Αθλητικά - 2 μήνες 1 εβδομάδα πιο πριν
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Υποβλήθηκε στις Τετ, 22/05/2019 - 19:17.
Εκτυπώσιμη μορφή
Είναι κι αυτοί δημότες μου, δε διαφέρουν από τους άλλους δημότες και δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω"
Η φράση αποδίδεται στον Δήμαρχο Ζακύνθου το 1943, Λουκά Καρρέρ απέναντι στον γερμανό φρούραρχο Behrens, όταν ο τελευταίος του ζήτησε πλήρη κατάλογο των εβραϊκών οικογενειών του νησιού.
Ας μη μείνουμε σ' ό,τι αφορά στο διορισμό του στο αξίωμα του Δημάρχου, στη συνδρομή του Ιεράρχη του νησιού και στην ούτως ή άλλως ηρωική στάση τους, προκειμένου να σωθούν, όπως και πράγματι έγινε, στο σύνολό τους οι 275 Εβραίοι της Ζακύνθου. Ας μη σταθούμε καν στο ιστορικό γεγονός. Να εστιάσουμε, όμως, στη βάση αυτής της πράξης, που μνημονεύεται μέχρι και σήμερα· την κοινωνική συνοχή. Ασφαλώς, δεν ήταν μόνο μια πράξη φιλανθρωπίας και σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή. Ήταν κάτι περισσότερο, ήταν νομίζω, η αίσθηση της "εσωτερικής συνεκτικότητας", της "κοινότητας" του πληθυσμού.
Ας πάμε στο σήμερα. Σε λίγες ημέρες, την Κυριακή 26 Μαΐου, στις εκλογές που διεξάγονται για την τοπική αυτοδιοίκηση, επιλέγουμε τη Δημοτική Αρχή της Καρδίτσας. Δίνουμε, λοιπόν, μία πολιτική εντολή για την προάσπιση του τοπικού δημοσίου συμφέροντος, της "κοινότητάς" μας.
Ωστόσο, παρά τη σημασία που δίνεται και αναγνωρίζεται σε αυτόν από φορείς επίσημους και μη, ο ρόλος της κοινωνικής συνοχής στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης μικρό χώρο καταλαμβάνει στη δημόσια συζήτηση.
Ας πούμε ότι η κοινωνική συνοχή είναι η "στάση των μελών ενός συνόλου να παραμένουν ενωμένα μεταξύ τους με σκοπό να επιτύχουν κοινούς στόχους". Η «κοινωνική συνοχή» είναι μια κατάσταση που δείχνει το βαθμό και την ποιότητα των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας. Δείχνει το βαθμό συνέργειας μεταξύ των προσώπων, των φορέων και των οργανισμών. Δείχνει την κοινωνική αλληλεγγύη και την «κοινωνική συνείδηση».
Με μια απλή σκέψη, λοιπόν, καθήκον και υποχρέωση της τοπικής αρχής, στην περίπτωσή μας της Δημοτικής Αρχής είναι να συμβάλλει, να κατευθύνει στην ανάπτυξη, την ευμάρεια και την ενεργή συμμετοχή των ατόμων στα κοινά.
Παρά τη σημαντική προσπάθεια και συμβολή της παρούσας δημοτικής αρχής του Δήμου Καρδίτσας, που έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή στη δημιουργία κι ανάπτυξη δομών που υποστηρίζουν και προσφέρουν με επιμονή, διαθέτοντας μάλιστα περιορισμένα οικονομικά μέσα, στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, από τους περισσότερους υποψηφίους απουσιάζει η διάθεση για συζήτηση ή εστιάζεται σε μεμονωμένους τομείς. Κατά την παρούσα θητεία της δημοτικής αρχής, ιδρύθηκε το Κοινωνικό Παντοπωλείο, δημιουργήθηκε δανειστική βιβλιοθήκη φροντιστηριακών βιβλίων, ιδρύθηκε και λειτουργεί στο εσωτερικό της Δημοτικής Αγοράς ελεύθερη δανειστική βιβλιοθήκη, ενώ ενισχύθηκαν η λειτουργία της τράπεζας ρουχισμού, του κοινωνικού φαρμακείου και ιατρείου, το πρόγραμμα φιλοξενίας αστέγων δημοτών, η δομή φιλοξενίας προσφύγων - αιτούντων πολιτικό άσυλο και η δημοτική δομή του "Κέντρου Γυναικών". Είναι πολλά; Είναι τόσα, όσα απαιτούνται τουλάχιστον για την επίτευξη της προσδοκώμενης κοινωνικής συνοχής.
Μήπως, όμως, οι ανάγκες και η προσοχή, για παράδειγμα, που χρειάζονται μια δεκαεπτάχρονη τελειόφοιτη Λυκείου που μένει στην πόλη και μια ηλικιωμένη γυναίκα που μένει στο χωριό είναι ίδιες ή συμβατές μεταξύ τους; Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η ουσία και το νόημα της "κοινωνικής συνοχής". Αν και φαινομενικά υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές μιας γυναίκας που βρίσκεται στην αυγή της πολιτικής της ωριμότητας, κινούμενης αποκλειστικά σε αστικό περιβάλλον σε σχέση με μία ηλικιωμένη, κάτοικο αγροτικού οικισμού, με άλλα βιώματά και εικόνες, στο τέλος εντοπίζονται περισσότερα κοινά.
Οι ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, των ηλικιωμένων, των ανέργων, των κοινωνικών ομάδων που αποτελούν μειονότητες, του αστικού και του αγροτικού πληθυσμού, η μόρφωση, η προστασία της ανηλικότητας, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, η κοινωνική μέριμνα, η προσβασιμότητα, η ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας του τόπου, η κοινωνική οικονομία είναι στοιχεία που πρέπει να συγκεραστούν και μάλιστα αριστοτεχνικά. Δύσκολο; Ναι. Όχι αδύνατο. Η κεντρική διοίκηση λίγα, τελικά, μπορεί να προσφέρει για να το πετύχει, σε αντίθεση με την τοπική αυτοδιοίκηση, που ενσαρκώνει την προσπάθεια για την υλοποίηση της ποθητής κοινωνικής συνεκτικότητας.
Η συμμετοχή όλων στα κοινά, η ανάδειξη κοινών αξιών και η αλληλεγγύη οδηγούν στην ομαλή κοινωνική ένταξη, στην ανάπτυξη και την ευμάρεια· σε αυτή την ίδια την κοινωνική συνοχή.
Ώστε, παραφράζοντας την απάντηση του ζακυνθινού δημάρχου, να λέμε ο καθένας μας, με σιγουριά κι αυτοπεποίθηση "είμαι δημότης, δε διαφέρω από τους άλλους και δεν μπορώ να ξεχωρίσω".
Η φράση αποδίδεται στον Δήμαρχο Ζακύνθου το 1943, Λουκά Καρρέρ απέναντι στον γερμανό φρούραρχο Behrens, όταν ο τελευταίος του ζήτησε πλήρη κατάλογο των εβραϊκών οικογενειών του νησιού.
Ας μη μείνουμε σ' ό,τι αφορά στο διορισμό του στο αξίωμα του Δημάρχου, στη συνδρομή του Ιεράρχη του νησιού και στην ούτως ή άλλως ηρωική στάση τους, προκειμένου να σωθούν, όπως και πράγματι έγινε, στο σύνολό τους οι 275 Εβραίοι της Ζακύνθου. Ας μη σταθούμε καν στο ιστορικό γεγονός. Να εστιάσουμε, όμως, στη βάση αυτής της πράξης, που μνημονεύεται μέχρι και σήμερα· την κοινωνική συνοχή. Ασφαλώς, δεν ήταν μόνο μια πράξη φιλανθρωπίας και σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή. Ήταν κάτι περισσότερο, ήταν νομίζω, η αίσθηση της "εσωτερικής συνεκτικότητας", της "κοινότητας" του πληθυσμού.
Ας πάμε στο σήμερα. Σε λίγες ημέρες, την Κυριακή 26 Μαΐου, στις εκλογές που διεξάγονται για την τοπική αυτοδιοίκηση, επιλέγουμε τη Δημοτική Αρχή της Καρδίτσας. Δίνουμε, λοιπόν, μία πολιτική εντολή για την προάσπιση του τοπικού δημοσίου συμφέροντος, της "κοινότητάς" μας.
Ωστόσο, παρά τη σημασία που δίνεται και αναγνωρίζεται σε αυτόν από φορείς επίσημους και μη, ο ρόλος της κοινωνικής συνοχής στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης μικρό χώρο καταλαμβάνει στη δημόσια συζήτηση.
