Το «άξιο τέκνο» του Μαυρομματίου Καρδίτσας που έσωσε την Επανάσταση του 1821 Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ (Μέρος Δεύτερο) Του Δομήνικου Βερίλλη

ΠΩΣ ΔΙΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Οι  μεγαλύτερες νίκες του Καραϊσκάκη πραγματοποιήθηκαν το χρονικό
διάστημα από τον Ιούλιο του 1826, όταν η ελληνική Κυβέρνηση τον όρισε
αρχιστράτηγο της Στερεάς Ελλάδας, μέχρι το θάνατο του, στο πεδίο της
μάχης την 23 Απριλίου 1827 στο Φάληρο ( το μνημείο του που βρίσκεται
μπροστά από το γήπεδο «Καραϊσκάκη» είναι στο σημείο, όπου ο ήρωας
κατέβηκε από το άλογό του τραυματισμένος το απόγευμα της 22 Απριλίου
1827).

Το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε ήταν η περίοδος που η Επανάσταση
γνώριζε τις πιο κρίσιμες ώρες μιας και ο Αιγυπτιακός στρατός του
Ιμπραήμ σάρωνε την Πελοπόννησο  και ο Τουρκικός στρατός του Κιουταχή
είχε καταλάβει ολόκληρη την Στερεά Ελλάδα εκτός από «το κάστρο» της
Ακρόπολης. Ενώ  συγχρόνως υπήρχαν, πάλι, εμφύλιες αντιπαραθέσεις και
μεγάλη ηττοπάθεια μεταξύ των Ελλήνων.

Ήταν η ώρα που ο  Καραϊσκάκης έπρεπε να πάρει πρωτοβουλίες. Γιατί
ήταν, πλέον, ο μόνος που θα μπορούσε να  ενώσει τους Έλληνες  και να
σώσει  την πατρίδα. Πήγε ο ίδιος , στις 18 Ιουνίου, στο Ναύπλιο στην
έδρα της Κυβέρνησης. Εκεί  η κατάσταση ήταν τραγική σε τέτοιο βαθμό
που η Κυβέρνηση μη μπορώντας να κρατήσει την τάξη τραβήχτηκε στο
νησάκι Μπούρτζι και από κει να κυβερνήσει τον τόπο.  Την ίδια ώρα οι
Μεγάλες Δυνάμεις συζητούσαν για τη δημιουργία  ενός μικρού βασιλείου
της Ελλάδας, προτεκτοράτο του  Σουλτάνου, που θα περιλάμβανε μόνον την
Πελοπόννησο .

Το πρώτο που έκανε ήταν να  συναντηθεί  και να καθησυχάσει τους
οπλαρχηγούς από τη Στερεά Ελλάδα, την Ήπειρο και τη Θεσσαλία που είχαν
καταλάβει  το οχυρό Παλαμήδι και από εκεί φοβέριζαν τους Μωραϊτες και
την Κυβέρνηση,  γιατί φοβόταν ότι θα υλοποιήσουν προαναφερθέντα σχέδια
των Μεγάλων  Δυνάμεων.

Έστειλε όμως, από το Ναύπλιο, επιστολή  και στον Θ. Κολοκοτρώνη με την
οποία του ζητούσε να συναντηθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις : « Είναι
ανάγκη , κι ανάγκη μεγάλη να ανταμωθούμε, να ενώσουμε της πατρίδας τα
συμφέροντα και να τιμήσουμε τα άρματα..» και πράγματι, σε λίγες μέρες,
συναντήθηκαν στο Άργος  όπου  και συμφώνησαν σε όλα… Φεύγοντας, δε,
από το Άργος έγραψε στον Κολοκοτρώνη : « Στρατηγέ και αδελφέ, ημείς
ηνώθημεν και η ένωσις μας θα είναι παντοτεινή. Πρέπει να δείξωμεν εις
τους Έλληνας και εις τους ξένους ότι σκοπός της ενώσεώς μας είναι το
κοινόν της πατρίδος όφελος. Βοήθησέ μας η γενναιότης σου εις αυτήν την
εκστρατείαν της Ρούμελης δια να χάσωμεν τον Κιουταχήν και ακολούθως σε
βοηθώ και γω με την ζωήν μου και χάνεται ο Ιμπραήμης».

Τα γεγονότα, κατόπιν, είναι λίγο ως πολύ γνωστά .Η Κυβέρνηση μη
έχοντας άλλη λύση του ανέθεσε την Αρχιστρατηγία της Ρούμελης και στις
12 Ιουλίου 1826 ο Καραϊσκάκης έφυγε από το Ναύπλιο με προορισμό την
Ελευσίνα.  Ήταν η περίοδος που όλη η Στερεά Ελλάδα- εκτός από την
Ακρόπολη των Αθηνών είχε πέσει στα χέρια του Κιουταχή και οι Έλληνες
είχαν χάσει τις ελπίδες τους .

