Η ΠΑΡΑΓΚΟΥΠΟΛΗ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΑΔΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ. ΕΝΑΣ ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ

Οι εκλογές είναι η νέμεση και το πλήρωμα του χρόνου για κάθε πολιτικό. Φέρνουν στην επιφάνεια τα καλά και τα κακά, το δίκαιο και το άδικο. Οι επαγγελματίες πολιτικοί όμως δεν τις φοβούνται, γιατί ξέρουν να αποκοιμίζουν τη μνήμη και να μιλούν μόνο για το μέλλον, κρατώντας μια απόσταση από τα πράγματα. Σαν να μην κυβέρνησαν ποτέ.

Κάπως έτσι και ο αγαπητός δήμαρχος Σοφάδων, αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πιο ευαίσθητο και κρίσιμο θέμα της περιοχής του, τους Ρομά στην άκρη της πόλης, με τις παράγκες και τα γραφικά τσαντίρια τους. 

Εν όψει εκλογών, είναι αντιληπτό ότι οι Ρομά, είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο τμήμα του εκλογικού σώματος. Πρέπει να πεισθούν, έστω και την ύστατη ώρα, ότι κάτι έκανε η δημοτική αρχή και για αυτούς. 

Και είναι εύκολο να  πείσει ο λόγος του δημάρχου και του καθένα, απέναντι στην άγνοια ανθρώπων που είναι αναλφάβητοι ή ξέρουν λίγα γράμματα και ενημερώνονται ακόμη λιγότερο. Που η ζωή στο τσαντίρι είναι όλος τους ο κόσμος και οι περισσότεροι από αυτούς δεν τολμούν να διεκδικήσουν για αυτούς και τα παιδιά 8τους ένα καλύτερο αύριο.  Που δεν ξέρουν από εκλογές και θεωρούν καλύτερο να πουλάνε την ψήφο τους  για ένα σίγουρο 20άευρο την παραμονή των εκλογών… γιατί κανείς πολιτικός δε νοιάζεται και μόνο στις εκλογές τους θυμούνται… 

Η προσέγγιση των ψηφοφόρων προεκλογικά και η δικαιολόγηση των κακώς κειμένων που παραμένουν και δεν έχουν αντιμετωπιστεί ακόμη, είναι  θεμιτή πολιτικά αν όχι «επιβεβλημένη» για κάθε πολιτικό. Η αποποίηση και η μετάθεση των ευθυνών όμως, και η προσβολή της νοημοσύνης του πολίτη, είναι πολιτικό ατόπημα και μερικές φορές μοιραίο σφάλμα. 

Το ζητούμενο εδώ και χρόνια ήταν ένας κανονικός οικισμός Ρομά. Ένας οικισμός που επιχειρήθηκε στο παρελθόν αλλά αποδείχθηκε αποσπασματικός και ατελής. Άτακτος, με παραλήψεις και πολλά στοιχεία διαπλοκής, δεν έλυσε το πρόβλημα, αλλά το επιδείνωσε. Οδήγησε σε νέες εγκαταστάσεις Ρομά από άλλες περιοχές, αύξηση της εγκληματικότητας, μεγαλύτερη δυσφορία των υπόλοιπων κατοίκων, περιθωριοποίηση και υποβάθμιση των Ρομά.

Η μετεγκατάστασή τους με όρους αξιοπρέπειας και ευαισθησίας, αποτελεί προτεραιότητα από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε ως κυβέρνηση, γιατί πιστεύουμε ότι όσο παραμένουν  πρόχειρες οι εγκαταστάσεις των Ρομά, τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο γεμάτο κινδύνους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.  Η οικιστική τακτοποίηση και αποκατάσταση των Ρομά, είναι ο μόνος δρόμος για την ομαλή κοινωνική τους ένταξη, την κοινωνική ισορροπία, το τέλος των διακρίσεων και του φυλετικού ρατσισμού. 

Γέννημα θρέμμα της περιοχής και συνειδητά ενεργή πολίτης, αλλά και Μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Σοφάδων, γνώριζα τα προβλήματα του τόπου μου και το 2015 πίστεψα ότι ήρθε η ώρα να λυθούν. Πολλές οι προτεραιότητες… τα αρδευτικά δίκτυα, τα Λουτρά Σμοκόβου, ο οικισμός Ρομά…        

Η ένταξη του Δήμου Σοφάδων στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης Ρομά του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής, ήταν μια πρόταση που υπέβαλα στην υπουργό, κ. Θ. Φωτίου, από την πρώτη στιγμή. Πολλές οι συναντήσεις στο υπουργείο αλλά και στο δήμο, με την κ. Φωτίου, την Ειδική Γραμματέα Ρομά, κ. Κ. Γιάντζιου, το Δήμαρχο και τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο. Δυστυχώς 4 χρόνια πέρασαν και μια μεγάλη ευκαιρία για τους Σοφαδίτες, Ρομά και μη, χάθηκε. 

