ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΕΔ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΜΟΥΖΑΚΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑΣ

Γ. Κωτσός: Κίνητρα τώρα στους ανθρώπους της υπαίθρου για μαζική δράση στον αγροδιατροφικό τομέα  

Το περασμένο Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018, η ΠΕΔ Θεσσαλίας διοργάνωσε μια ημερίδα στην Ελασσόνα για την στήριξη της κτηνοτροφίας και των προϊόντων που παράγονται στον τόπο μας.

Σκοπός αυτής της εκδήλωσης, αλλά και άλλων σχετικών που θα πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα σε ολόκληρη την περιφέρειά μας, είναι να αναδείξουμε τα πολύ σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η περιοχή μας στον συγκεκριμένο τομέα και την ανάγκη πλήρους αξιοποίησής τους από το κεντρικό κράτος, προς όφελος των τοπικών κοινωνιών και του στόχου ανάπτυξης της χώρας μας.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα, δεν έχουν γίνει μεγάλα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, κι’ αυτό οφείλεται στην ελλιπή ενημέρωση και εκπαίδευση των ανθρώπων που ασχολούνται με την κτηνοτροφία, αλλά κυρίως στην έλλειψη οργανωμένου σχεδίου από το καθ’ ύλη αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που θα καθορίζει σαφείς κατευθύνσεις επιχειρησιακών δράσεων, τα κίνητρα και το πλαίσιο ενίσχυσής τους, χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. 

Ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, δεν είναι ακόμη όμως πολύ αργά για να ξεκινήσουμε στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Θεσσαλία, μια καινούργια προσπάθεια ώστε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος, κάνοντας ορθολογική και στοχευμένη χρήση των χρηματοδοτικών εργαλείων που παρέχει το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης του ΕΣΠΑ 2014 – 2020.

Αρκεί μονάχα να ενεργοποιήσουμε στο έπακρο τις αδρανείς μέχρι σήμερα παραγωγικές δυνάμεις μας κι’ αυτή πιστεύω πως θα πρέπει να είναι στο μέλλον βασική επιδίωξητων αιρετών της αυτοδιοίκησης από οποιοδήποτε αξίωμα κατέχουμε.

Ο πρωτογενής τομέας και ιδιαίτερα η  κτηνοτροφία είναι ένας από τους κυρίαρχους πυλώνες παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας μας που λειτουργεί καθοριστικά στην διαμόρφωση της οικονομικής δραστηριότητας στην ύπαιθρο. 

Εκείνο που κάνει την κτηνοτροφία ακόμη πιο σημαντική για την οικονομία της χώρας μας είναι το τεράστιο έλλειμμα κρέατος και γάλακτος ως πρώτη ύλη, για τη σύσταση βιοτεχνικών και βιομηχανικών πυρήνων παραγωγής κτηνοτροφικών προϊόντων και παραδοσιακών τροφίμων.

Οι μόνοι που μπορούν να καλύψουν αυτό το έλλειμμα είναι οι άνθρωποι που ζουν στην ύπαιθρο και οι γόνοι τους εφόσον εμπλακούν συστηματιικά στην παραγωγική διαδικασία.

Όμως τέτοιο εγχώριο επιχειρηματικό ρεύμα σήμερα δεν υπάρχει, διότι το κόστος παραγωγής είναι υψηλότατο και τα ισχύοντα κίνητρα είναι ανεπαρκή σε σχέση με την βαριά φορολογία, την ακρίβεια και τους χρηματοπιστωτικούς περιορισμούς στην αγορά.

Πώς λοιπόν μπορούν να μεταβληθούν τα υφιστάμενα αρνητικά δεδομένα και να χαραχτεί μια νέα ελπιδοφόρα πορεία για το μέλλον; 

Πρωταρχικά χρειάζεται άμεσα ριζική αλλαγή της οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής σε ότι αφορά τον αγροδιατροφικό τομέα, με χαλάρωση των πολύ σφιχτών χρηματοδοτικών πλαισίων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και επίτευξη μιας συμφωνίας κράτους – τραπεζών για την διάθεση δανειακών «εργαλείων» με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής, προς στήριξη ιδιωτικών επενδύσεων.

