ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

 Του Δ. Βερίλλη
 

1. Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΥΔΕ ΑΧΕΛΩΟΥ

 
Όπως όλοι γνωρίζουμε τα τελευταία  χρόνια με τα μνημόνια και την οικονομική κατάσταση υπάρχει μία συνεχής κινητικότητα και μία διαρκής λήψη μέτρων ιδιαίτερα κατά των αδυνάτων.
Η  Καρδίτσα  μέσα σε αυτό το αδιαφανές σκηνικό αποτελεί τον εύκολο στόχο λόγω της αδιαφορίας των αρμοδίων , της αναποτελεσματικής Δημοτικής Αρχής και της πρωτοφανούς έλλειψης αντίδρασης της τοπικής κοινωνίας. Έτσι ανακοινώνονται συνεχώς αρνητικά μέτρα  σε βάρος της ορισμένα από τα οποία είναι τόσο σημαντικά που καταδικάζουν οριστικά και αμετάκλητα το μέλλον της.
Όποια αρνητική πρωτοβουλία, με τοπικιστικά στοιχεία αποφασίζεται  σε κεντρικό επίπεδο σαν πρώτο στόχο έχει την περιοχή μας και όποια πόλη –λόγω και της οικονομικής κρίσης –ζητά να μεταφέρει κάτι στην περιοχή της από την Καρδίτσα ξεκινά, λες  και η οικονομική κρίση δεν άγγιξε και τον τόπο μας.
Αυτά όμως δεν είναι ούτε μεταρρύθμιση ούτε αναπτυξιακή πολιτική αλλά εντελώς το αντίθετο.  
Τελευταία περίπτωση η ΕΥΔΕ Αχελώου. Δηλαδή η Υπηρεσία που επιβλέπει και συντονίζει τα έργα του Αχελώου και είναι εγκατεστημένη στο νομό μας , μιάς και όλα τα έργα πραγματοποιούνται στη Δυτική Θεσσαλία.
Ακόμη δεν πρόλαβε να αναλάβει το Υπουργείο Υποδομών,  Μεταφορών και Δικτύων ο κ Χρυσοχοίδης- πρώην νομάρχης Καρδίτσας- και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου πρότειναν τη μεταφορά της ΕΥΔΕ Αχελώου από την Καρδίτσα στη Λάρισα 
 Προτείνεται, δηλαδή να διοικούνται και να επιβλέπονται τα έργα από απόσταση μεγαλύτερη  των  60 χιλιομέτρων  και όχι από μία ήδη υπάρχουσα υπηρεσία πλησίον της περιοχής των έργων. Επιπλέον οι υπάλληλοι που υπηρετούν στην ΕΥΔΕ θα πρέπει καθημερινά να μεταβαίνουν από την Καρδίτσα  στη Λάρισα.
Όλα αυτά είναι πρωτοφανή και απίστευτα και όμως βαφτίζονται σαν «Μεταρρύθμιση».
Το χειρότερο βέβαια είναι ότι  ενώ θα έπρεπε ,αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας , να υπάρξουν κάποιες ουσιώδεις και πρακτικές πρωτοβουλίες για να έλθει κάποια ποσότητα νερού στη Θεσσαλία , να γίνουν κάποια νέα αρδευτικά έργα  και να υπάρξουν ουσιώδεις παρεμβάσεις στη Γεωργία και γενικότερα στον Πρωτογενή Τομέα αυτοί χάνουν τον καιρό τους με μικροπολιτικούς χειρισμούς και τοπικιστικές  λογικές.
Τέλος θα πρέπει να σημειώσουμε ότι από τον πρώτο πολίτη της Καρδίτσας και το δήμο Καρδίτσας , γιά μία ακόμη φορά δεν υπήρξε καμία δημόσια αντίδραση. Ούτε καν  μία τυπική επιστολή διαμαρτυρίας και ενημέρωσης προς τον Υπουργό  τους βουλευτές και την Κυβέρνηση.
 