Έφτασε στη Σαλαμίνα με 130 παλληκάρια μονάχα. Αλλά είχε κατορθώσει να
ενώσει τους Έλληνες και το κλίμα είχε αλλάξει. Το όνομά , οι
στρατηγικές ικανότητές του, η απίστευτη παλληκαριά του και προ πάντων
η ψυχραιμία που έδειξε, όταν όλοι οι άλλοι τα είχαν χαμένα, ξύπνησαν
την ελπίδα των αγωνιστών για τη λευτεριά. ‘Έτσι το μικρό ρυάκι των 130
παλληκαριών άρχισε  να γίνεται  ποτάμι που σάρωνε τους εχθρούς

Αργότερα, βέβαια, σε  λιγότερο από ένα χρόνο, ήταν αυτός που νικώντας
τους Τούρκους σε όλη τη Στερεά Ελλάδα από την Αθήνα μέχρι τη Θεσσαλία
και τον Αμβρακικό κόλπο και με ένα στρατό που ξεπερνούσε τις 10000,
αναπτέρωσε  το ηθικό των Ελλήνων, ακύρωσε στην πράξη τα σχέδια, της
Αγγλίας και ορισμένων μεγάλων δυνάμεων, για τη δημιουργία ελληνικού
προτεκτοράτου της Τουρκίας στα όρια της Πελοποννήσου και διέσωσε την
Ελληνική Επανάσταση του 1821.

ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Σκοτώθηκε στο Φάληρο  πολεμώντας στην πρώτη γραμμή, παρόλο που ήταν
αρχιστράτηγος των  ελληνικών δυνάμεων. Όπως το έκανε πάντα, από τότε
που ήταν μικρό παιδί  στο Μαυρομμάτι και στα ορεινά χωριά της περιοχής
μας.

Από ένα, δε,  σημείο του Αγώνα ο Καραϊσκάκης πολεμούσε έφιππος. Το
ίδιο έγινε και την ημέρα που τραυματίστηκε και σκοτώθηκε.  Μάλιστα την
ημέρα εκείνη άλλαξε τρία άλογα γιατί το πρώτο τραυματίστηκε, ενώ
κάλπαζε με ταχύτητα  και το δεύτερο δεν υπάκουσε  και δεν τον
ακολουθούσε στη μάχη.                                Αυτός είναι και ο
λόγος που επιλέξαμε να τοποθετηθεί, στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας
της  Καρδίτσας, ο έφιππος ανδριάντας του ήρωα με το άλογο να καλπάζει
σε κάποια από τις πολλές μάχες που έδωσε στη ζωή του για την ελευθερία
των Ελλήνων.  Μπορούμε, τέλος,  να πούμε πως το άγαλμα παραπέμπει  στο
πνεύμα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, του γενναίου, ακούραστου, ορμητικού,
ριψοκίνδυνου πολεμιστή και αποτελεί , πάνω από όλα, εκπλήρωση ενός
χρέους της Καρδίτσας , της πρωτεύουσας  του νομού μας,  στον ήρωα .

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

« Ένας ξεχώριζε, του Γένους το καμάρι, της Καλογριάς ο
γιός!...Προσπέφτω προσκυνώ της δόξας του το θρόνο κ’ αιστάνομαι
Προσκυνητής που μεγαλώνω. Κι από τραγούδι νέα φωτιά επική ν’ ανάψω μ’
εσέ, Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης. Όμηρός σου». Έτσι αναφέρεται στον Γεώργιο
Καραϊσκάκη , ο μεγάλος ποιητής μας, Κωστής Παλαμάς στα
«Δεκατετράστιχά» του. Γιατί , πράγματι ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι ο
ήρωας που έσωσε, με τους αγώνες και την ικανότητά του την Επανάσταση
του 1821 και συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του ελληνικού κράτους
στη νεότερη ιστορία.

Παράλληλα, όμως, με την ζωή του και τον θάνατό του, μας κληροδότησε,
μεταξύ άλλων, δύο μεγάλα παραδείγματα:

- Πρώτον, αυτό της αυτοθυσίας υπέρ Πατρίδος.

-Και δεύτερον, εκείνο της αφοσίωσης στους εθνικούς στόχους, βάζοντας
στην άκρη προσωπικές φιλοδοξίες κι αντίστοιχους υπολογισμούς

Πάντα θα δείχνει τον δρόμο του δικού μας χρέους και κυρίως τον δρόμο
του χρέους μας για την κατοχύρωση του μέλλοντος των επόμενων γενεών
μας.