ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΚΟΝΔΡΑ: ''H ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ''

Στα ανοικτά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν ώστε να ολοκληρωθεί το Εθνικό Κτηματολόγιο, αναφέρθηκε η Βουλευτής μας κ. Ασημίνα Σκόνδρα στην Ολομέλεια της Βουλής. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον πολυτεμαχισμό της γης, που σε συνδυασμό με τη μη ύπαρξη δασικών χαρτών, δημιουργούν τεράστια προβλήματα στους κατόχους αγροτικής γης αλλά και στις οικοδομήσιμες περιοχές εκτός σχεδίου.
Επίσης, χαρακτήρισε άδικο το να χαρακτηρίζονται δασικά ιδιόκτητα κτήματα, στα οποία φύτρωσαν θάμνοι και δέντρα. «Επί της ουσίας καταργεί το δικαίωμα εκμετάλλευσης της ιδιοκτησίας» τόνισε χαρακτηριστικά η κ. Σκόνδρα.
Σε ένα άλλο ζήτημα που επέμενε η Βουλευτής, ήταν ο χαρακτηρισμός των γαιών υψηλής παραγωγικότητας. Ζήτησε να καθοριστούν σαφή, ξεκάθαρα και αντικειμενικά κριτήρια, γιατί αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κατηγοριοποίηση. Όλες οι εκτάσεις πλην δασικών και αρχαιολογικών χαρακτηρίζονται ως γη υψηλής παραγωγικότητας, κάτι που η Ασημίνα Σκόνδρα χαρακτήρισε παράλογο.
Αποσπάσματα της ομιλίας της έχουν ως εξής:
«Η συμπλήρωση των διατάξεων του Εθνικού Κτηματολογίου αποτελεί βασικό αναπτυξιακό εργαλείο, αλλά η σημασία του επεκτείνεται και πέρα από την αναπτυξιακή διάσταση. Κινείται στη σωστή κατεύθυνση, είναι θετική η συγχώνευση του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδος (ΟΚΧΕ) με το Κτηματολόγιο Α.Ε., υπό την νέα του ονομασία Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση Α.Ε., αφού θα δημιουργήσει σημαντικά οφέλη τόσο για το κράτος όσο και για τους πολίτες.
Εξορθολογήσει φορείς του Δημοσίου με επικαλυπτόμενες δραστηριότητες και επιτυγχάνεται μείωση δαπανών λειτουργίας. Η συγκέντρωση αρμοδιοτήτων θα παρέχει σε πολίτες, επενδυτές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες αξιόπιστα, έγκυρα και πλήρως συμβατά μεταξύ τους γεωχωρικά δεδομένα. Λύνεται έτσι ακόμη μία μακροχρόνια ταλαιπωρία των ενδιαφερομένων, που πολλές φορές κατέληγαν στα δικαστήρια.
Με την ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου, έως το 2020, θα διασφαλιστεί η οριστική και χωρίς αμφισβητήσεις καταγραφή και κατοχύρωση της ιδιοκτησίας των πολιτών και του δημοσίου. Πρόκειται για μία πολύ σημαντική εξέλιξη, που στο μέλλον θα ενισχύσει τη διαφάνεια, θα περιορίζει σε μεγάλο βαθμό τη γραφειοκρατία και θα απλουστεύσει τις διαδικασίες μεταβίβασης της ακίνητης περιουσίας. Συμβάλλει σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος, αφού προχωράει στην αμετάκλητη οριοθέτηση των δασών και του αιγιαλού, που θα αποτελέσει ανυπέρβλητο εμπόδιο εναντία στις καταπατήσεις και την αυθαιρεσία.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα του Δυτικού Κόσμου, που εν έτει 2013 δεν γνωρίζει επακριβώς τι ανήκει σε ποιον και από που έως που επεκτείνεται η ακίνητη περιουσία του καθενός. Από το 1836 άρχισαν οι απόπειρες για τη δημιουργία κτηματολογίου, και παρόλο τους 4000 νόμους, διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις που ακολούθησαν, σήμερα εξακολουθούμε να μην έχουμε Εθνικό Κτηματολόγιο. Αποτύχαμε ακόμα και όταν πήραμε τα 100 εκατομμύρια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι καταφέραμε; Να μας ζητηθεί η επιστροφή μέρος των χρημάτων και εμείς σήμερα, δυστυχώς, να έχουμε χαρτογραφήσει μόνο ένα μικρό κομμάτι της χώρας μας.