2.ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
 
Το τελευταίο χρονικό διάστημα , με  άλλα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου επισκεφθήκαμε  Τοπικές Κοινότητες του Δήμου Καρδίτσας για τις οποίες, με βάση την εμπειρία μας, είχαμε μια διαμορφωμένη εικόνα για την κατάσταση που περιμέναμε να αντιμετωπίσουμε. Τα πράγματα όμως ήτανε δυστυχώς πολύ χειρότερα από τα αναμενόμενα. Τώρα, μπορούμε να μιλήσουμε με ασφάλεια για μια εικόνα εγκατάλειψης εφόσον την απουσία συντήρησης των ήδη υπαρχόντων δικτύων και υποδομών συνοδεύει η αδυναμία παρέμβασης σε έκτακτες καταστάσεις όπως οι βλάβες και η εν γένει εγκατάλειψη της μάχης της καθημερινότητας.
Ιδιαίτερα θα ήθελα να τονίσω  ότι δεν δικαιολογείται η κατάσταση, σε ορισμένες περιπτώσεις, για το πόσιμο νερό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι περιπτώσεις του Καλλιθήρου και του Καλλιφωνίου όπου απαιτούνται άμεσες παρεμβάσεις οι οποίες μάλιστα δεν έχουν μεγάλο κόστος.
Τα άμεσα προβλήματα δε φαντάζουν δυσεπίλυτα καθώς οι απαιτήσεις των προέδρων και των Συμβουλίων έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο. Για να υπάρξει μια αρχή θα πρέπει να τοποθετηθούν τα φίλτρα στους αγωγούς των νερών αλλά και να ενεργοποιηθεί η πάγια προκαταβολή όχι ως καταβολή μετρητών αλλά ως πληρωμή λογαριασμών για εργασίας καθαρισμού, αποψίλωσης και επισκευής σωλήνων. 
Παράλληλα κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι η διοίκηση του δήμου υποστηρίζει ότι δεν έχει χρήματα για  τα απαραίτητα  στις Τοπικές Κοινότητες , δηλαδή τα χωριά, του δήμου Καρδίτσας και την ίδια ώρα σε άλλους μικρότερους δήμους του νομού να γίνονται συνεχώς έργα  από προγράμματα που δεν επιβαρύνουν τους δημότες και τα οικονομικά των δήμων.
Τελευταία  περίπτωση είναι ο δήμος Πλαστήρα που εξασφάλισε από το ΕΣΠΑ, περίπου, 650.000 για μικρά έργα οδοποιίας μέσα στα χωριά ενώ ο δήμος Καρδίτσας δεν μπορεί να εξασφαλίσει  τα ελάχιστα για κάποια φίλτρα νερού που αφορούν την υγεία των κατοίκων. Δεν νομίζω ότι η Κυβέρνηση κάνει διακρίσεις και μάλιστα σε βάρος δημάρχων που πρόσκεινται ιδεολογικά.
 
3.ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
 
Ανάμεσα σε όλες τις άλλες ιδιωτικοποιήσεις που επιχειρούνται ή συζητούνται τώρα,  αυτή του νερού ξεχωρίζει. Γιατί το νερό είναι δημόσιο αγαθό απαραίτητο για τη ζωή. στο οποίο πρέπει να έχουν δικαίωμα πρόσβασης όλοι οι πολίτες..
Είναι ένας φυσικός πόρος που δεν μπορεί και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εμπορευματοποιείται και πολύ περισσότερο να υπόκειται στο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.
Πέραν βέβαια αυτών  των πολύ σημαντικών παραμέτρων αξιοσημείωτο  είναι  επίσης ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού, δηλαδή η μετατροπή ενός δημόσιου αγαθού σε ιδιωτικό μονοπώλιο, αφενός θα εκτοξεύσει την τιμή του στα ύψη και αφετέρου κανένας δεν εγγυάται την εξασφάλιση των κανόνων υγιεινής δεδομένου ότι οι ιδιωτικές εταιρείες ενδιαφέρονται κυρίως για την αύξηση των κερδών.
Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους κανένας δεν μπορούσε να φαντασθεί πριν λίγο καιρό ότι θα άνοιγε ένας τέτοιος διάλογος  και  θα ήταν τώρα ορατός ο κίνδυνος για την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Και όμως η έρευνα σε βάθος της κατάστασης απέδειξε ότι υπάρχουν έγραφα στις Βρυξέλλες που αποδεικνύουν τις συζητήσεις  για  ενδεχόμενο «άνοιγμα της αγοράς»του νερού ξεκινώντας από τις χώρες του νότου, ενώ στην Ελλάδα είναι υπαρκτό πλέον, το πρόβλημα  της ιδιωτικοποίησης της Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης.
Είναι επομένως επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μία συντονισμένη πολιτική στο Νομό η  οποία μπορεί να εστιάζεται όχι μόνον στη ΔΕΥΑΚ και τη λίμνη Ν. Πλαστήρα αλλά και τα υπέργεια και υπόγεια ύδατα και τα αρδευτικά δίκτυα.
Μία πολιτική ώστε να διασφαλισθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του νερού στην περιοχή μας .