Αθλητικά - 3 μήνες 1ημέρα πιο πριν
ΒΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ
Υποβλήθηκε στις Τετ, 11/03/2015 - 12:09.
Εκτυπώσιμη μορφή
Ένταση, αντεγκλήσεις, «περίεργες» υποψηφιότητες, καταγγελίες για μυστικές συναντήσεις, βόλτες μεγαλόσχημων του ποδοσφαίρου στην Καρδίτσα, δωροδοκίες, εισαγόμενοι (εξ’ Αθηνών) μπράβοι και πόλεμος ανακοινώσεων από τις… αντιμαχόμενες πλευρές, χαρακτήρισαν τη διαδικασία των αρχαιρεσιών.
Ποιο είναι το χειρότερο όλων; Ότι τα παραπάνω δεν ξενίζουν πια κανέναν και αντιμετωπίζονται ως φυσιολογικά. Η κοινωνία παρακολουθεί συνήθως αμήχανη τις εξελίξεις, με την (όχι πάντα δικαιολογημένη) αίσθηση ότι δεν έχει τη δύναμη να παρέμβει και να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην αθλητική μας καθημερινότητα. Αντί για «μπάλα», «θέαμα», «όμορφα γκολ», το ποδοσφαιρικό μας λεξιλόγιο έχουν μονοπωλήσει όροι όπως «εγκληματική οργάνωση», «στημένα», «ορισμοί διαιτητών», «ύποπτα ματς». Το παρασκήνιο έχει αφήσει το αθλητικό κομμάτι σε δεύτερη μοίρα. Πουλάει φύλλα, κερδίζει επισκεψιμότητα.
Του Κωνσταντίνου Γ. Νούσιου*
Μέσα στον κυκεώνα των πολιτικών εξελίξεων, σημαντική θέση στο δημόσιο διάλογο έχει αποκτήσει τον τελευταίο καιρό το ποδόσφαιρο και η καταπολέμηση της βίας. Για μία ακόμα φορά με τον άσχημο τρόπο, αφού δηλαδή συνέβη το κακό.
Τα επεισόδια στο ντέρμπι της Λεωφόρου πριν από δύο Κυριακές και όσα κωμικοτραγικά ακολούθησαν στη συνεδρίαση της Super League, με αρνητικούς πρωταγωνιστές τους προέδρους των «Αιωνίων» (με εκτόξευση νερών, τραμπουκισμούς με εισβολή μπράβου, ανταλλαγή ύβρεων και απειλών), ήταν η τρανή απόδειξη ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πιάσει πάτο.
Ας μην πάμε όμως πολύ μακριά. Το επαγγελματικό και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι δομημένα στις ίδιες σαθρές βάσεις. Η κοινωνία και (κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της) ο αθλητισμός μας νοσεί από τα κάτω, με αφετηρία το τοπικό επίπεδο. Σκηνικό παρόμοιας… ομορφιάς με το Δ.Σ. της Super League στήθηκε και στα καθ’ ημάς το προπερασμένο Σάββατο (28/2), στο πλαίσιο των εκλογών της Ε.Π.Σ. Καρδίτσας, που έγιναν παρουσία «φουσκωτών», σεκιουριτάδων και αστυνομίας!Ένταση, αντεγκλήσεις, «περίεργες» υποψηφιότητες, καταγγελίες για μυστικές συναντήσεις, βόλτες μεγαλόσχημων του ποδοσφαίρου στην Καρδίτσα, δωροδοκίες, εισαγόμενοι (εξ’ Αθηνών) μπράβοι και πόλεμος ανακοινώσεων από τις… αντιμαχόμενες πλευρές, χαρακτήρισαν τη διαδικασία των αρχαιρεσιών.
