ΜΙΚΡΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ 2015-2018 : ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΩΠΕΣ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΜΑΣ

Η ημέρα της επίσημης εξόδου της Ελλάδας από το 3^ο Μνημόνιο, δίνει την αφορμή για έναν βαθύτερο απολογισμό της οκτάχρονης οικονομικής κρίσης που γνώρισε η χώρα μας και παράλληλα αποτελεί για την κυβέρνηση όχι κόκκινη γραμμή, ένα όριο που  πολλοί πίστευαν ότι δεν μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει, αλλά γραμμή εκκίνησης.   
Το βλέμμα μας μοιάζει σήμερα με το βλέμμα των ανθρώπων που υπέφεραν τους μεγαλύτερους κινδύνους, ανείπωτους, πρωτόγνωρους, απάνθρωπους, και όμως επιβίωσαν. Βλέμμα σιωπηλό, όλο νόημα. Ο απολογισμός σκληρός, άδικος για πολλούς, και αυτός βουβός.  Ποιος μπορεί πραγματικά να εκφράσει την ατομική τραγωδία του εργάτη που απολύθηκε, του πατέρα που δεν μπορούσε να προσφέρει τα στοιχειώδη, του επιχειρηματία που καταστράφηκε, του αυτόχειρα που δεν άντεξε. Ποιος μπορεί να εκφράσει την τραγωδία μιας κοινωνίας που έφτασε στα όριά της, νήπια και μωρή, ανέτοιμη και ανυποψίαστη, θύμα και θύτης του εαυτού της, που αφέθηκε εύκολα σε όσους της έκλειναν το μάτι πονηρά και της υπόσχονταν έναν τρόπο ζωής  εύκολο επίσης, και από  κοινωνία του μόχθου μεταμορφώθηκε σε μια κοινωνία νεόπλουτων , αγράμματων στελεχών και αγροτών  φάντασμα.
Μια μικρή ανάσα, μέσα από τα σπλάχνα μας… ανακούφιση… ίσως ελπίδα…
Όχι δεν τα «φάγαμε μαζί»….
Σήμερα και τυπικά η Χώρα βγαίνει από τα Μνημόνια… Δεν τα ‘σκισε… Δεν ήταν αυτό που ήθελε πραγματικά ούτως ή άλλως… Αγωνίστηκε … Τα κατήγγειλε… Αυτό το νόημα είχε και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία … η διπλή ανανέωση της λαϊκής εντολής το 2015, το ΝΑΙ και το ΟΧΙ….   ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ  ..… ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΙ …
Απίθανο σχεδόν, αλλά μέσα στη δίνη των γεγονότων του 2015, βάλαμε τις βάσεις  της διαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους σε ρεαλιστικές διαστάσεις, αναγκάσαμε την Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της, να αντιμετωπίσει διαφορετικά τις ανισότητες και τις ιδιαιτερότητες των μελών της, να αποφασίσει παρά τις διαφωνίες, ότι η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της, σημείο αναφοράς και εγγυητής της συνοχής της.
Παράλληλα δόθηκε η ευκαιρία  να εκτονωθεί οργή συσσωρευμένη για χρόνια. Η ελληνική κοινωνία με την πίεση που δέχθηκε, ωρίμασε αναγκαστικά και απότομα, απεκδύθηκε νεοφιλελεύθερες νοοτροπίες και βιώματα, ξεπέρασε στεγανά και θέσφατα, έγινε πιο κριτική και αυτοκριτική, ανέλαβε το ρόλο που της επιφύλασσε για άλλη μια φορά η Ιστορία.
Το στοίχημα το κέρδισε η Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Όχι μόνο η Κυβέρνηση και αυτοί που την στήριξαν με την ψήφο τους.  Όλοι οι Έλληνες που δούλεψαν υπεύθυνα και με συνέπεια, που κατανόησαν ότι η  αντίσταση στη διαφθορά και τη γραφειοκρατία είναι συλλογική υπόθεση, είναι μονόδρομος και ζητούμενο για την έξοδο από την κρίση.  Που «πλήρωσαν το λογαριασμό» μάλλον περισσότερο από όσο τους αναλογούσε, που ανέλαβαν την ευθύνη για όσα ανέχονταν και για όσα αδιαφορούσαν.
 Αν η κυβέρνηση δικαιούται να αισθάνεται υπερήφανη, είναι γιατί ανέλαβε την πολιτική ευθύνη σε  κρίσιμα ζητήματα της εθνικής οικονομίας και όχι μόνο, διαπραγματεύθηκε με συναίσθηση  και ρεαλισμό, πήρε αποφάσεις που θεώρησε αναγκαίες δοκιμάζοντας τον ίδιο τον εαυτό της. Ανταποκρίθηκε με τόλμη στην απαίτηση του ελληνικού λαού να αντιμετωπίσει προβλήματα, λάθη και παθογένειες χρόνων και να βρει λύσεις. Χωρίς να διστάζει ή να τα αποφεύγει με το πρόσχημα ότι δεν τα δημιούργησε.
Η θετική αποτίμηση του έργου της είναι προφανής όσο και αν εμμονικά αμφισβητείται από την αντιπολίτευση. Το πλεόνασμα των 21,5 δις, η μετρημένη δημοσιονομική πολιτική που δεν εξάντλησε τα προσφερόμενα δάνεια, η πτώση της ανεργίας κάτω από το 20% μετά από πολλά χρόνια, η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, η αύξηση των επενδύσεων είναι δείκτες της αποτελεσματικότητάς της και της ποιότητας του τρόπου που εργάστηκε.
Ο  ΣΥΡΙΖΑ, δικαιούται να αισθάνεται καλά με τη θέση του στα πολιτικά πράγματα αυτής της ταραγμένης περιόδου, ως το κόμμα που ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο στις απαιτήσεις των καιρών. Τη στιγμή που τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους αρνήθηκαν ή αδυνατούσαν να εξελιχθούν, όπως πρέπει να γίνεται, ώστε να απαντήσουν στα νέα δεδομένα. Αντίθετα, προτίμησαν να μεταμφιεστούν από συνένοχοι και κοινωνοί αυτών των προβλημάτων, σε σωτήρες αρχικά και κήνσορες στη συνέχεια, όσων αγωνίστηκαν να τα αντιμετωπίσουν με καθαρή καρδιά, και τα κατάφεραν καλύτερα. Η στάση  αυτή της αντιπολίτευσης, στοίχησε περισσότερο από κάθε φορά. Από το φόβο ή τον εγωισμό της, έχασε την ευκαιρία της να σταθεί χρήσιμη  για τον τόπο και να τιμήσει το ρόλο της.
 
Ωστόσο σήμερα,  κερδήθηκε μια μάχη, αλλά δεν έληξε ο πόλεμος. Η προσήλωσή μας στις αρχές που έχουν τεθεί, η συνέχιση της σκληρής δουλειάς όλων μας, η αποστασιοποίησή μας από συμπεριφορές και νοοτροπίες του παρελθόντος, η σύνθεση και η ενότητα μπορούν να πετύχουν αυτό που όλοι οι Έλληνες θέλουμε πραγματικά:  μια ισχυρή οικονομικά και ανεξάρτητη εθνικά Ελλάδα.
 
Η σημερινή μέρα θα πάρει ιστορικές διαστάσεις, και θα αναφέρεται ως ορόσημο μιας εποχής, το μεταίχμιο μεταξύ παρακμής και ανάκαμψης για την Ελλάδα στον 21^ο αιώνα, μόνο αν συνεχίσουμε όλοι μαζί, μόνο αν ξεπεράσουμε πρακτικές πόλωσης, φανατισμού και αποκλεισμών, μόνο αν διαφυλάξουμε την οικονομία μας, και ακολουθούμε  τις αρχές της διαφάνειας και της ισονομίας. Μόνο αν κρατήσουμε την εμπειρία αυτής της περιόδου σαν μια ιερή παρακαταθήκη… πικρή μνήμη… αποφασισμένοι να μην την ξαναζήσουμε.
 
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΤΣΑΒΡΙΑ ΣΙΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