Ας πούμε ότι η κοινωνική συνοχή είναι η "στάση των μελών ενός συνόλου να παραμένουν ενωμένα μεταξύ τους με σκοπό να επιτύχουν κοινούς στόχους". Η «κοινωνική συνοχή» είναι μια κατάσταση που δείχνει το βαθμό και την ποιότητα των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας. Δείχνει το βαθμό συνέργειας μεταξύ των προσώπων, των φορέων και των οργανισμών. Δείχνει την κοινωνική αλληλεγγύη και την «κοινωνική συνείδηση».
Με μια απλή σκέψη, λοιπόν, καθήκον και υποχρέωση της τοπικής αρχής, στην περίπτωσή μας της Δημοτικής Αρχής είναι να συμβάλλει, να κατευθύνει στην ανάπτυξη, την ευμάρεια και την ενεργή συμμετοχή των ατόμων στα κοινά.
Παρά τη σημαντική προσπάθεια και συμβολή της παρούσας δημοτικής αρχής του Δήμου Καρδίτσας, που έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή στη δημιουργία κι ανάπτυξη δομών που υποστηρίζουν και προσφέρουν με επιμονή, διαθέτοντας μάλιστα περιορισμένα οικονομικά μέσα, στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, από τους περισσότερους υποψηφίους απουσιάζει η διάθεση για συζήτηση ή εστιάζεται σε μεμονωμένους τομείς. Κατά την παρούσα θητεία της δημοτικής αρχής, ιδρύθηκε το Κοινωνικό Παντοπωλείο, δημιουργήθηκε δανειστική βιβλιοθήκη φροντιστηριακών βιβλίων, ιδρύθηκε και λειτουργεί στο εσωτερικό της Δημοτικής Αγοράς ελεύθερη δανειστική βιβλιοθήκη, ενώ ενισχύθηκαν η λειτουργία της τράπεζας ρουχισμού, του κοινωνικού φαρμακείου και ιατρείου, το πρόγραμμα φιλοξενίας αστέγων δημοτών, η δομή φιλοξενίας προσφύγων - αιτούντων πολιτικό άσυλο και η δημοτική δομή του "Κέντρου Γυναικών". Είναι πολλά; Είναι τόσα, όσα απαιτούνται τουλάχιστον για την επίτευξη της προσδοκώμενης κοινωνικής συνοχής.
Μήπως, όμως, οι ανάγκες και η προσοχή, για παράδειγμα, που χρειάζονται μια δεκαεπτάχρονη τελειόφοιτη Λυκείου που μένει στην πόλη και μια ηλικιωμένη γυναίκα που μένει στο χωριό είναι ίδιες ή συμβατές μεταξύ τους; Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η ουσία και το νόημα της "κοινωνικής συνοχής". Αν και φαινομενικά υπάρχουν αναμφισβήτητες διαφορές μιας γυναίκας που βρίσκεται στην αυγή της πολιτικής της ωριμότητας, κινούμενης αποκλειστικά σε αστικό περιβάλλον σε σχέση με μία ηλικιωμένη, κάτοικο αγροτικού οικισμού, με άλλα βιώματά και εικόνες, στο τέλος εντοπίζονται περισσότερα κοινά.
Οι ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, των ηλικιωμένων, των ανέργων, των κοινωνικών ομάδων που αποτελούν μειονότητες, του αστικού και του αγροτικού πληθυσμού, η μόρφωση, η προστασία της ανηλικότητας, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, η κοινωνική μέριμνα, η προσβασιμότητα, η ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας του τόπου, η κοινωνική οικονομία είναι στοιχεία που πρέπει να συγκεραστούν και μάλιστα αριστοτεχνικά. Δύσκολο; Ναι. Όχι αδύνατο. Η κεντρική διοίκηση λίγα, τελικά, μπορεί να προσφέρει για να το πετύχει, σε αντίθεση με την τοπική αυτοδιοίκηση, που ενσαρκώνει την προσπάθεια για την υλοποίηση της ποθητής κοινωνικής συνεκτικότητας.
Η συμμετοχή όλων στα κοινά, η ανάδειξη κοινών αξιών και η αλληλεγγύη οδηγούν στην ομαλή κοινωνική ένταξη, στην ανάπτυξη και την ευμάρεια· σε αυτή την ίδια την κοινωνική συνοχή.
Ώστε, παραφράζοντας την απάντηση του ζακυνθινού δημάρχου, να λέμε ο καθένας μας, με σιγουριά κι αυτοπεποίθηση "είμαι δημότης, δε διαφέρω από τους άλλους και δεν μπορώ να ξεχωρίσω".
Θεόδωρος Λαδόπουλος
Δικηγόρος
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Μεγέθυνση Κειμένου
Current Size: 100%