Ποιο είναι το χειρότερο όλων; Ότι τα παραπάνω δεν ξενίζουν πια κανέναν και αντιμετωπίζονται ως φυσιολογικά. Η κοινωνία παρακολουθεί συνήθως αμήχανη τις εξελίξεις, με την (όχι πάντα δικαιολογημένη) αίσθηση ότι δεν έχει τη δύναμη να παρέμβει και να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην αθλητική μας καθημερινότητα. Αντί για «μπάλα», «θέαμα», «όμορφα γκολ», το ποδοσφαιρικό μας λεξιλόγιο έχουν μονοπωλήσει όροι όπως «εγκληματική οργάνωση», «στημένα», «ορισμοί διαιτητών», «ύποπτα ματς». Το παρασκήνιο έχει αφήσει το αθλητικό κομμάτι σε δεύτερη μοίρα. Πουλάει φύλλα, κερδίζει επισκεψιμότητα.
Τα γεγονότα της Λεωφόρου και τα μπουγελώματα μετά… ξύλου στη συνεδρίαση της Super League (πόσο πιο ειρωνική θα μπορούσε να είναι η ονομασία του εγχώριου πρωταθλήματος;) ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και προκάλεσε, την έστω και κατόπιν εορτής, παρέμβαση του νέου Υφυπουργού Αθλητισμού κ. Κοντονή, που προανήγγειλε νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας.
Η λύση στο πρόβλημα σαφώς και δε θα δοθεί με ημίμετρα και σπασμωδικές κινήσεις (αναβολή πρωταθλήματος και απόφαση για κεκλεισμένων των θυρών ματς, χωρίς εφαρμογή στους αγώνες Κυπέλλου και δη στο υπό πολωμένο κλίμα σημερινό ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακού), που αποκλειστικό στόχο έχουν να εξασφαλίσουν χρόνο στους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς.
Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Τα ευχολόγια πρέπει να συνοδευτούν από πράξεις. Απαιτείται ένα οργανωμένο σχέδιο πρόληψης και καταστολής, με τη συνεργασία των ποδοσφαιρικών φορέων και των ομάδων, που εκτός των άλλων ρυθμίσεων (αυστηροποίηση των ποινών, εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, κάμερες σε όλα τα γήπεδα, κατάργηση συνδέσμων), θα λαμβάνει υπ’ όψιν του τους ηθικούς αυτουργούς, το ρόλο του στοιχήματος και τις ευθύνες του οπαδικού Τύπου ως μέρος του προβλήματος. Όποια μορφή όμως κι αν έχουν τα μέτρα, πρέπει να γίνει βαθειά κατανοητό από την κυβέρνηση πως ο στόχος αυτών πρέπει να είναι η βία και οι αιτίες που την προκαλούν και όχι το ποδόσφαιρο.
Στο ελληνικό παράδειγμα, το πρόβλημα εντοπιζόταν πάντα στην εφαρμογή του νόμου και όχι στο περιεχόμενό του, που κατά κανόνα ήταν ορθό. Αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση και η διάθεση σύγκρουσης με το κατεστημένο, τα συμφέροντα και τις μαφιόζικες πρακτικές που λυμαίνονται το χώρο.
Η βία στα γήπεδα δεν είναι ζήτημα μόνο αθλητικό, αλλά βαθιά κοινωνικό, με τις ρίζες του στην έλλειψη Παιδείας. Η οικονομική και ανθρωπιστική κρίση αναμφίβολα έχουν παίξει ρόλο στην έξαρσή του, αλλά με δεδομένη την ύπαρξη ανάλογα σοβαρών κρουσμάτων και προ κρίσης, η επίκλησή της από τους θεσμούς ακούγεται σαν άλλοθι για την αναποτελεσματικότητα τους στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
Πέρα από την πολιτική ηγεσία και τις αναγκαίες νομοθετικές παρεμβάσεις, είναι καθήκον όλων, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, περνώντας στην τοπική κοινωνία και καταλήγοντας σε εθνικό επίπεδο, να παλέψουμε για την καταπολέμηση μιας από τις μεγαλύτερες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.
*Ο Κωνσταντίνος Γ. Νούσιος, είναι Δικηγόρος, Περιφερειακός Σύμβουλος ΘεσσαλίαςΒαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια