Αθλητικά - 2 μήνες 1 εβδομάδα πιο πριν
ΘΕΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Υποβλήθηκε στις Τετ, 17/12/2014 - 12:06.
Εκτυπώσιμη μορφή
Από το 2009 και μετά ο πολιτικός χρόνος κύλησε δραματικά. Η Ελλάδα βρέθηκε στο όριο της χρεοκοπίας και η διάσωσή της ήταν μια διαδικασία, η οποία δοκίμασε τις αντοχές του πολιτικού συστήματος. Είδαμε νέους πολιτικούς σχηματισμούς να αναδύονται, την ώρα που παραδοσιακά κόμματα έχαναν μεγάλο μέρος της πολικής τους επιρροής. Γίναμε μάρτυρες ακραίων πολιτικών πρακτικών, που επιχείρησαν να τορπιλίσουν την πολιτική διαδικασία, ενώ είδαμε να δημιουργούνται πολιτικές συμμαχίες, που μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν αδιανόητες. Την ίδια στιγμή η κοινωνία υπέφερε από τα αλλεπάλληλα μέτρα λιτότητας, που ναι μεν ήταν απαραίτητα για τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, έπλητταν, όμως, καίρια τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Πλέον, η χώρα γυρίζει σελίδα. Εκπληρώσαμε τις δεσμεύσεις της απέναντι στους εταίρους της και οι οικονομικοί δείκτες μας προϊδεάζουν για το τέλος της ύφεσης και την οριστική επιστροφή στην ανάπτυξη από το 2015 και μετά. Η πρόσφατη παράταση της συμφωνίας με την Τρόικα επιβεβαιώνει την κοινή μας ανάγκη να διασφαλίσουμε την ομαλή επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, την ικανότητά της να σταθεί ξανά στα πόδια της, χωρίς αστερίσκους.
Σειρά τώρα έχουν οι θεσμοί. Δυστυχώς η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας παρά την μεγάλη παρακαταθήκη των ευρύτατων συναινέσεων, έγινε θύμα μικροπολιτικών επιδιώξεων, κινδυνεύοντας να παρασύρει και τη συνταγματική αναθεώρηση, που τόσο πολύ ανάγκη έχει η χώρα. Όλοι διαπιστώνουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς. Μια διαδικασία, που
οφείλει να παρακινεί το πολιτικό σύστημα σε ένα μίνιμουμ πολιτικής συνεννόησης και συναίνεσης ως προς το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα πρόσωπο – θεσμός, που κατά τεκμήριο, υπάρχει για να συμβολίζει πάνω από όλα την ενότητα του Έθνους.
Είναι επομένως μια από εκείνες τις ύψιστες στιγμές στην λειτουργία του Κοινοβουλίου, που φέρνουν τους βουλευτές, ως αντιπροσώπους τους Έθνους, προ της προσωπικής τους πολιτικής ευθύνης. Αυτή ακριβώς η στάση που θα τηρήσει ο καθένας, υπαγορεύεται από τη δική του θεσμική συνείδηση, την δική του ερμηνεία απέναντι σε όλα αυτά που έχουν συμβεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και στην πεποίθηση για το ποιος δρόμος είναι αυτός που μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλείς προορισμούς.
Με τα δεδομένα να είναι γνωστά και τις πολιτικές δυνάμεις να έχουν πάρει θέσεις, είναι γενική πεποίθηση, πως πλέον καλό είναι να μιλήσουν οι συνειδήσεις. Η ακραία πολιτική αντιπαράθεση δεν βοηθά κανέναν, πόσο μάλλον όταν δημιουργεί συνθήκες πολιτικής οξύτητας που οδηγούν τη χώρα στην αβεβαιότητα μιας πιθανής ακυβερνησίας . Όμως η κοινωνία δεν επιθυμεί την πολιτική αβεβαιότητα και η οικονομία δεν αντέχει την ακυβερνησία. Εύχομαι και ελπίζω να σταθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Το χρωστάμε στην κοινωνία και τους πολίτες που τόσο υπέφεραν τα τελευταία χρόνια.
Πλέον, η χώρα γυρίζει σελίδα. Εκπληρώσαμε τις δεσμεύσεις της απέναντι στους εταίρους της και οι οικονομικοί δείκτες μας προϊδεάζουν για το τέλος της ύφεσης και την οριστική επιστροφή στην ανάπτυξη από το 2015 και μετά. Η πρόσφατη παράταση της συμφωνίας με την Τρόικα επιβεβαιώνει την κοινή μας ανάγκη να διασφαλίσουμε την ομαλή επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, την ικανότητά της να σταθεί ξανά στα πόδια της, χωρίς αστερίσκους.
Σειρά τώρα έχουν οι θεσμοί. Δυστυχώς η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας παρά την μεγάλη παρακαταθήκη των ευρύτατων συναινέσεων, έγινε θύμα μικροπολιτικών επιδιώξεων, κινδυνεύοντας να παρασύρει και τη συνταγματική αναθεώρηση, που τόσο πολύ ανάγκη έχει η χώρα. Όλοι διαπιστώνουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς. Μια διαδικασία, που
οφείλει να παρακινεί το πολιτικό σύστημα σε ένα μίνιμουμ πολιτικής συνεννόησης και συναίνεσης ως προς το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα πρόσωπο – θεσμός, που κατά τεκμήριο, υπάρχει για να συμβολίζει πάνω από όλα την ενότητα του Έθνους.
Είναι επομένως μια από εκείνες τις ύψιστες στιγμές στην λειτουργία του Κοινοβουλίου, που φέρνουν τους βουλευτές, ως αντιπροσώπους τους Έθνους, προ της προσωπικής τους πολιτικής ευθύνης. Αυτή ακριβώς η στάση που θα τηρήσει ο καθένας, υπαγορεύεται από τη δική του θεσμική συνείδηση, την δική του ερμηνεία απέναντι σε όλα αυτά που έχουν συμβεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και στην πεποίθηση για το ποιος δρόμος είναι αυτός που μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλείς προορισμούς.
Με τα δεδομένα να είναι γνωστά και τις πολιτικές δυνάμεις να έχουν πάρει θέσεις, είναι γενική πεποίθηση, πως πλέον καλό είναι να μιλήσουν οι συνειδήσεις. Η ακραία πολιτική αντιπαράθεση δεν βοηθά κανέναν, πόσο μάλλον όταν δημιουργεί συνθήκες πολιτικής οξύτητας που οδηγούν τη χώρα στην αβεβαιότητα μιας πιθανής ακυβερνησίας . Όμως η κοινωνία δεν επιθυμεί την πολιτική αβεβαιότητα και η οικονομία δεν αντέχει την ακυβερνησία. Εύχομαι και ελπίζω να σταθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Το χρωστάμε στην κοινωνία και τους πολίτες που τόσο υπέφεραν τα τελευταία χρόνια.
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια