαλύεται ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, επιχειρείται να περάσει από τη Βουλή, κρυφά, χαριστική ρύθμιση για τους μεγαλοφοροφυγάδες (σε λίστες ή μη) και τελικά επιβεβαιώνεται η άποψη ότι η φοροδιαφυγή του πλούτου είναι επιλογή των πολιτικών ηγεσιών διαχρονικά.
Πολλοί λένε, με ιδεολογική, εκ δεξιών, προκατάληψη αλλά πάντως καλοπροαίρετα ότι θα διώξουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία αν την φορολογήσουμε. Καταρχάς, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, αυτή τη στιγμή, χωρίς να είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, φεύγουν ακόμα και πολυεθνικές από την χώρα μολονότι οι φορολογικοί συντελεστές είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Αλλά κυρίως, πρέπει να θυμίσουμε ότι, ιδιαίτερα μετά το 1990, ο (και κρατικοδίαιτος) ιδιωτικός τομέας έχει πριμοδοτηθεί ιδιαίτερα από το ελληνικό κράτος. Οι δηλώσεις μνημονιακών πολιτικών περί «σοβιετικής δημοκρατίας» είναι τουλάχιστον γραφικές και κρύβουν τη μεγάλη αλήθεια: ότι όλα αυτά τα χρόνια της ανάπτυξης, στην Ελλάδα, έγινε τεράστια αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων. Ας αναφέρουμε ενδεικτικά:
- την χαλαρότητα στη συλλογή των φόρων, τη μαζική εισφοροδιαφυγή, τη «νόμιμη φοροδιαφυγή» από 900.000 ιδιωτικές επιχειρήσεις (Σταθάκης, 2010)
- τη ραγδαία ιδιωτικοποίηση των ελληνικών τραπεζών των οποίων η συνολική προστιθέμενη αξία βρισκόταν στα επίπεδα του γερμανικού τραπεζικού τομέα το 2009 (Λάσκος & Τσακαλώτος 2012). Να θυμίσουμε τα 200 δις που έχουν πάρει, σε διάφορες μορφές, οι ελληνικές τράπεζες τα τελευταία 5 χρόνια και επιβαρύνουν βάναυσα το χρέος και το λαό αυτής της χώρας, προερχόμενα από τον τοκογλυφικό δανεισμό της Τρόικας
- τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις «φιλέτων» του δημοσίου (από την ΑΓΕΤ μέχρι τον ΟΤΕ) αλλά και την ανάληψη, από το κράτος χρεών των μεγάλων επιχειρήσεων,
- τη φθηνή, απροστάτευτη εργασία και τη μεγιστοποίηση των περιθωρίων κέρδους,
- τις επιχειρήσεις που πήραν κρατική επιχορήγηση επί Καραμανλή και έφυγαν για τα Βαλκάνια (τώρα φεύγουν λόγω ελαχιστοποίησης της εγχώριας ζήτησης).
- ότι οι φόροι δεν ξεπερνούν το 15% των φορολογικών εσόδων των επιχειρήσεων, ενώ οι φόροι της εργασίας πλησιάζουν το 50% την ίδια ώρα που στην Ευρωζώνη οι φόροι επί του κεφαλαίου αποτελούν το 20% των εσόδων και οι φόροι επί της εργασίας και της κατανάλωσης το 40%. Η δε φορολόγηση των επιχειρήσεων έχει μειωθεί από το 2000 έως το ‘10 (Eurostat) 4 δις ετησίως με το πιο περίπλοκο σύστημα φοροασυλίας των πλουσίων στην Ευρώπη.
- ότι ο ελληνικός εφοπλιστικός τομέας κατέχει το 16% της χωρητικότητας του παγκόσμιου στόλου και το 40% του ευρωπαϊκού και καταβάλλει φόρους της τάξης των 50 εκατ ετησίως με δεκάδες φορο-απαλλαγές.
Λεφτά, λοιπόν, όντως υπάρχουν και είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Και μέρος αυτών των χρημάτων, ως δημόσια έσοδα πια, απαιτείται να αποδοθεί για την χρηματοδότηση ενός προγράμματος δημοσιών επενδύσεων, ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της χώρας. Ας δούμε τι πραγματικά λέει και τι θα κάνει, για την απόκτηση αυτών των εσόδων, ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ:
* Δημιουργία πλήρους εικόνας κάθε περιουσιακού στοιχείου. Στο Περιουσιολόγιο θα καταγράφεται η αξία της ακίνητης και κινητής περιουσίας στο εσωτερικό και εξωτερικό (ακίνητα, τραπ. λογαριασμοί, χρηματοπιστωτικά προϊόντα, προγράμματα σε ασφαλιστικές, αυτοκίνητα, οικόπεδα, αγρούς, σκάφη αναψυχής, ιδ. αεροπλάνα κ.λπ.).
