ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΥΡΙΖΑ.ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΚΑΤΣΑΒΡΙΑ ΣΙΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το Σαββατοκύριακο, 29 και 30 Αυγούστου, συνήλθε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και ασχολήθηκε με την αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας και καθόρισε το πλαίσιο για τη νικηφόρα πορεία από δώ και μπρός.
            Αναπτύχθηκε πλούσιος, γόνιμος και δημιουργικός διάλογος μέσα σε ενωτικό και συντροφικό κλίμα.
            Όλοι οι συμμετέχοντες, διατράνωσαν την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν το δίκαιο των πολλών. Σε κάθε περίπτωση, δίπλα στις δύσκολες πτυχές του Μνημονίου αποφάσισαν να αναπτύξουν σειρά αντίμετρων, ένα παράλληλο πρόγραμμα,  έτσι ώστε η κοινωνία να επωμισθεί το μικρότερο δυνατό βάρος.
            Η ειλικρίνεια, η εντιμότητα, ο ρεαλισμός και ο προοδευτικός προσανατολισμός της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τα στοιχεία που κυριάρχησαν σε όλες τις τοποθετήσεις και ιδιαίτερα στην εισήγηση και το κλεισιμο της Συνδιάσκεψης, του Αλέξη Τσίπρα.
             Ο Αλέξης Τσίπρας, τόνισε οτι: “ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνον έναν αντίπαλο: Το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο του οποίου σήμερα κύριος εκφραστής είναι η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Μεϊμαράκης.
             Oι Ελληνες Πολίτες έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους πρόθυμους- υποτελείς και στους έντιμους υπερασπιστές των γνήσιων λαικών συμφερόντων.
             Αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου.”
 
         Στη Συνδιάσκεψη τοποθετήθηκε και η κ. Χρυσούλα Κατσαβριά – Σιωροπούλου, Βουλευτής Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο της τοποθέτησής της, έχει ως εξής: Α
 

Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ συναντάει  την κοινωνία. “ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ”

        
Συντρόφισσες και σύντροφοι.
 
Συχνά οι λαοί γίνονται μάρτυρες. Ακόμη συχνότερα πέφτουν θύματα, θυσία στο βωμό μεγάλων συμφερόντων. Συμβαίνει αυτό που λένε: “πάντα ο λαός την πληρώνει”.
Σπάνια όμως οι λαοί γίνονται ομοτράπεζοι σε διαδικασίες δημοκρατικές. Στον σύγχρονο κόσμο η δημοκρατία χάνει πολλές φορές το νόημά της μέσα από την παραπλάνηση, τη διαστρέβλωση και τον εξαναγκασμό.
Η Αριστερά, που χωρίς δημοκρατία δεν μπορεί να είναι αριστερά, πορεύεται στην ιστορία με τους μεγάλους αγώνες, την κοινωνική της συνεισφορά αλλά και τις δικές της αντιφάσεις και τα δικά της πισωγυρίσματα.
Κατά την άποψή μου, η αριστερά αποτυγχάνει όταν ξεχνάει  δύο πράγματα. Το ένα είναι οι ρίζες της, δηλαδή η ίδια η κοινωνία. Το άλλο είναι η διαλεκτική,  δηλαδή ο τρόπος ανάλυσης της πραγματικότητας. Όταν συμβαίνουν αυτά, εκτός απο σύγχυση, έχουμε την ανάδειξη φαινομένων όπως ο παραγοντισμός, οι προσωπικές στρατηγικές, οι συλλογικές αυταπάτες, ο κατακερματισμός των δυνάμεων και ο αναχωρητισμός. Και τότε “την πληρώνει ο λαός”.
 
Με τον ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνει κάτι απίστευτα εκπληκτικό.
Από τη στιγμή, τον Απρίλιο του 2012,  που δηλώσαμε, που δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, οτι θέλουμε και μπορούμε – μαζί με το λαό – να πάρουμε τις τύχες του τόπου στα χέρια μας, κάναμε άλματα. Τον Ιούνιο του 2012, παραλίγο να γίνει το “ατύχημα”. Και να κερδίσουμε απο τότε τις εκλογές. Η κοινωνία έδωσε το παρόν και προσήλθε στη μεγαλειώδη και συναρπαστική, δημοκρατική συνάντηση. Το κομματικό 4% εφταπλασίασε τότε την επιρροή του. Και ο Γενάρης του 2015  ήρθε με το 37%, ας πούμε,  σαν μια φυσιολογική εξέλιξη.
Ας θυμηθούμε εδώ, οτι τον Μάϊο του 2012, αμέσως μετά τις εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας διακήρυξε τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών σε ΣΥΡΙΖΑ των μελών του. Για το σκοπό αυτό συγκλήθηκαν Οργανωτική Συνδιάσκεψη και Συνέδριο. Φτωχά τα αποτελέσματα. Η δύναμη της συνήθειας; Η αυταρέσκεια; Η καχυποψία;  Αυτά και άλλα πολλά, ξεχωριστά ή όλα μαζί, εμπόδισαν τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αποτελεσματικό εργαλείο σύνθεσης των απόψεων και ουσιαστικής πολιτικής δράσης. Οι συνιστώσες και τα φέουδα παρέμειναν. Ο  κομματικός οργανισμός δεν αναπτύχθηκε. Ο φρέκος αέρας της κοινωνίας δεν μπόρεσε να περάσει μέσα απο τις ερμητικά κλεισμένες πόρτες και τα παράθυρα των κομματικών γραφείων. Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ εξακολούθησε να αντιστοιχεί στο 4%.
Παρόλα αυτά η κοινωνία πέρασε μπροστά. Τον Γενάρη ξεπέρασε 9 φορές τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ. Αγνόησε τα οικογενειακά μας. Μας τράβηξε δυνατά απο το χέρι και μας εμπιστεύτηκε τη διακυβέρνηση. Η κοινωνία μπούχτισε και σιχάθηκε με το διεφθαρμένο, μνημονιακό - πολιτικό σύστημα και τις νεόκοπες παραλλαγές του.
Και στο δημοψήφισμα, η κοινωνία πήγε ακόμη παραπέρα. 16 φορές πάνω απο τα κομματικά όρια. Εδώ, δύο είναι τα κύρια πολιτικά συμπεράσματα, κατά τη γνώμη μου. Το πρώτο είναι οτι η κοινωνία έχει ένα κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, και την   αυθεντική  ηγετική φυσιογνωμία του Αλέξη Τσίπρα, στους οποίους ακουμπά και προσβλέπει. Και ξέρουμε οτι και άλλοι λαοί της Ευρώπης και αλλού, όπως και σημαντικές διεθνείς προσωπικότητες προσβλέπουν σε μάς.   Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι η οριστική και αμετάκλητη καταδίκη των εκφραστών της υποτέλειας και της εξάρτησης. Έτσι ερμήνευσε και ο Σαμαράς το 62 %, με συνέπεια να παραιτηθεί.
 
Σύντροφοι και συντρόφισσες.
 
Η νέα συμφωνία, το νέο μνημόνιο, δεν είναι η απόδειξη οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας ή όλοι εμείς μεταλλαχτήκαμε.  Αντίθετα. Στην πραγματικότητα, είναι η τρανή απόδειξη οτι αυτή η Γερμανική Ευρώπη, τρεκλίζει και παραπαίει. Οτι βυθίζεται όλο και πιο πολύ στα ελλείματα, της δημοκρατίας, της ισότητας, του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Και βέβαια, είναι η αφορμή για να γίνουμε όλοι μας σοφότεροι.
Για μάς, η νέα συμφωνία, είναι ο επώδυνος αλλά αναγκαίος συμβιβασμός. Που έχει και θετικά, όπως οτι το ελληνικό ζήτημα έχει πλέον αναδειχθεί πανευρωπαϊκά και διεθνώς. Οτι η ελληνική κοινωνία και οικονομία έχουν κερδίσει χρόνο για ανασύνταξη δυνάμεων και νέους αγώνες. Και οτι το ζήτημα του χρέους είναι πια στο τραπέζι με σοβαρή προοπτική να απομειωθεί.
Για κάποιους άλλους, το νέο μνημόνιο, είναι η ευκαιρά να γυρίσουν πίσω στην ασφάλεια που παρέχει η εμμονή σε αυταπάτες και χίμαιρες. Τους καταννοώ  αλλά δεν τους συμμερίζομαι.
Η απόφασή μας για ανανέωση της λαϊκής εντολής στις εκλογές του Σεπτέμβρη, αναδεικνύει τη δημοκρατική ωριμότητα και ευαισθησία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα, ανοίγει νέους ορίζοντες για την οικοδόμηση ενός ανοιχτού, συλλογικού, δημοκρατικού, αριστερού κόμματος. Οφείλουμε να δώσουμε νόημα και ποιότητα στο ρόλο του μέλους. Αξία στην ομορφιά της  δημοκρατικής συμμετοχής.
Ήρθε η ώρα να πιαστούμε χέρι – χέρι με την κοινωνία, η οποία είναι ήδη πιό μπροστά απο μάς.  Ήρθε η ώρα να αντιστοιχίσουμε τις ιδεολογικές μας αναζητήσεις, την πολιτική μας δράση και τις προγραμματικές μας θέσεις με τις ανάγκες των πολλών. Με ελεύθερη έκφραση και δημοκρατικές διαδικασίες.
Τώρα είναι η ώρα να αξιοποιήσουμε την εφτάμηνη πείρα μας. Να ξεπεράσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Να δούμε ξανά τις συμμαχίες μας. Εντός και εκτός Ελλάδας. Να βάλουμε οριστικά τέρμα στα αντιλαϊκά σενάρια και τις παρενθέσεις. Να προσδιορίσουμε ξανά τη σχέση Κόμματος – Κοινοβουλευτικής Ομάδας – Κυβέρνησης.
Ναί, συντρόφισσες και σύντροφοι.
Και Κυβέρνησης.  Και μάλιστα αυτοδύναμης Κυβέρνησης. Το πιστεύω οτι είναι εφικτό.
Κυβέρνηση εργαλείο για την προάσπιση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας. Για το ξεπέρασμα των δυσκολιών του μνημονίου και τη δίκαιη κατανομή των βαρών. Για τη διεκδίκηση μιας κοινωνικής Ευρώπης, μιας Ευρώπης των λαών. Για την προστασία των αδυνάτων. Των θέσεων εργασίας. Των εισοδημάτων. Της πρώτης κατοικίας. Των συντάξεων, της υγείας και της πρόνοιας. Του πολιτισμού και της Παιδείας. Για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και δραστική μείωση της ανεργίας. Μέσα απο την ανάπτυξη, με ιδαίτερη έμφαση στην αγροτική ανάπτυξη και τη δίκαιη διανομή του εισοδήματος.
Για να αποδείξουμε οτι η Αριστερά όχι μόνο ξέρει να μοιράζει. Ξέρει και να παράγει.
Ξέρει και μπορεί να κυβερνά.
Σε αυτές τις εκλογές, και πάλι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ.
Για να μην την “πληρώσει ο λαός”.