Θεωρώ μάλιστα πως θα βγούμε ιδιαίτερα κερδισμένοι εάν εμείς στη Θεσσαλία με τον απέραντο κάμπο και τα πολλά βουνά, δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στην παραγωγή βοοειδών και στην εκτατική αιγοπροβατοτροφία, αξιοποιώντας την παρασκευή προϊόντων με βάση το επώνυμο τοπικό γάλα που προσελκύει ολοένα και περισσότερους καταναλωτές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Πιστεύω πραγματικά ότι τέτοιες καινοτόμες παρεμβάσεις μπορούν να αλλάξουν το βαρύ επενδυτικό κλίμα όχι μόνο στη Θεσσαλία, αλλά και σε όλη την Ελληνική περιφέρεια, ωθώντας τους κτηνοτρόφους και κυρίως τους νέους μας που θέλουν να επιστρέψουν στα χωριά τους, να ασχοληθούν δυναμικά με την παραγωγή ανταγωνιστικών πρωτογενών και δευτερογενών ποιοτικών κτηνοτροφικών προϊόντων, που σε εύλογο χρονικό διάστημα θα αποκαταστήσουν το ελλειμματικό παραγωγικό και εμπορικό ισοζύγιο στη χώρα μας, κατακτώντας παράλληλα και τις διεθνείς αγορές. 

Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα, είναι να γίνονται αυστηροί έλεγχοι από τον ΕΛΟΓΑΚ στις αθρόες εισαγωγές γάλακτος, καθώς αποτελούν την βασική αιτία πτώσης των τιμών του ντόπιου γάλακτος και αμφισβήτησης της γνησιότητας του ισχυρότερο εξαγώγιμου κτηνοτροφικού προϊόντος μας, της «Φέτας». 

Θα πρέπει να διαχωριστούν οι τυροκόμοι που παράγουν άσπρο τυρί αναμιγνύοντας εισαγόμενο και ντόπιο γάλα, από τους παραγωγούς της «Φέτας», διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να διασφαλιστεί το προϊόν μας ως ΠΟΠ. 

Βέβαια πρωταρχικό μέλημα όλων όσων εμπλέκονται με το γάλα και το τυρί επιβάλλεται να είναι η δημιουργία επιτέλους της Διεπαγγελματικής Ένωσης για τη Φέτα η οποία θα είναι και ο επίσημος φορές υποστήριξης και ενίσχυσης όλων των προσπαθειών.

Ταυτόχρονα, η πολιτική ηγεσία οφείλει να δημιουργήσει ένα ισχυρό δίχτυ προστασίας, ώστε η Ελληνική «Φέτα» να  μην κινδυνεύσει από τη CETA και από την συμφωνία με τη Νότια Αφρική.

Επίσης, μια σημαντική παράμετρος που θα συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση των κτηνοτροφικών μας προϊόντων και ιδιαίτερα στη μείωση του κόστους παραγωγής, είναι η βελτίωση των βοσκοτόπων, αφού οι ζωοτροφές καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων των κτηνοτρόφων.

Είναι αδήριτη ανάγκη μέσα από το νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης να διατεθούν κονδύλια για βελτίωση βοσκοτόπων και της βοσκοικανότητάς τους, προσφέροντας στους κτηνοτρόφους φτηνή και παράλληλα ποιοτική τροφή για τα ζώα τους. 

Τέλος, απόλυτη προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στην σύσταση Ομάδων Παραγωγών όπως προβλέπει το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε στην Κυβέρνηση τη θέσπιση ειδικών κινήτρων για τους κτηνοτρόφους που συμμετέχουν σε συλλογικά σχήματα (όπως η μειωμένη φορολογία για τα προϊόντα και τα εφόδια που διακινούνται μέσω των συνεταιρισμών κλπ)

Αυτή τη στιγμή, το ποσοστό των Ελλήνων αγροτών που συνεταιρίζονται βρίσκεται στο πολύ χαμηλό ποσοστό του 11%, όταν στην Ευρώπη ξεπερνάει το 50%!

Μεγάλος στόχοςμας θα πρέπει να είναι η τάχιστη κάλυψη αυτού του  χάσματος προκειμένου τα προϊόντα μας να αποκτήσουν επιτέλους υψηλή ανταγωνιστικότητα, όχι μόνον στην ποιότητα, μα και στην ποσότητα παραγωγής,αυξάνοντας θεαματικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες και τις αναπτυξιακές προοπτικές του αδύναμου και κοντόφθαλμου σήμερα αγροδιατροφικού τομέα.