42 ελληνόπουλα από όλο τον κόσμο γράφουν την «ιστορία» τους με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

«Η ελληνική γλώσσα είναι ψυχή, η ψυχή του πολιτισμού»

Σε μια ειδική εκδήλωση για την 9η Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, η Βουλή των Ελλήνων και η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού του Υπουργείου Εξωτερικών, παρουσίασαν το Λεύκωμα με τα 42 παραμύθια που συμμετείχαν στο διαγωνισμό συγγραφής μικρής ιστορίας για παιδιά και νέους 8-16 ετών, σχολείων του εξωτερικού. Βράβευσαν τους μαθητές και τις μαθήτριες που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό με τίτλο «Η ελληνική γλώσσα είναι ψυχή, η ψυχή του πολιτισμού».

       Με πρότασή της βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Καρδίτσας κ. Χρυσούλα Κατσαβριά – Σιωροπούλου πέρυσι τον Ιανουάριο στους υπουργούς Εξωτερικών, Παιδείας, Πολιτισμού και Εσωτερικών, δημιουργήθηκε το μήνυμα που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και κατέληξε σε μια πρωτότυπη έκδοση. Το μήνυμα έγραψε ο συγγραφέας και πρεσβευτής Ελληνικού Βιβλίου 2018, Β. Ηλιόπουλος, και την έκδοση επιμελήθηκε ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου [ΙΒΒΥ] και η πρόεδρός του κ. Β. Νίκα.

Η βουλευτής  τοποθετήθηκε στην πανηγυρική παρουσίαση του Λευκώματος στην Ελληνική Βουλή. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της έχει ως εξής:

«Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, που καθιερώθηκε επίσημα να γιορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού μας ποιητή Δ. Σολωμού, με κοινή απόφαση στις 4 Απριλίου 2017, έφερε πολύ γρήγορα, πολλούς και γόνιμους καρπούς. Από τους πιο σημαντικούς ήταν ο Διαγωνισμός για τη συγγραφή μικρής ιστορίας, από παιδιά και νέους, από όλο τον κόσμο, με θέμα: «Η ελληνική γλώσσα είναι ψυχή, η ψυχή του πολιτισμού».

Η ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα ήταν συγκινητική.  42 νέα παραμύθια γεννήθηκαν στην ελληνική γλώσσα και αποτελούν τον κορμό αυτού του Λευκώματος που παρουσιάζεται στη σημερινή πανηγυρική εκδήλωση της Βουλής.

 Έφτασαν στην πατρίδα μας από όλες τις γωνιές του κόσμου, όπου μιλιέται η ελληνική.

Καλωσορίσω στην ελληνική βουλή τους νέους που εκπροσωπούν το σύνολο των νέων που ανταποκρίθηκαν σε αυτό το κάλεσμα και συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του πρώτου ιστορικού λευκώματος.

Η ελληνική γλώσσα ταξίδεψε για έναν ολόκληρο χρόνο και αυτό το ταξίδι την έκανε πλουσιότερη. Της δόθηκε η ευκαιρία να πάει σε τόπους μακρινούς και να αναζητήσει τα παιδιά της. Να λειτουργήσει περισσότερο σαν αφορμή και να  ανατροφοδοτήσει μια υπαρκτή ελληνική οικουμενικότητα που παραμένει ζωντανή και αγωνίζεται όχι μόνο για ό,τι είναι ελληνικό αλλά για ό,τι είναι πανανθρώπινο και αληθινό και χρήσιμο σε έναν κόσμο που μικραίνει, σε έναν κόσμο που αλλάζει.

Η ελληνική γλώσσα βουτάει στο παρελθόν για να δώσει νόημα στο παρόν, με τη ματιά στραμμένη μόνιμα στο μέλλον.              Στην Ιθάκη του Οδυσσέα και του καθενός.

Και αν η γλώσσα είναι σκέψη, είναι ιστορία, είναι η ταυτότητα κάθε λαού, τότε η ελληνική γλώσσα, την οποία μιλάμε μέχρι σήμερα, χρησιμοποιεί τις ίδιες λέξεις με τις οποίες σκέφτηκε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, τις ίδιες ποιητικές λέξεις του Πίνδαρου και της Σαπφούς, του Ερωτόκριτου και του Ρήγα, του Σολωμού και του Κάλβου, του Μακρυγιάννη, του Καβάφη, του Σεφέρη και του Ρίτσου, του Αναγνωστάκη και του Ελύτη… αυτό είναι το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας που μένει αναλλοίωτο εδώ και 2500 χιλιάδες χρόνια και είναι το μεγάλο καμάρι μας και το μεγάλο μας στήριγμα.

Πάντα επίκαιρη, πάντα ικανή να ονοματίσει τις συλλογικές κατακτήσεις του πολιτισμού μας, να εμβαθύνει σε κάθε πνευματική μας ανησυχία, να συλλαμβάνει κάθε  συναισθηματική απόχρωση της ψυχής μας.

Σε αυτή τη νέα σύνθετη πραγματικότητα, η μελέτη της ελληνικής γλώσσας  και η συμπερίληψη των ιδανικών του ελληνικού πολιτισμού, αποτελεί εγγύηση για το  ειρηνικό μέλλον της ανθρωπότητας, πράξη συνειδητής αντίστασης ενάντια στην ομοιομορφία και τον στυγνό ωφελιμισμό της παγκοσμιοποίησης. Η μικρή μας χώρα επωμίζεται το βαρύ φορτίο και τη μεγάλη ευθύνη, να ανοίξει νέους δρόμους πολιτισμού, να επινοήσει και να σπείρει ξανά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, νέες ιδέες.

Το ελληνικό κράτος ως συντεταγμένη πολιτεία και μέσω των πρεσβειών και των προξενείων του, αναλαμβάνει το χρέος του απέναντι στην ομογένεια, ενδυναμώνει την ελληνική εθνική συνείδηση, αναδεικνύει τον ελληνικό πολιτισμό όχι για να κομπάσει αλλά για να τον μοιραστεί. Για να αποτελέσει βάση και  πηγή αναζήτησης γνήσιων οικουμενικών αξιών που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο και τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ο Ελληνισμός ποτέ δεν ανήκε  στους Έλληνες μόνο. Από τη φύση του κοσμοπολίτικος και ριζοσπαστικός. Με πείσμα διαφύλαξε σταθερά σημεία αναφοράς: το παρελθόν του και τον τρόπο σκέψης του. Με τόλμη αγκάλιασε λαούς και πολιτισμούς, χωρίς να ορθώνει τείχη. Έτσι  έδωσε τη μαγιά, συνέβαλε στη σύσταση και τη δημιουργία μεγάλων παγκόσμιων πολιτισμών, από τον αρχαιοελληνικό και τον ελληνορωμαϊκό, μέχρι τον βυζαντινό και τον ευρωπαϊκό.

Σήμερα πρωτοστατεί για άλλη μια φορά και προσφέρει τον εαυτό του, αγωνιά να επικοινωνήσει την ψυχή του με όλα τα υγιή στοιχεία των άλλων λαών και πολιτισμών.

Χαιρετίζω τους νέους ομογενείς που γυμνάζουν την ψυχή και το πνεύμα τους με την εκμάθηση και διατήρηση της μητρικής τους, της ελληνικής γλώσσας. Χαιρετίζω τους χιλιάδες νέους σε όλο τον κόσμο που εκτός από τη μητρική τους γλώσσα, μαθαίνουν ελληνικά. Μια γλώσσα δύσκολη και όχι  φανερά χρήσιμη. Αυτούς τους νέους θεωρώ τους καλύτερους πρεσβευτές της Ελλάδας, τους καλύτερους πολίτες του αύριο.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΕΙΠΕΙ…όπως σημείωνε και ο  Λιαντίνης:

το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα».