Αθλητικά - 2 μήνες 6 ημέρες πιο πριν
ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ …ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟΥΣ Ο.Τ.Α. (Σπύρου Λάππα, Βουλευτή Σύριζα Ν. Καρδίτσας).
Υποβλήθηκε στις Παρ, 11/05/2018 - 15:36.
Εκτυπώσιμη μορφή
Κάθε εκλογικό σύστημα αποτυπώνει το πολιτικό στίγμα και την πολιτική πρακτική της εποχής, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί συνέπεια ιδεολογικής επεξεργασίας και πολιτικής στόχευσης.
Από το 1950 τα εκλογικά συστήματα διατρέχουν και εν πολλοίς καθορίζουν την πολιτική κατάσταση και στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην Τ.Α, ως αποτέλεσμα συστημάτων ενισχυμένης αναλογικής. Αυτό επιτυγχάνονταν με το γνωστό αφήγημα περί «ακυβερνησίας» και «κυβερνητικής σταθερότητας», σε περίπτωση άλλου αναλογικότερου εκλογικού συστήματος. Στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο, στην κυριολεξία, για μέθοδο αρπαγής της ψήφου, νόθευσης και παραχάραξης της λαϊκής εντολής, και πάνω στη μέθοδο αυτή δομήθηκε και κυριάρχησε ο δικομματισμός. Με τις γνωστές συνέπειες για όλους, κυρίως για τη χώρα. Ενισχυμένη αναλογική στις εθνικές εκλογές, σούπερ-ενισχυμένη στους Ο.Τ.Α, με αποτέλεσμα να εκλέγονται Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες με κάλπικα και θηριώδη ποσοστά σε συμβούλους, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που μπορούσε υποψήφιος Δήμαρχος που την πρώτη Κυριακή να λαμβάνει το 20-25% των ψήφων, τελικά να εκλέγεται και να λαμβάνει το 60% των συμβούλων!!!! Η απόλυτη επιβολή και κυριαρχία του δημαρχοκεντρικού μοντέλου διακυβέρνησης των ΟΤΑ, με ολέθρια αποτελέσματα για τη δημοκρατία και τη συμμετοχή σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Η απλή αναλογική σήμερα είναι πρόκληση και πρόσκληση, αφού επιβάλλει κουλτούρα προγραμματικών συγκλήσεων και συνεργασιών, τον υπερ- παραταξιακό έλεγχο, τη διαβούλευση και τη σύνθεση για την πορεία της διακυβέρνησης των ΟΤΑ, αντί των άγονων και εκτός θέματος αντιπαραθέσεων, της αμυντικής περιχαράκωσης. Η απλή αναλογική θα αναζωογονήσει τις τοπικές κοινωνίες, θα ζωντανέψει την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συμμετοχή, θα απελευθερώσει κοινωνικές δυνάμεις, θα απογειώσει το ενδιαφέρον και τη δράση για τις τοπικές υποθέσεις, θα λάμψει η Τ.Α. ως θεσμός οργάνωσης και παρέμβασης, θα ενισχυθεί ο αυτεξούσιος ρόλος της σε σχέση με την κεντρική εξουσία, θα θωρακιστεί ως αυτόνομος θεσμός ενάντια στα άνομα επιχειρηματικά συμφέροντα, θα αναδειχθεί η λαϊκότητα του θεσμού και θα οικοδομηθεί σαν θεσμός αμεσοδημοκρατικής κοινωνικής διαδικασίας με συμμετοχή όλο και περισσότερων δημοτών στον σχεδιασμό, και, κυρίως, στον έλεγχο. Και σήμερα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, επιτροπείας και επιτήρησης μπορούν οι τοπικές κοινωνίες να εκφράσουν με την απλή αναλογική τη θέληση και την κοινή ανάγκη να προασπίσουν τις ζωές και τις κοινωνίες τους, εμπνεόμενοι από μία, πλούσια, πολύ πλούσια, παράδοση, από την οποία μπορούν να αντλούν διδάγματα από την ιστορία των αγώνων του λαού μας.