Αυτό αποτελεί βασική έλλειψη – αδυναμία θα έλεγα – τόσο από πλευράς αναπτυξιακής διάστασης όσο και από πλευράς αξιόπιστης καταγραφής και πληροφόρησης γεωχωρικών, πολεοδομικών και χωροταξικών δεδομένων. Με ότι επίπτωση μπορεί να έχει αυτή η έλλειψη ολοκληρωμένης καταγραφής στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Πάντα με πνεύμα εποικοδομητικής κρητικής, θέλω να επισημάνω αυτές τις αδυναμίες του κράτους απέναντι στον φορολογούμενο πολίτη αλλά και τον μελλοντικό ξένο η ντόπιο επενδυτή, που ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θα αντιμετωπίσει στο μέλλον σχετικά με την περιουσία ή την επένδυση του. Θα αναφέρω το εξωφρενικό παράδειγμα του ΣΕΦ (Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας), που όταν μπήκε στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ προς αξιοποίηση, μάθαμε ότι εδώ και δεκαετίες είναι αυθαίρετο και λειτουργεί χωρίς πολεοδομική άδεια. Αντίστοιχα, διάβασα σε  έγκυρο φύλο εφημερίδας, ότι πληθώρα άλλων ακινήτων που καλείται να αξιοποιήσει το ΤΑΙΠΕΔ διαθέτουν ελλιπή ή και καθόλου πολεοδομικές άδειες. Όπως επίσης, δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις ακινήτων, τα οποία παρουσιάζουν αποκλίσεις από τα πολεοδομικά ή τοπογραφικά έγγραφα.
Αυτά τα παραδείγματα καταδεικνύουν το γενικότερο μπάχαλο που επικρατεί γύρω από το νομικό καθεστώς ακινήτων τόσο του δημοσίου όσο και των ιδιωτών στην πατρίδα μας, που πρέπει να διευθετηθούν άμεσα για να αποκτήσει η χώρα πλήρες και αντιπροσωπευτικό κτηματολόγιο. Όπως γνωρίζετε κύριοι Υπουργοί, το βασικό εμπόδιο στη μεταβίβαση ακινήτων που δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες άδειες, είναι το ζήτημα των χρήσεων, που έχουν οριστεί με Π.Δ. η σε ΦΕΚ, διότι η χρήση τους δεν μεταβιβάζεται στο νέο ιδιοκτήτη.
Βασική παραδοχή εδώ είναι, ότι δεν μπορεί να γίνει Κτηματολόγιο εάν δεν ολοκληρωθούν οι Δασικοί Χάρτες που είναι πολύ ουσιαστικό. Ο πολυτεμαχισμός της γης σε συνδυασμό με τη μη ύπαρξη δασικών χαρτών για το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, δημιουργούν τεράστια προβλήματα εντοπισμού των αγροτεμαχίων στις αγροτικές περιοχές αλλά και των οικοδομήσιμων οικοπέδων σε περιοχές εκτός σχεδίου. Και ας μην αναφερθώ και στις εκατοντάδες περιπτώσεις, που οι τίτλοι ιδιοκτησίας καταστράφηκαν τον καιρό του πολέμου.
Στο σημείο αυτό θέλω να θέσω δύο ζητήματα που θα πρέπει να τα δούμε με πολύ προσοχή. Κατά την άποψη μου είναι σοβαρότατα ζητήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων. Στο Νομό μου την Καρδίτσα, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Αναφέρομαι στα ιδιόκτητα κτήματα, στα οποία κάποια στιγμή φύτρωσαν θάμνοι και δέντρα και δεν αφαιρέθηκαν έγκαιρα από τον ιδιοκτήτη. Έρχεται το δασαρχείο και τα χαρακτηρίζει δασικά. Επί της ουσίας, το κράτος καταργεί το δικαίωμα εκμετάλλευσης της ιδιοκτησίας. Αυτό είναι λογικό; Είναι δίκαιο; Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω, είναι οι γαίες υψηλής παραγωγικότητας, για τις οποίες το κράτος πρέπει επιτέλους να βάλει σαφή, ξεκάθαρα και αντικειμενικά κριτήρια για τον χαρακτηρισμό τους. Γιατί αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κατηγοριοποίηση και όλες οι εκτάσεις πλην δασικών και αρχαιολογικών χαρακτηρίζονται ως γη υψηλής παραγωγικότητας. Και αυτό είναι απλά παράλογο. Για τα ζήτημα αυτά πρέπει να γίνει μια σοβαρή και εκτενής συζήτηση.
Όλα τα παραπάνω πρέπει να λυθούν οριστικά. Το νομοσχέδιο έρχεται σε μία κρίσιμη περίοδο. Στο χέρι μας είναι να το αξιοποιήσουμε σωστά, να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα, να αποκτήσει αυτοσεβασμό το κράτος, αλλά και σοβαρό και αξιόπιστο πρόσωπο απέναντι στους πολίτες.»