Ο «ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΠ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ Π.Σ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Ο στόχος και το σχέδιο της κυβέρνησης είναι δεδομένο και κατατεθειμένο, πολύ πριν ο λαός να της δώσει την εκλογική νίκη. Αυτό που επιδιώκεται είναι να εξασφαλιστεί ο απαραίτητος χρόνος, ώστε να υπάρξει τελική συμφωνία με τους θεσμούς τον Ιούνιο. Εργαλείο για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι και η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορά στα ταμειακά διαθέσιμα (και) της Αυτοδιοίκησης. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με τη διαδικασία που εισήχθη, προφανώς όμως επρόκειτο για μια επείγουσα επιλογή. Παρ’ όλα αυτά σε αντίθεση με τους προκατόχους της, η νέα κυβέρνηση έφερε άμεσα την ΠΝΠ για συζήτηση και ψήφιση στην αρμόδια Επιτροπή και στην Ολομέλεια της Βουλής.
 
Από την άλλη, διεξάγεται μια σκληρή επίθεση και από έξω αλλά κυρίως από μέσα και μάλιστα και από στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης, που όχι μόνο δε διαπραγματεύτηκε για το ελληνικό ζήτημα, αλλά αντίθετα υποτάχθηκε και συνδιαμόρφωσε την πολιτική και την κατάσταση που βιώνει σήμερα η χώρα και η κοινωνία.
Αυτό που συμβαίνει στις «εκ των έσω» επιθέσεις είναι η καλλιέργεια και συντήρηση του φόβου στον κόσμο από το εγχώριο σύστημα και δεν είχαμε καμιά αυταπάτη γι’ αυτό.
Σε αντίθεση με την προηγούμενη, η σημερινή κυβέρνηση είπε και λέει την αλήθεια από την πρώτη ώρα για την κρισιμότητα των στιγμών και για τις δυσκολίες της σκληρής διαπραγμάτευσης αλλά και τον κύριο εκβιασμό με τη ρευστότητα -και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί. Είναι φανερό ότι στόχος παραμένει η διαγραφή μέρους του χρέους και η εκπόνηση και υλοποίηση ενός άλλου αναπτυξιακού σχεδίου υπέρ του κόσμου της εργασίας. Κι αυτό φαίνεται μέσα από τα νομοσχέδια για την ανθρωπιστική κρίση, για τη ρύθμιση οφειλών κοκ.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στην ΠΝΠ, οφείλουμε να διευκρινίσουμε τα ακόλουθα:
Πρώτον, ότι υποχρεώνει τους ΟΤΑ να καταθέσουν στην ΤτΕ μόνο τα ποσά που απομένουν αφού αφαιρεθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις, δηλαδή μισθοδοσίες, εργοδοτικές εισφορές και ενταλματοποιημένες ανεξόφλητες δαπάνες.
Δεύτερον, το 10% του κατατεθέντος ποσού θα είναι άμεσα απαιτητό από τους ΟΤΑ, ενώ για μεγαλύτερο ποσοστό προβλέπεται χρόνος λίγων ημερών για την ικανοποίηση του αιτήματος.
Τρίτον, τα ποσά του ΕΣΠΑ, απ’ όπου εκτελείται η πλειονότητα των έργων, εξαιρούνται από τη σχετική ρύθμιση.
Τέταρτον, λόγω των μνημονιακών περικοπών στις αποδόσεις των πόρων των ΟΤΑ δεν υφίστανται ταμειακά διαθέσιμα, άρα πολλοί ΟΤΑ εκ των πραγμάτων δεν επηρεάζονται από τη σχετική ρύθμιση.
Πέμπτον, το επιτόκιο δανεισμού της ΤτΕ είναι υψηλότερο από αυτό των εμπορικών τραπεζών, ενώ ταυτόχρονα αυτές οι καταθέσεις είναι διά νόμου διασφαλισμένες έναντι οποιουδήποτε πιθανού κινδύνου. Απορούμε πώς κάποιοι εκ των αντιδρώντων θεωρούν ασφαλέστερες τις καταθέσεις τους στην Πειραιώς, φερ’ ειπείν, απ’ ό,τι στην ΤτΕ. Είναι άξιον απορίας το ότι οι φωνασκούντες θεωρούν ότι οι καταθέσεις των δήμων π.χ. στην Τράπεζα Πειραιώς είναι πιο ασφαλείς από την κατάθεσή τους στην ΤτΕ. Τέλος, η συγκεκριμένη κίνηση είναι για περιορισμένο χρονικό διάστημα (έως τέλη Ιουνίου).
 
Τώρα, ως προς την παραβίαση, μέσω της ΠΝΠ, της αυτοτέλειας της ΤΑ, υπάρχει τυπικά λόγος διαμαρτυρίας, όμως υπάρχουν και άλλα υπαρκτά δεδομένα, όπως τα εξής:
Η Πράξη είναι προσωρινή άρα η όποια προσβολή της αυτοτέλειας αίρεται με το τέλος ισχύος της. Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν μόνιμες νομοθετικές προσβολές της αυτοτέλειας της Τ.Α. όπως: (α) Η κατάργηση της δυνατότητας των ΟΤΑ για συμβιβαστική επίλυση των διαφορών με εργαζόμενους και παράλληλη υποχρέωσή τους άσκησης όλων των ένδικων μέσων, ακόμα και αν διαφωνούσαν τα Δ.Σ. (β) Οι περικοπές και οι παρακρατήσεις των νομοθετημένων πόρων της, μέχρι και 60% περίπου, με κυβερνητικές αποφάσεις. (γ) Οι καταργήσεις δομών της Τ.Α. (σχολικοί φύλακες, δημοτική αστυνομία). (δ) Η άσκηση από υπουργεία (που ήθελαν να εξυπηρετήσουν μνημονιακές επιταγές) αρμοδιοτήτων που είχαν μεταφερθεί στους δήμους με τον Νόμο 3852/10 όπως π.χ. ο καθορισμός της λειτουργίας των φαρμακείων. (ε) Η υποχρεωτική ένταξη των δήμων στο Οικονομικό Παρατηρητήριο και η επιβολή ποινών παρακράτησης θεσμοθετημένων πόρων. (στ) Η παρουσία αρμόδιου για την χώρα Γερμανού υφυπουργού, ο οποίος δρούσε στο επίπεδο της Τ.Α. προωθώντας τα γερμανικά συμφέροντα. (ζ) Η υποχρεωτική απόλυση –ακόμη κι αν ομόφωνα είχαν διαφωνήσει τα ΔΣ- κάθε είδους προσωπικού με σχέση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου ακόμα κι αν κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Οι σημερινοί διαφωνούντες και αρνητές της τήρησης της ΠΝΠ σιωπούσαν εκκωφαντικά για όλα όσα προαναφέραμε. Τότε υλοποιούσαν “ευχαρίστως” τις αποφάσεις, ενώ σήμερα είτε για αντιπολιτευτικούς είτε για τους δικούς τους, ιδιοτελείς ενδεχομένως, λόγους “ξεσπαθώνουν” υπέρ της αυτοτέλειας της Τ.Α.
Το επίμονο ερώτημα είναι όμως το εξής: Είναι η αυτοτέλεια της ΤΑ ανεξάρτητη από την ανεξαρτησία της χώρας και την ίδια της τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί ένα καλύτερο μέλλον για το μεγαλύτερο μέρος της; Έχει χρέος η Αυτοδιοίκηση να συμβάλει σε αυτήν την προσπάθεια ή θεωρεί προτιμότερο να κοπούν συντάξεις, μισθοί, να συνεχιστούν και να καθιερωθούν ομαδικές απολύσεις σε μια χώρα με 25%, να αυξηθεί ο ΦΠΑ σε φάρμακα κ.λπ., να συνεχιστεί ο ΕΝΦΙΑ, να περικοπούν έτι περαιτέρω οι νομοθετημένοι πόροι της; Ας το πουν ευθέως ότι προτιμούν να γίνουν αυτά και θα κριθούν γι' αυτό.