Ο ελληνικός λαός και σε άλλες πολύ δυσκολότερες συνθήκες έδωσε απαντήσεις, νοηματοδότησε αξίες και θεσμούς, και πρωτίστως και κύρια την ίδια την έννοια της Τ.Α. Η διακήρυξη του Σοσιαλιστικού Κοινοκτημονικού του Σταύρου Καλέργη το 1902 περί «Αποκέντρωσης των εξουσιών, ανεξαρτησίας των Δήμων», η «Διακήρυξη των Κορυσχάδων» το 1944, ο «Κώδικας Ποσειδώνα» το 1942 στο Φουρνά Ευρυτανίας αποτελούν τη μήτρα της ΑΑ, και μας θυμίζουν ότι στις πιο μαύρες και σκοτεινές εποχές της σύγχρονης ιστορίας μας ο θεσμός της Τ.Α. έδωσε λύσεις, διότι και βαθιές αλλαγές και ρήξεις έκανε, και τεράστια συμμετοχή των δημοτών εξασφάλιζε, και έτσι διέσωσε την εθνική και κοινωνική συνοχή.
Εν κατακλείδι και συνταγματικές αρχές (άρθρα 4 παρ.1, 51 παρ.3 και54 παρ.1)και πολιτική αναγκαιότητα επιβάλλουν την καθιέρωση της ΑΑ και στους ΟΤΑ, δεδομένου ότι αυτή και μόνο αυτή ενισχύει την ισότιμη αντιμετώπιση των δημοτικών δυνάμεων, αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των δημοτών προς τον θεσμό, που βουλοδέρνει μεταξύ πλήρους αναξιοπιστίας και πρόδηλης αναποτελεσματικότητας, συνεγείρει την τοπική κοινωνία, ενεργοποιεί τους δημότες, καλλιεργεί και παγιώνει κουλτούρα διαλόγου και συνεργασίας, ενώ αποτυπώνει τη γνήσια βούληση των δημοτών και την πραγματική δύναμη των δημοτικών παρατάξεων. Αυτά τα έχουν ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες, είναι, πρέπει να είναι, το οξυγόνο τους, αποτελούν όμως και δική μας πολιτική και ιδεολογική υποχρέωση για ασυμβίβαστη ρήξη με όσα μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση πολιτικών νομής και διαχείρισης της τοπικής και περιφερειακής εξουσίας.
Περιμένει η κοινωνία από την Αριστερά και την Κυβέρνησή της όλο και περισσότερα. Μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε όσα θέλουμε στο καθεστώς της επιτροπείας, όμως επιβάλλεται να κάνουμε όλα όσα μπορούμε. Και την Απλή Αναλογική και θέλουμε και μπορούμε.
Από το 1950 τα εκλογικά συστήματα διατρέχουν και εν πολλοίς καθορίζουν την πολιτική κατάσταση και στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην Τ.Α, ως αποτέλεσμα συστημάτων ενισχυμένης αναλογικής. Αυτό επιτυγχάνονταν με το γνωστό αφήγημα περί «ακυβερνησίας» και «κυβερνητικής σταθερότητας», σε περίπτωση άλλου αναλογικότερου εκλογικού συστήματος. Στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο, στην κυριολεξία, για μέθοδο αρπαγής της ψήφου, νόθευσης και παραχάραξης της λαϊκής εντολής, και πάνω στη μέθοδο αυτή δομήθηκε και κυριάρχησε ο δικομματισμός. Με τις γνωστές συνέπειες για όλους, κυρίως για τη χώρα. Ενισχυμένη αναλογική στις εθνικές εκλογές, σούπερ-ενισχυμένη στους Ο.Τ.Α, με αποτέλεσμα να εκλέγονται Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες με κάλπικα και θηριώδη ποσοστά σε συμβούλους, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που μπορούσε υποψήφιος Δήμαρχος που την πρώτη Κυριακή να λαμβάνει το 20-25% των ψήφων, τελικά να εκλέγεται και να λαμβάνει το 60% των συμβούλων!!!! Η απόλυτη επιβολή και κυριαρχία του δημαρχοκεντρικού μοντέλου διακυβέρνησης των ΟΤΑ, με ολέθρια αποτελέσματα για τη δημοκρατία και τη συμμετοχή σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Η απλή αναλογική σήμερα είναι πρόκληση και πρόσκληση, αφού επιβάλλει