Το κονδύλι που άγγιζε τα 6,5 εκ. ευρώ, προέβλεπε έναν πρότυπο οικισμό, με τις απαραίτητες υποδομές και χώρους υγιεινής, αθλητικά πάρκα, παιδικές χαρές σε χώρο που θα παραχωρούσε ο Δήμος, δίπλα στον οικισμό Νέα Ζωή,  για 130 οικογένειες – μόνιμους κατοίκους του Δήμου τουλάχιστον για μία πενταετία, και την λειτουργία του σχολείου ως πρότυπου πειραματικού, με έμφαση στην αισθητική αγωγή και την προώθηση της κουλτούρας των Ρομά.

Ο νέος οικισμός θα αποκτούσε Πολύκεντρο με χώρους δραστηριοτήτων, βιβλιοθήκη και κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για όλες τις ηλικίες, ως σημείο αναφοράς για τις οικογένειες Ρομά.

Μια ενδιαφέρουσα σκέψη σε εξέλιξη ήταν και η δημιουργία Συνεταιρισμού Γυναικών Ρομά για κατασκευή ρούχων, για τις ανάγκες της κοινότητας και με δυνατότητα πωλήσεων, ώστε να δοθεί οικονομική διέξοδος στον αποκλεισμό των γυναικών Ρομά, που στα 20 έχουν τουλάχιστον 4 παιδιά, συχνά χωρισμένες χωρίς εισοδήματα, με φαινόμενα εξάρτησης ουσιών ή κατάθλιψη.

Θα ακολουθούσαν έργα υποδομής (ύδρευση, αποχέτευση, οδοποιία),  η αντικατάσταση 70 παραπηγμάτων  με οικίσκους στον υπάρχοντα παλιό οικισμό, με την επιπλέον ένταξη και άλλων 70 περίπου οικογενειών νέων ζευγαριών στο πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου, προκειμένου να μειωθούν στο ελάχιστο ή ακόμα και να πάψουν να υφίστανται οι παράγκες.  

 Στόχος μας δεν ήταν να απομακρύνουμε από την κοινή θέα την αθλιότητα της παραγκούπολης, αλλά να στήσουμε μια σύγχρονη κοινότητα που θα μπορούσε να προσφέρει κάτι παραπάνω από στέγη. Μια πραγματική εστία, μια ευκαιρία για ένα διαφορετικό αύριο. 

Παράλληλα ισχυρά ήταν τα αντισταθμιστικά μέτρα για τους υπόλοιπους κατοίκους των Σοφάδων, με ανάπλαση κοινόχρηστων χώρων και αθλητικές εγκαταστάσεις. Οι παράγκες θα γκρεμίζονταν και ο χώρος θα γινόταν δημοτικός και αξιοποιήσιμος. 

Η πολιτική βούληση της κεντρικής εξουσίας δεν ήταν αρκετή. Απαραίτητη προϋπόθεση και η βούληση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ένα τόσο μεγαλόπνοο έργο απαιτεί  πολιτικό θάρρος αλλά ο Δήμος δεν τόλμησε να ξεπεράσει ταμπού και προκαταλήψεις δεκαετιών, να οραματιστεί μια ισορροπημένη και λειτουργική πόλη, να ξεπεράσει τα πολιτικά στεγανά για το καλό των δημοτών του. 

Εμείς επιδιώξαμε από την πρώτη στιγμή το διάλογο σε όλα τα επίπεδα, και την ειλικρινή και αμερόληπτη συνεργασία με το Δήμο. Αλλά και αυτό μάταιο. Χρονοτριβές και ιδιοκτησιακή νοοτροπία των δημοτικών αρχών, ματαίωσαν την προσπάθεια τεσσάρων χρόνων και πρόδωσαν τους δημότες. Ακύρωσαν ακόμα και το κονδύλι των 95.000 ευρώ για το γήπεδο 5Χ5 στον παλιό οικισμό. Γιατί;

Γιατί δε ρωτήθηκε ο δήμαρχος που συμμετείχε σε όλη τη διαδικασία; Γιατί δε ρωτήθηκαν οι Ρομά που ζουν μέσα στη λάσπη και την εξαθλίωση; Γιατί δε ρωτήθηκαν οι υπόλοιποι Σοφαδίτες που υποφέρουν από την ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατεί στον οικισμό; Ποιος δε θέλει τη μετεγκατάσταση; Ποιος  έχει συμφέρον να διαιωνίζεται η γκετοποίηση και ο αποκλεισμός του ενός τρίτου των δημοτών της πόλης; Και τελικά αν το πρόγραμμα αυτό δεν εξυπηρετούσε, ποια λύση προώθησε ο Δήμος αυτά τα τέσσερα χρόνια και δεν τη στηρίξαμε;

Κλείνω αυτές τις σκέψεις και δε νιώθω οργή, ούτε απογοήτευση. Μόνο με πιάνει ένα πείσμα να συνεχίσω. Και θα συνεχίσω να εργάζομαι για να βρεθούν λύσεις σε όλα τα μεγάλα και δυσεπίλυτα. Να συνεργάζομαι με όλους τους θεσμικούς παράγοντες για να αλλάξουμε τον τόπο μας μαζί. Μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και κοντόφθαλμες πολιτικές. Για αυτό το ΜΑΖΙ πρέπει να αγωνιστούμε όλοι.