* Προοδευτική αύξηση του συντελεστή φορολογίας για τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
* Θέσπιση Φόρου Μεγάλης Περιουσίας με αφορολόγητο 300.000 ευρώ
* Φορολόγηση όλων των διανεμόμενων μερισμάτων, στην κλίμακα φορολογίας φυσικών προσώπων.
* Δραστική αναμόρφωση του πλαισίου για τις συναλλαγές με off shore εταιρείες, σε χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς κτλ. καθώς και για τις ενδο-ομιλικές συναλλαγές των πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Η ευρωπαϊκή οικονομική ιστορία έχει δείξει ότι όσο περισσότερη η φορολογική δικαιοσύνη τόσο υψηλότερα τα έσοδα και όσο λιγότερη (όπως τώρα) τόσο λιγότερα τα έσοδα. Το ερώτημα, όμως μπορεί να παραμένει: «δεν θα φύγει η ιδιωτική πρωτοβουλία με αυτή τη φορολογία»; Η απάντηση είναι πως το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι ότι θα φτιάξουμε ένα φορολογικό σύστημα σταθερό, θα έχει διάρκεια και θα είναι δίκαιο. Εάν η επιχείρηση θέλει να γίνει off shore και να πάει σε φορολογικό παράδεισο, δεν μπορείς να τη σταματήσεις, αυτή τη στιγμή. Ένα μεγάλο μέρος, όμως, δεν θα το κάνει γιατί είναι «δεμένο» με την ελληνική οικονομία. Όσο για τους Έλληνες εφοπλιστές η χρήση της σημαίας μας τους είναι εξαιρετικά ωφέλιμη ενώ οι ίδιοι διατηρούν τεράστια συμφέροντα στην ελληνική επικράτεια: πετροχημικά, τράπεζες, μεταφορές και τουρισμός.
συντονιστής ΝΕ Καρδίτσας, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚ
Όταν προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου εκτόξευε αυτή τη φράση εννοούσε τα δικά μας λεφτά. Τους μισθούς, τις συντάξεις, τα χαράτσια στα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Ταυτόχρονα: χάνονται στικάκια και cds, διαλύεται ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, επιχειρείται να περάσει από τη Βουλή, κρυφά, χαριστική ρύθμιση για τους μεγαλοφοροφυγάδες (σε λίστες ή μη) και τελικά επιβεβαιώνεται η άποψη ότι η φοροδιαφυγή του πλούτου είναι επιλογή των πολιτικών ηγεσιών διαχρονικά.
Πολλοί λένε, με ιδεολογική, εκ δεξιών, προκατάληψη αλλά πάντως καλοπροαίρετα ότι θα διώξουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία αν την φορολογήσουμε. Καταρχάς, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, αυτή τη στιγμή, χωρίς να είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, φεύγουν ακόμα και πολυεθνικές από την χώρα μολονότι οι φορολογικοί συντελεστές είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Αλλά κυρίως, πρέπει να θυμίσουμε ότι, ιδιαίτερα μετά το 1990, ο (και κρατικοδίαιτος) ιδιωτικός τομέας έχει πριμοδοτηθεί ιδιαίτερα από το ελληνικό κράτος. Οι δηλώσεις μνημονιακών πολιτικών περί «σοβιετικής δημοκρατίας» είναι τουλάχιστον γραφικές και κρύβουν τη μεγάλη αλήθεια: ότι όλα αυτά τα χρόνια της ανάπτυξης, στην Ελλάδα, έγινε τεράστια αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων. Ας αναφέρουμε ενδεικτικά:
- την χαλαρότητα στη συλλογή των φόρων, τη μαζική εισφοροδιαφυγή, τη «νόμιμη φοροδιαφυγή» από 900.000 ιδιωτικές επιχειρήσεις (Σταθάκης, 2010)
- τη ραγδαία ιδιωτικοποίηση των ελληνικών τραπεζών των οποίων η συνολική προστιθέμενη αξία βρισκόταν στα επίπεδα του γερμανικού τραπεζικού τομέα το 2009 (Λάσκος & Τσακαλώτος 2012). Να θυμίσουμε τα 200 δις που έχουν πάρει, σε διάφορες μορφές, οι ελληνικές τράπεζες τα τελευταία 5 χρόνια και επιβαρύνουν βάναυσα το χρέος και το λαό αυτής της χώρας, προερχόμενα από τον τοκογλυφικό δανεισμό της Τρόικας
- τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις «φιλέτων» του δημοσίου (από την ΑΓΕΤ μέχρι τον ΟΤΕ) αλλά και την ανάληψη, από το κράτος χρεών των μεγάλων επιχειρήσεων,
- τη φθηνή, απροστάτευτη εργασία και τη μεγιστοποίηση των περιθωρίων κέρδους,
- τις επιχειρήσεις που πήραν κρατική επιχορήγηση επί Καραμανλή και έφυγαν για τα Βαλκάνια (τώρα φεύγουν λόγω ελαχιστοποίησης της εγχώριας ζήτησης).
- ότι οι φόροι δεν ξεπερνούν το 15% των φορολογικών εσόδων των επιχειρήσεων, ενώ οι φόροι της εργασίας πλησιάζουν το 50% την ίδια ώρα που στην Ευρωζώνη οι φόροι επί του κεφαλαίου αποτελούν το 20% των εσόδων και οι φόροι επί της εργασίας και της κατανάλωσης το 40%. Η δε φορολόγηση των επιχειρήσεων έχει μειωθεί από το 2000 έως το ‘10 (Eurostat) 4 δις ετησίως με το πιο περίπλοκο σύστημα φοροασυλίας των πλουσίων στην Ευρώπη.
- ότι ο ελληνικός εφοπλιστικός τομέας κατέχει το 16% της χωρητικότητας του παγκόσμιου στόλου και το 40% του ευρωπαϊκού και καταβάλλει φόρους της τάξης των 50 εκατ ετησίως με δεκάδες φορο-απαλλαγές.
Λεφτά, λοιπόν, όντως υπάρχουν και είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Και μέρος αυτών των χρημάτων, ως δημόσια έσοδα πια, απαιτείται να αποδοθεί για την χρηματοδότηση ενός προγράμματος δημοσιών επενδύσεων, ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της χώρας. Ας δούμε τι πραγματικά λέει και τι θα κάνει, για την απόκτηση αυτών των εσόδων, ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ:
* Δημιουργία πλήρους εικόνας κάθε περιουσιακού στοιχείου. Στο Περιουσιολόγιο θα καταγράφεται η αξία της ακίνητης και κινητής περιουσίας στο εσωτερικό και εξωτερικό (ακίνητα, τραπ. λογαριασμοί, χρηματοπιστωτικά προϊόντα, προγράμματα σε ασφαλιστικές, αυτοκίνητα, οικόπεδα, αγρούς, σκάφη αναψυχής, ιδ. αεροπλάνα κ.λπ.).
* Προοδευτική αύξηση του συντελεστή φορολογίας για τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
* Θέσπιση Φόρου Μεγάλης Περιουσίας με αφορολόγητο 300.000 ευρώ
* Φορολόγηση όλων των διανεμόμενων μερισμάτων, στην κλίμακα φορολογίας φυσικών προσώπων.
* Δραστική αναμόρφωση του πλαισίου για τις συναλλαγές με off shore εταιρείες, σε χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς κτλ. καθώς και για τις ενδο-ομιλικές συναλλαγές των πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Η ευρωπαϊκή οικονομική ιστορία έχει δείξει ότι όσο περισσότερη η φορολογική δικαιοσύνη τόσο υψηλότερα τα έσοδα και όσο λιγότερη (όπως τώρα) τόσο λιγότερα τα έσοδα. Το ερώτημα, όμως μπορεί να παραμένει: «δεν θα φύγει η ιδιωτική πρωτοβουλία με αυτή τη φορολογία»; Η απάντηση είναι πως το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι ότι θα φτιάξουμε ένα φορολογικό σύστημα σταθερό, θα έχει διάρκεια και θα είναι δίκαιο. Εάν η επιχείρηση θέλει να γίνει off shore και να πάει σε φορολογικό παράδεισο, δεν μπορείς να τη σταματήσεις, αυτή τη στιγμή. Ένα μεγάλο μέρος, όμως, δεν θα το κάνει γιατί είναι «δεμένο» με την ελληνική οικονομία. Όσο για τους Έλληνες εφοπλιστές η χρήση της σημαίας μας τους είναι εξαιρετικά ωφέλιμη ενώ οι ίδιοι διατηρούν τεράστια συμφέροντα στην ελληνική επικράτεια: πετροχημικά, τράπεζες, μεταφορές και τουρισμός.
συντονιστής ΝΕ Καρδίτσας, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚ
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