κουλτούρα προγραμματικών συγκλήσεων και συνεργασιών, τον υπερ- παραταξιακό έλεγχο, τη διαβούλευση και τη σύνθεση για την πορεία της διακυβέρνησης των ΟΤΑ, αντί των άγονων και εκτός θέματος αντιπαραθέσεων, της αμυντικής περιχαράκωσης. Η απλή αναλογική θα αναζωογονήσει τις τοπικές κοινωνίες, θα ζωντανέψει την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συμμετοχή, θα απελευθερώσει κοινωνικές δυνάμεις, θα απογειώσει το ενδιαφέρον και τη δράση για τις τοπικές υποθέσεις, θα λάμψει η Τ.Α. ως θεσμός οργάνωσης και παρέμβασης, θα ενισχυθεί ο αυτεξούσιος ρόλος της σε σχέση με την κεντρική εξουσία, θα θωρακιστεί ως αυτόνομος θεσμός ενάντια στα άνομα επιχειρηματικά συμφέροντα, θα αναδειχθεί η λαϊκότητα του θεσμού και θα οικοδομηθεί σαν θεσμός αμεσοδημοκρατικής κοινωνικής διαδικασίας με συμμετοχή όλο και περισσότερων δημοτών στον σχεδιασμό, και, κυρίως, στον έλεγχο. Και σήμερα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, επιτροπείας και επιτήρησης μπορούν οι τοπικές κοινωνίες να εκφράσουν με την απλή αναλογική τη θέληση και την κοινή ανάγκη να προασπίσουν τις ζωές και τις κοινωνίες τους, εμπνεόμενοι από μία, πλούσια, πολύ πλούσια, παράδοση, από την οποία μπορούν να αντλούν διδάγματα από την ιστορία των αγώνων του λαού μας.
Ο ελληνικός λαός και σε άλλες πολύ δυσκολότερες συνθήκες έδωσε απαντήσεις, νοηματοδότησε αξίες και θεσμούς, και πρωτίστως και κύρια την ίδια την έννοια της Τ.Α. Η διακήρυξη του Σοσιαλιστικού Κοινοκτημονικού του Σταύρου Καλέργη το 1902 περί «Αποκέντρωσης των εξουσιών, ανεξαρτησίας των Δήμων», η «Διακήρυξη των Κορυσχάδων» το 1944, ο «Κώδικας Ποσειδώνα» το 1942 στο Φουρνά Ευρυτανίας αποτελούν τη μήτρα της ΑΑ, και μας θυμίζουν ότι στις πιο μαύρες και σκοτεινές εποχές της σύγχρονης ιστορίας μας ο θεσμός της Τ.Α. έδωσε λύσεις, διότι και βαθιές αλλαγές και ρήξεις έκανε, και τεράστια συμμετοχή των δημοτών εξασφάλιζε, και έτσι διέσωσε την εθνική και κοινωνική συνοχή.
Εν κατακλείδι και συνταγματικές αρχές (άρθρα 4 παρ.1, 51 παρ.3 και54 παρ.1)και πολιτική αναγκαιότητα επιβάλλουν την καθιέρωση της ΑΑ και στους ΟΤΑ, δεδομένου ότι αυτή και μόνο αυτή ενισχύει την ισότιμη αντιμετώπιση των δημοτικών δυνάμεων, αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των δημοτών προς τον θεσμό, που βουλοδέρνει μεταξύ πλήρους αναξιοπιστίας και πρόδηλης αναποτελεσματικότητας, συνεγείρει την τοπική κοινωνία, ενεργοποιεί τους δημότες, καλλιεργεί και παγιώνει κουλτούρα διαλόγου και συνεργασίας, ενώ αποτυπώνει τη γνήσια βούληση των δημοτών και την πραγματική δύναμη των δημοτικών παρατάξεων. Αυτά τα έχουν ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες, είναι, πρέπει να είναι, το οξυγόνο τους, αποτελούν όμως και δική μας πολιτική και ιδεολογική υποχρέωση για ασυμβίβαστη ρήξη με όσα μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση πολιτικών νομής και διαχείρισης της τοπικής και περιφερειακής εξουσίας.
Περιμένει η κοινωνία από την Αριστερά και την Κυβέρνησή της όλο και περισσότερα. Μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε όσα θέλουμε στο καθεστώς της επιτροπείας, όμως επιβάλλεται να κάνουμε όλα όσα μπορούμε. Και την Απλή Αναλογική και θέλουμε και μπορούμε.
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
